νέμω

Ancient Greek

Etymology

    From Proto-Hellenic *némō, from Proto-Indo-European *nem- (“to assign, allot; take”). Cognate with English numb, Dutch nemen, German nehmen, and Albanian njeh (“count”), nëmë (“curse”).[1]

    Pronunciation

     

    Verb

    νέμω • (némō)

    1. to deal out, distribute, dispense, to count, to divide by number
    2. (medial) hold, possess, enjoy
    3. (of herdsmen), to pasture or graze their flocks, drive to pasture, tend

    Conjugation

       Present: νέμω, νέμομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative νέμω νέμεις νέμει νέμετον νέμετον νέμομεν νέμετε νέμουσῐ(ν)
    subjunctive νέμω νέμῃς νέμῃ νέμητον νέμητον νέμωμεν νέμητε νέμωσῐ(ν)
    optative νέμοιμῐ νέμοις νέμοι νέμοιτον νεμοίτην νέμοιμεν νέμοιτε νέμοιεν
    imperative   νέμε νεμέτω νέμετον νεμέτων   νέμετε νεμόντων
    middle/
    passive     		indicative νέμομαι νέμῃ / νέμει νέμεται νέμεσθον νέμεσθον νεμόμεθᾰ νέμεσθε νέμονται
    subjunctive νέμωμαι νέμῃ νέμηται νέμησθον νέμησθον νεμώμεθᾰ νέμησθε νέμωνται
    optative νεμοίμην νέμοιο νέμοιτο νέμοισθον νεμοίσθην νεμοίμεθᾰ νέμοισθε νέμοιντο
    imperative   νέμου νεμέσθω νέμεσθον νεμέσθων   νέμεσθε νεμέσθων
    active middle/passive
    infinitive νέμειν νέμεσθαι
    participle m νέμων νεμόμενος
    f νέμουσᾰ νεμομένη
    n νέμον νεμόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἔνεμον, ἐνεμόμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἔνεμον ἔνεμες ἔνεμε(ν) ἐνέμετον ἐνεμέτην ἐνέμομεν ἐνέμετε ἔνεμον
    middle/
    passive     		indicative ἐνεμόμην ἐνέμου ἐνέμετο ἐνέμεσθον ἐνεμέσθην ἐνεμόμεθᾰ ἐνέμεσθε ἐνέμοντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: νεμέω, νεμέομαι (Uncontracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative νεμέω νεμέεις νεμέει νεμέετον νεμέετον νεμέομεν νεμέετε νεμέουσῐ(ν)
    optative νεμέοιμῐ νεμέοις νεμέοι νεμέοιτον νεμεοίτην νεμέοιμεν νεμέοιτε νεμέοιεν
    middle indicative νεμέομαι νεμέῃ / νεμέει νεμέεται νεμέεσθον νεμέεσθον νεμεόμεθᾰ νεμέεσθε νεμέονται
    optative νεμεοίμην νεμέοιο νεμέοιτο νεμέοισθον νεμεοίσθην νεμεοίμεθᾰ νεμέοισθε νεμέοιντο
    active middle
    infinitive νεμέειν νεμέεσθαι
    participle m νεμέων νεμεόμενος
    f νεμέουσᾰ νεμεομένη
    n νεμέον νεμεόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: νεμῶ, νεμοῦμαι (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative νεμῶ νεμεῖς νεμεῖ νεμεῖτον νεμεῖτον νεμοῦμεν νεμεῖτε νεμοῦσῐ(ν)
    optative νεμοίην / νεμοῖμῐ νεμοίης / νεμοῖς νεμοίη / νεμοῖ νεμοῖτον / νεμοίητον νεμοίτην / νεμοιήτην νεμοῖμεν / νεμοίημεν νεμοῖτε / νεμοίητε νεμοῖεν / νεμοίησᾰν
    middle indicative νεμοῦμαι νεμῇ νεμεῖται νεμεῖσθον νεμεῖσθον νεμούμεθᾰ νεμεῖσθε νεμοῦνται
    optative νεμοίμην νεμοῖο νεμοῖτο νεμοῖσθον νεμοίσθην νεμοίμεθᾰ νεμοῖσθε νεμοῖντο
    active middle
    infinitive νεμεῖν νεμεῖσθαι
    participle m νεμῶν νεμούμενος
    f νεμοῦσᾰ νεμουμένη
    n νεμοῦν νεμούμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: νεμήσω, νεμήσομαι, νεμηθήσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative νεμήσω νεμήσεις νεμήσει νεμήσετον νεμήσετον νεμήσομεν νεμήσετε νεμήσουσῐ(ν)
    optative νεμήσοιμῐ νεμήσοις νεμήσοι νεμήσοιτον νεμησοίτην νεμήσοιμεν νεμήσοιτε νεμήσοιεν
    middle indicative νεμήσομαι νεμήσῃ / νεμήσει νεμήσεται νεμήσεσθον νεμήσεσθον νεμησόμεθᾰ νεμήσεσθε νεμήσονται
    optative νεμησοίμην νεμήσοιο νεμήσοιτο νεμήσοισθον νεμησοίσθην νεμησοίμεθᾰ νεμήσοισθε νεμήσοιντο
    passive indicative νεμηθήσομαι νεμηθήσῃ νεμηθήσεται νεμηθήσεσθον νεμηθήσεσθον νεμηθησόμεθᾰ νεμηθήσεσθε νεμηθήσονται
    optative νεμηθησοίμην νεμηθήσοιο νεμηθήσοιτο νεμηθήσοισθον νεμηθησοίσθην νεμηθησοίμεθᾰ νεμηθήσοισθε νεμηθήσοιντο
    active middle passive
    infinitive νεμήσειν νεμήσεσθαι νεμηθήσεσθαι
