μυέλινος

Ancient Greek

Etymology

From μυελός (muelós, “marrow”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /my.é.li.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /myˈe.li.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /myˈe.li.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /myˈe.li.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /miˈe.li.nos/

Adjective

μῠέλῐνος • (mŭélĭnos) m (feminine μῠελῐ́νη, neuter μῠέλῐνον); first/second declension

soft as marrow

Inflection

First and second declension of μῠέλῐνος; μῠελῐ́νη; μῠέλῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μῠέλῐνος mŭélĭnos	μῠελῐ́νη mŭelĭ́nē	μῠέλῐνον mŭélĭnon	μῠελῐ́νω mŭelĭ́nō	μῠελῐ́νᾱ mŭelĭ́nā	μῠελῐ́νω mŭelĭ́nō	μῠέλῐνοι mŭélĭnoi	μῠέλῐναι mŭélĭnai	μῠέλῐνᾰ mŭélĭnă
Genitive	μῠελῐ́νου mŭelĭ́nou	μῠελῐ́νης mŭelĭ́nēs	μῠελῐ́νου mŭelĭ́nou	μῠελῐ́νοιν mŭelĭ́noin	μῠελῐ́ναιν mŭelĭ́nain	μῠελῐ́νοιν mŭelĭ́noin	μῠελῐ́νων mŭelĭ́nōn	μῠελῐ́νων mŭelĭ́nōn	μῠελῐ́νων mŭelĭ́nōn
Dative	μῠελῐ́νῳ mŭelĭ́nōi	μῠελῐ́νῃ mŭelĭ́nēi	μῠελῐ́νῳ mŭelĭ́nōi	μῠελῐ́νοιν mŭelĭ́noin	μῠελῐ́ναιν mŭelĭ́nain	μῠελῐ́νοιν mŭelĭ́noin	μῠελῐ́νοις mŭelĭ́nois	μῠελῐ́ναις mŭelĭ́nais	μῠελῐ́νοις mŭelĭ́nois
Accusative	μῠέλῐνον mŭélĭnon	μῠελῐ́νην mŭelĭ́nēn	μῠέλῐνον mŭélĭnon	μῠελῐ́νω mŭelĭ́nō	μῠελῐ́νᾱ mŭelĭ́nā	μῠελῐ́νω mŭelĭ́nō	μῠελῐ́νους mŭelĭ́nous	μῠελῐ́νᾱς mŭelĭ́nās	μῠέλῐνᾰ mŭélĭnă
Vocative	μῠέλῐνε mŭélĭne	μῠελῐ́νη mŭelĭ́nē	μῠέλῐνον mŭélĭnon	μῠελῐ́νω mŭelĭ́nō	μῠελῐ́νᾱ mŭelĭ́nā	μῠελῐ́νω mŭelĭ́nō	μῠέλῐνοι mŭélĭnoi	μῠέλῐναι mŭélĭnai	μῠέλῐνᾰ mŭélĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μῠελῐ́νως mŭelĭ́nōs			μῠελῐνώτερος mŭelĭnṓteros			μῠελῐνώτᾰτος mŭelĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading