μορύσσω

Ancient Greek

Etymology

Within Greek, the verb is probably related to μοριφόν (moriphón, “dark, black”). Outside Greek, Slavic word for "smear" have been considered, like Russian мара́ть (marátʹ, “to soil, stain, dirty”). Further unclear.

Pronunciation

 

Verb

μορῠ́σσω • (morŭ́ssō) (chiefly Epic)

  1. to soil, defile, stain
    Synonym: μολῠ́νω (molŭ́nō)

Conjugation

   Present: μορῠ́σσω, μορῠ́σσομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μορῠ́σσω μορῠ́σσεις μορῠ́σσει μορῠ́σσετον μορῠ́σσετον μορῠ́σσομεν μορῠ́σσετε μορῠ́σσουσῐ(ν)
subjunctive μορῠ́σσω,
μορῠ́σσωμῐ 		μορῠ́σσῃς,
μορῠ́σσῃσθᾰ 		μορῠ́σσῃ,
μορῠ́σσῃσῐ 		μορῠ́σσητον μορῠ́σσητον μορῠ́σσωμεν μορῠ́σσητε μορῠ́σσωσῐ(ν)
optative μορῠ́σσοιμῐ μορῠ́σσοισ(θᾰ) μορῠ́σσοι μορῠ́σσοιτον μορῠσσοίτην μορῠ́σσοιμεν μορῠ́σσοιτε μορῠ́σσοιεν
imperative   μόρῠσσε μορῠσσέτω μορῠ́σσετον μορῠσσέτων   μορῠ́σσετε μορῠσσόντων
middle/
passive 		indicative μορῠ́σσομαι μορῠ́σσεαι μορῠ́σσεται μορῠ́σσεσθον μορῠ́σσεσθον μορῠσσόμε(σ)θᾰ μορῠ́σσεσθε μορῠ́σσονται
subjunctive μορῠ́σσωμαι μορῠ́σσηαι μορῠ́σσηται μορῠ́σσησθον μορῠ́σσησθον μορῠσσώμε(σ)θᾰ μορῠ́σσησθε μορῠ́σσωνται
optative μορῠσσοίμην μορῠ́σσοιο μορῠ́σσοιτο μορῠ́σσοισθον μορῠσσοίσθην μορῠσσοίμε(σ)θᾰ μορῠ́σσοισθε μορῠσσοίᾰτο
imperative   μορῠ́σσεο μορῠσσέσθω μορῠ́σσεσθον μορῠσσέσθων   μορῠ́σσεσθε μορῠσσέσθων
active middle/passive
infinitive μορῠ́σσειν / μορῠσσέμεν(αι) / μορῠ́σσμεν(αι) μορῠ́σσεσθαι
participle m μορῠ́σσων μορῠσσόμενος
f μορῠ́σσουσᾰ μορῠσσομένη
n μορῠ́σσον μορῠσσόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: μεμόρῠγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative μεμόρῠγμαι μεμόρῠξαι μεμόρῠκται μεμόρῠχθον μεμόρῠχθον μεμορῠ́γμεθᾰ μεμόρῠχθε μεμορῠ́γᾰται
subjunctive μεμορῠγμένος ὦ μεμορῠγμένος ᾖς μεμορῠγμένος ᾖ μεμορῠγμένω ἦτον μεμορῠγμένω ἦτον μεμορῠγμένοι ὦμεν μεμορῠγμένοι ἦτε μεμορῠγμένοι ὦσῐ(ν)
optative μεμορῠγμένος εἴην μεμορῠγμένος εἴης μεμορῠγμένος εἴη μεμορῠγμένω εἴητον / εἶτον μεμορῠγμένω εἰήτην / εἴτην μεμορῠγμένοι εἴημεν / εἶμεν μεμορῠγμένοι εἴητε / εἶτε μεμορῠγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   μεμόρῠξο μεμορῠ́χθω μεμόρῠχθον μεμορῠ́χθων   μεμόρῠχθε μεμορῠ́χθων
infinitive μεμορῠ́χθαι
participle m μεμορῠγμένος
f μεμορῠγμένη
n μεμορῠγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.