    participle m νεμήσων νεμησόμενος νεμηθησόμενος
    f νεμήσουσᾰ νεμησομένη νεμηθησομένη
    n νεμῆσον νεμησόμενον νεμηθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἔνειμᾰ, ἐνειμᾰ́μην, ἐνεμήθην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἔνειμᾰ ἔνειμᾰς ἔνειμε(ν) ἐνείμᾰτον ἐνειμᾰ́την ἐνείμᾰμεν ἐνείμᾰτε ἔνειμᾰν
    subjunctive νείμω νείμῃς νείμῃ νείμητον νείμητον νείμωμεν νείμητε νείμωσῐ(ν)
    optative νείμαιμῐ νείμειᾰς / νείμαις νείμειε(ν) / νείμαι νείμαιτον νειμαίτην νείμαιμεν νείμαιτε νείμειᾰν / νείμαιεν
    imperative   νεῖμον νειμᾰ́τω νείμᾰτον νειμᾰ́των   νείμᾰτε νειμᾰ́ντων
    middle indicative ἐνειμᾰ́μην ἐνείμω ἐνείμᾰτο ἐνείμᾰσθον ἐνειμᾰ́σθην ἐνειμᾰ́μεθᾰ ἐνείμᾰσθε ἐνείμᾰντο
    subjunctive νείμωμαι νείμῃ νείμηται νείμησθον νείμησθον νειμώμεθᾰ νείμησθε νείμωνται
    optative νειμαίμην νείμαιο νείμαιτο νείμαισθον νειμαίσθην νειμαίμεθᾰ νείμαισθε νείμαιντο
    imperative   νεῖμαι νειμᾰ́σθω νείμᾰσθον νειμᾰ́σθων   νείμᾰσθε νειμᾰ́σθων
    passive indicative ἐνεμήθην ἐνεμήθης ἐνεμήθη ἐνεμήθητον ἐνεμηθήτην ἐνεμήθημεν ἐνεμήθητε ἐνεμήθησᾰν
    subjunctive νεμηθῶ νεμηθῇς νεμηθῇ νεμηθῆτον νεμηθῆτον νεμηθῶμεν νεμηθῆτε νεμηθῶσῐ(ν)
    optative νεμηθείην νεμηθείης νεμηθείη νεμηθεῖτον / νεμηθείητον νεμηθείτην / νεμηθειήτην νεμηθεῖμεν / νεμηθείημεν νεμηθεῖτε / νεμηθείητε νεμηθεῖεν / νεμηθείησᾰν
    imperative   νεμήθητῐ νεμηθήτω νεμήθητον νεμηθήτων   νεμήθητε νεμηθέντων
    active middle passive
    infinitive νεῖμαι νείμᾰσθαι νεμηθῆναι
    participle m νείμᾱς νειμᾰ́μενος νεμηθείς
    f νείμᾱσᾰ νειμᾰμένη νεμηθεῖσᾰ
    n νεῖμᾰν νειμᾰ́μενον νεμηθέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: νεῖμᾰ, νειμᾰ́μην (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative νεῖμᾰ νεῖμᾰς νεῖμε(ν) νείμᾰτον νειμᾰ́την νείμᾰμεν νείμᾰτε νεῖμᾰν
    middle indicative νειμᾰ́μην νείμᾰο νείμᾰτο νείμᾰσθον νειμᾰ́σθην νειμᾰ́με(σ)θᾰ νείμᾰσθε νείμᾰντο
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: νενέμηκᾰ, νενέμημαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative νενέμηκᾰ νενέμηκᾰς νενέμηκε(ν) νενεμήκᾰτον νενεμήκᾰτον νενεμήκᾰμεν νενεμήκᾰτε νενεμήκᾱσῐ(ν)
    subjunctive νενεμήκω νενεμήκῃς νενεμήκῃ νενεμήκητον νενεμήκητον νενεμήκωμεν νενεμήκητε νενεμήκωσῐ(ν)
    optative νενεμήκοιμῐ / νενεμηκοίην νενεμήκοις / νενεμηκοίης νενεμήκοι / νενεμηκοίη νενεμήκοιτον νενεμηκοίτην νενεμήκοιμεν νενεμήκοιτε νενεμήκοιεν
    imperative   νενέμηκε νενεμηκέτω νενεμήκετον νενεμηκέτων   νενεμήκετε νενεμηκόντων
    middle/
    passive     		indicative νενέμημαι νενέμησαι νενέμηται νενέμησθον νενέμησθον νενεμήμεθᾰ νενέμησθε νενέμηνται
    subjunctive νενεμημένος ὦ νενεμημένος ᾖς νενεμημένος ᾖ νενεμημένω ἦτον νενεμημένω ἦτον νενεμημένοι ὦμεν νενεμημένοι ἦτε νενεμημένοι ὦσῐ(ν)
    optative νενεμημένος εἴην νενεμημένος εἴης νενεμημένος εἴη νενεμημένω εἴητον / εἶτον νενεμημένω εἰήτην / εἴτην νενεμημένοι εἴημεν / εἶμεν νενεμημένοι εἴητε / εἶτε νενεμημένοι εἴησᾰν / εἶεν
    imperative   νενέμησο νενεμήσθω νενέμησθον νενεμήσθων   νενέμησθε νενεμήσθων
    active middle/passive
    infinitive νενεμηκέναι νενεμῆσθαι
    participle m νενεμηκώς νενεμημένος
    f νενεμηκυῖᾰ νενεμημένη
    n νενεμηκός νενεμημένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Derived terms

    References

    1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “νέμω, -ομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1006-7

    Further reading

    • “νέμω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
    • “νέμω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
    • “νέμω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
    • νέμω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
    • νέμω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
    • “νέμω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.