νεμεσητός

Ancient Greek

Alternative forms

νεμεσσητός (nemessētós) — Epic, for metrical purposes

Etymology

From νεμεσάω (nemesáō) (compare Νέμεσις (Némesis)) + -τός (-tós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ne.me.sɛː.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ne.me.se̝ˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ne.me.siˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ne.me.siˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ne.me.siˈtos/

Adjective

νεμεσητός • (nemesētós) m (feminine νεμεσητή, neuter νεμεσητόν); first/second declension

worthy of indignation or blame, shameful, disgraceful

Declension

First and second declension of νεμεσητός; νεμεσητή; νεμεσητόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	νεμεσητός nemesētós	νεμεσητή nemesētḗ	νεμεσητόν nemesētón	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητᾱ́ nemesētā́	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητοί nemesētoí	νεμεσηταί nemesētaí	νεμεσητᾰ́ nemesētắ
Genitive	νεμεσητοῦ nemesētoû	νεμεσητῆς nemesētês	νεμεσητοῦ nemesētoû	νεμεσητοῖν nemesētoîn	νεμεσηταῖν nemesētaîn	νεμεσητοῖν nemesētoîn	νεμεσητῶν nemesētôn	νεμεσητῶν nemesētôn	νεμεσητῶν nemesētôn
Dative	νεμεσητῷ nemesētōî	νεμεσητῇ nemesētēî	νεμεσητῷ nemesētōî	νεμεσητοῖν nemesētoîn	νεμεσηταῖν nemesētaîn	νεμεσητοῖν nemesētoîn	νεμεσητοῖς nemesētoîs	νεμεσηταῖς nemesētaîs	νεμεσητοῖς nemesētoîs
Accusative	νεμεσητόν nemesētón	νεμεσητήν nemesētḗn	νεμεσητόν nemesētón	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητᾱ́ nemesētā́	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητούς nemesētoús	νεμεσητᾱ́ς nemesētā́s	νεμεσητᾰ́ nemesētắ
Vocative	νεμεσητέ nemesēté	νεμεσητή nemesētḗ	νεμεσητόν nemesētón	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητᾱ́ nemesētā́	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητοί nemesētoí	νεμεσηταί nemesētaí	νεμεσητᾰ́ nemesētắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	νεμεσητῶς nemesētôs			νεμεσητότερος nemesētóteros			νεμεσητότᾰτος nemesētótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.