μόρρινος

Ancient Greek

Etymology

From μόρρῐᾰ (mórrhĭă, “kind of material, perhaps agate”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mór̥.r̥i.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmor.ri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmor.ri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmor.ri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmo.ri.nos/

Adjective

μόρρῐνος • (mórrhĭnos) m (feminine μορρῐ́νη, neuter μόρρῐνον); first/second declension

made of μόρρῐᾰ (mórrhĭă)

Inflection

First and second declension of μόρρῐνος; μορρῐ́νη; μόρρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μόρρῐνος mórrhĭnos	μορρῐ́νη morrhĭ́nē	μόρρῐνον mórrhĭnon	μορρῐ́νω morrhĭ́nō	μορρῐ́νᾱ morrhĭ́nā	μορρῐ́νω morrhĭ́nō	μόρρῐνοι mórrhĭnoi	μόρρῐναι mórrhĭnai	μόρρῐνᾰ mórrhĭnă
Genitive	μορρῐ́νου morrhĭ́nou	μορρῐ́νης morrhĭ́nēs	μορρῐ́νου morrhĭ́nou	μορρῐ́νοιν morrhĭ́noin	μορρῐ́ναιν morrhĭ́nain	μορρῐ́νοιν morrhĭ́noin	μορρῐ́νων morrhĭ́nōn	μορρῐ́νων morrhĭ́nōn	μορρῐ́νων morrhĭ́nōn
Dative	μορρῐ́νῳ morrhĭ́nōi	μορρῐ́νῃ morrhĭ́nēi	μορρῐ́νῳ morrhĭ́nōi	μορρῐ́νοιν morrhĭ́noin	μορρῐ́ναιν morrhĭ́nain	μορρῐ́νοιν morrhĭ́noin	μορρῐ́νοις morrhĭ́nois	μορρῐ́ναις morrhĭ́nais	μορρῐ́νοις morrhĭ́nois
Accusative	μόρρῐνον mórrhĭnon	μορρῐ́νην morrhĭ́nēn	μόρρῐνον mórrhĭnon	μορρῐ́νω morrhĭ́nō	μορρῐ́νᾱ morrhĭ́nā	μορρῐ́νω morrhĭ́nō	μορρῐ́νους morrhĭ́nous	μορρῐ́νᾱς morrhĭ́nās	μόρρῐνᾰ mórrhĭnă
Vocative	μόρρῐνε mórrhĭne	μορρῐ́νη morrhĭ́nē	μόρρῐνον mórrhĭnon	μορρῐ́νω morrhĭ́nō	μορρῐ́νᾱ morrhĭ́nā	μορρῐ́νω morrhĭ́nō	μόρρῐνοι mórrhĭnoi	μόρρῐναι mórrhĭnai	μόρρῐνᾰ mórrhĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μορρῐ́νως morrhĭ́nōs			μορρῐνώτερος morrhĭnṓteros			μορρῐνώτᾰτος morrhĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Latin: murrinus