μυρσινίτης
Ancient Greek
Etymology
From μυρσίνη (mursínē, “myrtle”) + -ῑ́της (-ī́tēs).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /myr.si.nǐː.tɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /myr.siˈni.te̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /myr.siˈni.tis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /myr.siˈni.tis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /mir.siˈni.tis/
Noun
μῠρσῐνῑ́της • (mŭrsĭnī́tēs) m (genitive μῠρσῐνῑ́του); first declension
- kind of precious stone
- myrtle spurge (Euphorbia myrsinites)
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ μῠρσῐνῑ́της ho mŭrsĭnī́tēs |
τὼ μῠρσῐνῑ́τᾱ tṑ mŭrsĭnī́tā |
οἱ μῠρσῐνῖται hoi mŭrsĭnîtai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μῠρσῐνῑ́του toû mŭrsĭnī́tou |
τοῖν μῠρσῐνῑ́ταιν toîn mŭrsĭnī́tain |
τῶν μῠρσῐνῑτῶν tôn mŭrsĭnītôn | ||||||||||
| Dative | τῷ μῠρσῐνῑ́τῃ tōî mŭrsĭnī́tēi |
τοῖν μῠρσῐνῑ́ταιν toîn mŭrsĭnī́tain |
τοῖς μῠρσῐνῑ́ταις toîs mŭrsĭnī́tais | ||||||||||
| Accusative | τὸν μῠρσῐνῑ́την tòn mŭrsĭnī́tēn |
τὼ μῠρσῐνῑ́τᾱ tṑ mŭrsĭnī́tā |
τοὺς μῠρσῐνῑ́τᾱς toùs mŭrsĭnī́tās | ||||||||||
| Vocative | μῠρσῐνῖτᾰ mŭrsĭnîtă |
μῠρσῐνῑ́τᾱ mŭrsĭnī́tā |
μῠρσῐνῖται mŭrsĭnîtai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- → Latin: myrsinītēs
Further reading
- “μυρσινίτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μυρσινίτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette