ναυπηγέω

Ancient Greek

Etymology

ναυπηγός (naupēgós) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

ναυπηγέω • (naupēgéō)

  1. to build ships

Conjugation

   Present: ναυπηγέω, ναυπηγέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ναυπηγέω ναυπηγέεις ναυπηγέει ναυπηγέετον ναυπηγέετον ναυπηγέομεν ναυπηγέετε ναυπηγέουσῐ(ν)
subjunctive ναυπηγέω ναυπηγέῃς ναυπηγέῃ ναυπηγέητον ναυπηγέητον ναυπηγέωμεν ναυπηγέητε ναυπηγέωσῐ(ν)
optative ναυπηγέοιμῐ ναυπηγέοις ναυπηγέοι ναυπηγέοιτον ναυπηγεοίτην ναυπηγέοιμεν ναυπηγέοιτε ναυπηγέοιεν
imperative   ναυπήγεε ναυπηγεέτω ναυπηγέετον ναυπηγεέτων   ναυπηγέετε ναυπηγεόντων
middle/
passive 		indicative ναυπηγέομαι ναυπηγέῃ / ναυπηγέει ναυπηγέεται ναυπηγέεσθον ναυπηγέεσθον ναυπηγεόμεθᾰ ναυπηγέεσθε ναυπηγέονται
subjunctive ναυπηγέωμαι ναυπηγέῃ ναυπηγέηται ναυπηγέησθον ναυπηγέησθον ναυπηγεώμεθᾰ ναυπηγέησθε ναυπηγέωνται
optative ναυπηγεοίμην ναυπηγέοιο ναυπηγέοιτο ναυπηγέοισθον ναυπηγεοίσθην ναυπηγεοίμεθᾰ ναυπηγέοισθε ναυπηγέοιντο
imperative   ναυπηγέου ναυπηγεέσθω ναυπηγέεσθον ναυπηγεέσθων   ναυπηγέεσθε ναυπηγεέσθων
active middle/passive
infinitive ναυπηγέειν ναυπηγέεσθαι
participle m ναυπηγέων ναυπηγεόμενος
f ναυπηγέουσᾰ ναυπηγεομένη
n ναυπηγέον ναυπηγεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ναυπηγῶ, ναυπηγοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ναυπηγῶ ναυπηγεῖς ναυπηγεῖ ναυπηγεῖτον ναυπηγεῖτον ναυπηγοῦμεν ναυπηγεῖτε ναυπηγοῦσῐ(ν)
subjunctive ναυπηγῶ ναυπηγῇς ναυπηγῇ ναυπηγῆτον ναυπηγῆτον ναυπηγῶμεν ναυπηγῆτε ναυπηγῶσῐ(ν)
optative ναυπηγοίην / ναυπηγοῖμῐ ναυπηγοίης / ναυπηγοῖς ναυπηγοίη / ναυπηγοῖ ναυπηγοῖτον / ναυπηγοίητον ναυπηγοίτην / ναυπηγοιήτην ναυπηγοῖμεν / ναυπηγοίημεν ναυπηγοῖτε / ναυπηγοίητε ναυπηγοῖεν / ναυπηγοίησᾰν
imperative   ναυπήγει ναυπηγείτω ναυπηγεῖτον ναυπηγείτων   ναυπηγεῖτε ναυπηγούντων
middle/
passive 		indicative ναυπηγοῦμαι ναυπηγεῖ,
ναυπηγῇ 		ναυπηγεῖται ναυπηγεῖσθον ναυπηγεῖσθον ναυπηγούμεθᾰ ναυπηγεῖσθε ναυπηγοῦνται
subjunctive ναυπηγῶμαι ναυπηγῇ ναυπηγῆται ναυπηγῆσθον ναυπηγῆσθον ναυπηγώμεθᾰ ναυπηγῆσθε ναυπηγῶνται
optative ναυπηγοίμην ναυπηγοῖο ναυπηγοῖτο ναυπηγοῖσθον ναυπηγοίσθην ναυπηγοίμεθᾰ ναυπηγοῖσθε ναυπηγοῖντο
imperative   ναυπηγοῦ ναυπηγείσθω ναυπηγεῖσθον ναυπηγείσθων   ναυπηγεῖσθε ναυπηγείσθων
active middle/passive
infinitive ναυπηγεῖν ναυπηγεῖσθαι
participle m ναυπηγῶν ναυπηγούμενος
f ναυπηγοῦσᾰ ναυπηγουμένη
n ναυπηγοῦν ναυπηγούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐναυπήγεον, ἐναυπηγεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐναυπήγεον ἐναυπήγεες ἐναυπήγεε(ν) ἐναυπηγέετον ἐναυπηγεέτην ἐναυπηγέομεν ἐναυπηγέετε ἐναυπήγεον
middle/
passive 		indicative ἐναυπηγεόμην ἐναυπηγέου ἐναυπηγέετο ἐναυπηγέεσθον ἐναυπηγεέσθην ἐναυπηγεόμεθᾰ ἐναυπηγέεσθε ἐναυπηγέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐναυπήγουν, ἐναυπηγούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐναυπήγουν ἐναυπήγεις ἐναυπήγει ἐναυπηγεῖτον ἐναυπηγείτην ἐναυπηγοῦμεν ἐναυπηγεῖτε ἐναυπήγουν
