μορμολυκεῖον

Ancient Greek

Etymology

From μορμολύκη (mormolúkē) +‎ -εῖον (-eîon).

Pronunciation

 

Noun

μορμολῠκεῖον • (mormolŭkeîon) n (genitive μορμολῠκείου); second declension

  1. bogeyman, hobgoblin

Declension

Second declension of τὸ μορμολῠκεῖον; τοῦ μορμολῠκείου (Koine)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative τὸ μορμολῠκεῖον
tò mormolŭkeîon 		τὼ μορμολῠκείω
tṑ mormolŭkeíō 		τᾰ̀ μορμολῠκεῖᾰ
tằ mormolŭkeîă
Genitive τοῦ μορμολῠκείου
toû mormolŭkeíou 		τοῖν μορμολῠκείοιν
toîn mormolŭkeíoin 		τῶν μορμολῠκείων
tôn mormolŭkeíōn
Dative τῷ μορμολῠκείῳ
tōî mormolŭkeíōi 		τοῖν μορμολῠκείοιν
toîn mormolŭkeíoin 		τοῖς μορμολῠκείοις
toîs mormolŭkeíois
Accusative τὸ μορμολῠκεῖον
tò mormolŭkeîon 		τὼ μορμολῠκείω
tṑ mormolŭkeíō 		τᾰ̀ μορμολῠκεῖᾰ
tằ mormolŭkeîă
Vocative μορμολῠκεῖον
mormolŭkeîon 		μορμολῠκείω
mormolŭkeíō 		μορμολῠκεῖᾰ
mormolŭkeîă

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.