ναιόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /nai̯.ó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nɛˈo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /nɛˈo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /neˈo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /neˈo.me.nos/

Participle

ναιόμενος • (naiómenos) m (feminine ναιομένη, neuter ναιόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ναίω (naíō)

Declension

First and second declension of ναιόμενος; ναιομένη; ναιόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ναιόμενος naiómenos	ναιομένη naioménē	ναιόμενον naiómenon	ναιομένω naioménō	ναιομένᾱ naioménā	ναιομένω naioménō	ναιόμενοι naiómenoi	ναιόμεναι naiómenai	ναιόμενᾰ naiómenă
Genitive	ναιομένου naioménou	ναιομένης naioménēs	ναιομένου naioménou	ναιομένοιν naioménoin	ναιομέναιν naioménain	ναιομένοιν naioménoin	ναιομένων naioménōn	ναιομένων naioménōn	ναιομένων naioménōn
Dative	ναιομένῳ naioménōi	ναιομένῃ naioménēi	ναιομένῳ naioménōi	ναιομένοιν naioménoin	ναιομέναιν naioménain	ναιομένοιν naioménoin	ναιομένοις naioménois	ναιομέναις naioménais	ναιομένοις naioménois
Accusative	ναιόμενον naiómenon	ναιομένην naioménēn	ναιόμενον naiómenon	ναιομένω naioménō	ναιομένᾱ naioménā	ναιομένω naioménō	ναιομένους naioménous	ναιομένᾱς naioménās	ναιόμενᾰ naiómenă
Vocative	ναιόμενε naiómene	ναιομένη naioménē	ναιόμενον naiómenon	ναιομένω naioménō	ναιομένᾱ naioménā	ναιομένω naioménō	ναιόμενοι naiómenoi	ναιόμεναι naiómenai	ναιόμενᾰ naiómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ναιομένως naioménōs			ναιομενώτερος naiomenṓteros			ναιομενώτᾰτος naiomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.