middle/
passive 		indicative ἐναυπηγούμην ἐναυπηγοῦ ἐναυπηγεῖτο ἐναυπηγεῖσθον ἐναυπηγείσθην ἐναυπηγούμεθᾰ ἐναυπηγεῖσθε ἐναυπηγοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐναυπήγησᾰ, ἐναυπηγησᾰ́μην, ἐναυπηγήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐναυπήγησᾰ ἐναυπήγησᾰς ἐναυπήγησε(ν) ἐναυπηγήσᾰτον ἐναυπηγησᾰ́την ἐναυπηγήσᾰμεν ἐναυπηγήσᾰτε ἐναυπήγησᾰν
subjunctive ναυπηγήσω ναυπηγήσῃς ναυπηγήσῃ ναυπηγήσητον ναυπηγήσητον ναυπηγήσωμεν ναυπηγήσητε ναυπηγήσωσῐ(ν)
optative ναυπηγήσαιμῐ ναυπηγήσειᾰς / ναυπηγήσαις ναυπηγήσειε(ν) / ναυπηγήσαι ναυπηγήσαιτον ναυπηγησαίτην ναυπηγήσαιμεν ναυπηγήσαιτε ναυπηγήσειᾰν / ναυπηγήσαιεν
imperative   ναυπήγησον ναυπηγησᾰ́τω ναυπηγήσᾰτον ναυπηγησᾰ́των   ναυπηγήσᾰτε ναυπηγησᾰ́ντων
middle indicative ἐναυπηγησᾰ́μην ἐναυπηγήσω ἐναυπηγήσᾰτο ἐναυπηγήσᾰσθον ἐναυπηγησᾰ́σθην ἐναυπηγησᾰ́μεθᾰ ἐναυπηγήσᾰσθε ἐναυπηγήσᾰντο
subjunctive ναυπηγήσωμαι ναυπηγήσῃ ναυπηγήσηται ναυπηγήσησθον ναυπηγήσησθον ναυπηγησώμεθᾰ ναυπηγήσησθε ναυπηγήσωνται
optative ναυπηγησαίμην ναυπηγήσαιο ναυπηγήσαιτο ναυπηγήσαισθον ναυπηγησαίσθην ναυπηγησαίμεθᾰ ναυπηγήσαισθε ναυπηγήσαιντο
imperative   ναυπήγησαι ναυπηγησᾰ́σθω ναυπηγήσᾰσθον ναυπηγησᾰ́σθων   ναυπηγήσᾰσθε ναυπηγησᾰ́σθων
passive indicative ἐναυπηγήθην ἐναυπηγήθης ἐναυπηγήθη ἐναυπηγήθητον ἐναυπηγηθήτην ἐναυπηγήθημεν ἐναυπηγήθητε ἐναυπηγήθησᾰν
subjunctive ναυπηγηθῶ ναυπηγηθῇς ναυπηγηθῇ ναυπηγηθῆτον ναυπηγηθῆτον ναυπηγηθῶμεν ναυπηγηθῆτε ναυπηγηθῶσῐ(ν)
optative ναυπηγηθείην ναυπηγηθείης ναυπηγηθείη ναυπηγηθεῖτον / ναυπηγηθείητον ναυπηγηθείτην / ναυπηγηθειήτην ναυπηγηθεῖμεν / ναυπηγηθείημεν ναυπηγηθεῖτε / ναυπηγηθείητε ναυπηγηθεῖεν / ναυπηγηθείησᾰν
imperative   ναυπηγήθητῐ ναυπηγηθήτω ναυπηγήθητον ναυπηγηθήτων   ναυπηγήθητε ναυπηγηθέντων
active middle passive
infinitive ναυπηγῆσαι ναυπηγήσᾰσθαι ναυπηγηθῆναι
participle m ναυπηγήσᾱς ναυπηγησᾰ́μενος ναυπηγηθείς
f ναυπηγήσᾱσᾰ ναυπηγησᾰμένη ναυπηγηθεῖσᾰ
n ναυπηγῆσᾰν ναυπηγησᾰ́μενον ναυπηγηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: νεναυπήγημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative νεναυπήγημαι νεναυπήγησαι νεναυπήγηται νεναυπήγησθον νεναυπήγησθον νεναυπηγήμεθᾰ νεναυπήγησθε νεναυπήγηνται
subjunctive νεναυπηγημένος ὦ νεναυπηγημένος ᾖς νεναυπηγημένος ᾖ νεναυπηγημένω ἦτον νεναυπηγημένω ἦτον νεναυπηγημένοι ὦμεν νεναυπηγημένοι ἦτε νεναυπηγημένοι ὦσῐ(ν)
optative νεναυπηγημένος εἴην νεναυπηγημένος εἴης νεναυπηγημένος εἴη νεναυπηγημένω εἴητον / εἶτον νεναυπηγημένω εἰήτην / εἴτην νεναυπηγημένοι εἴημεν / εἶμεν νεναυπηγημένοι εἴητε / εἶτε νεναυπηγημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   νεναυπήγησο νεναυπηγήσθω νεναυπήγησθον νεναυπηγήσθων   νεναυπήγησθε νεναυπηγήσθων
middle/passive
infinitive νεναυπηγῆσθαι
participle m νεναυπηγημένος
f νεναυπηγημένη
n νεναυπηγημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.