νεωτερίζω

Ancient Greek

Etymology

From νεώτερος (neṓteros, “newer”) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ne.ɔː.te.ríz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ne.o.teˈri.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ne.o.teˈri.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ne.o.teˈri.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ne.o.teˈri.zo/

Verb

νεωτερίζω • (neōterízō)

(intransitive) to attempt anything new, make a violent change
(intransitive) to attempt political changes, make innovations or revolutionary movements
(transitive) to revolutionize

Conjugation

Present: νεωτερῐ́ζω, νεωτερῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεωτερῐ́ζω	νεωτερῐ́ζεις	νεωτερῐ́ζει	νεωτερῐ́ζετον	νεωτερῐ́ζετον	νεωτερῐ́ζομεν	νεωτερῐ́ζετε	νεωτερῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	νεωτερῐ́ζω	νεωτερῐ́ζῃς	νεωτερῐ́ζῃ	νεωτερῐ́ζητον	νεωτερῐ́ζητον	νεωτερῐ́ζωμεν	νεωτερῐ́ζητε	νεωτερῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	νεωτερῐ́ζοιμῐ	νεωτερῐ́ζοις	νεωτερῐ́ζοι	νεωτερῐ́ζοιτον	νεωτερῐζοίτην	νεωτερῐ́ζοιμεν	νεωτερῐ́ζοιτε	νεωτερῐ́ζοιεν
	imperative		νεωτέρῐζε	νεωτερῐζέτω	νεωτερῐ́ζετον	νεωτερῐζέτων		νεωτερῐ́ζετε	νεωτερῐζόντων
middle/ passive	indicative	νεωτερῐ́ζομαι	νεωτερῐ́ζῃ / νεωτερῐ́ζει	νεωτερῐ́ζεται	νεωτερῐ́ζεσθον	νεωτερῐ́ζεσθον	νεωτερῐζόμεθᾰ	νεωτερῐ́ζεσθε	νεωτερῐ́ζονται
	subjunctive	νεωτερῐ́ζωμαι	νεωτερῐ́ζῃ	νεωτερῐ́ζηται	νεωτερῐ́ζησθον	νεωτερῐ́ζησθον	νεωτερῐζώμεθᾰ	νεωτερῐ́ζησθε	νεωτερῐ́ζωνται
	optative	νεωτερῐζοίμην	νεωτερῐ́ζοιο	νεωτερῐ́ζοιτο	νεωτερῐ́ζοισθον	νεωτερῐζοίσθην	νεωτερῐζοίμεθᾰ	νεωτερῐ́ζοισθε	νεωτερῐ́ζοιντο
	imperative		νεωτερῐ́ζου	νεωτερῐζέσθω	νεωτερῐ́ζεσθον	νεωτερῐζέσθων		νεωτερῐ́ζεσθε	νεωτερῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		νεωτερῐ́ζειν				νεωτερῐ́ζεσθαι
participle	m	νεωτερῐ́ζων				νεωτερῐζόμενος
	f	νεωτερῐ́ζουσᾰ				νεωτερῐζομένη
	n	νεωτερῐ́ζον				νεωτερῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνεωτέρῐζον, ἐνεωτερῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεωτέρῐζον	ἐνεωτέρῐζες	ἐνεωτέρῐζε(ν)	ἐνεωτερῐ́ζετον	ἐνεωτερῐζέτην	ἐνεωτερῐ́ζομεν	ἐνεωτερῐ́ζετε	ἐνεωτέρῐζον
middle/ passive	indicative	ἐνεωτερῐζόμην	ἐνεωτερῐ́ζου	ἐνεωτερῐ́ζετο	ἐνεωτερῐ́ζεσθον	ἐνεωτερῐζέσθην	ἐνεωτερῐζόμεθᾰ	ἐνεωτερῐ́ζεσθε	ἐνεωτερῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: νεωτερῐέω, νεωτερῐέομαι, νεωτερῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεωτερῐέω	νεωτερῐέεις	νεωτερῐέει	νεωτερῐέετον	νεωτερῐέετον	νεωτερῐέομεν	νεωτερῐέετε	νεωτερῐέουσῐ(ν)
active	optative	νεωτερῐέοιμῐ	νεωτερῐέοις	νεωτερῐέοι	νεωτερῐέοιτον	νεωτερῐεοίτην	νεωτερῐέοιμεν	νεωτερῐέοιτε	νεωτερῐέοιεν
middle	indicative	νεωτερῐέομαι	νεωτερῐέῃ / νεωτερῐέει	νεωτερῐέεται	νεωτερῐέεσθον	νεωτερῐέεσθον	νεωτερῐεόμεθᾰ	νεωτερῐέεσθε	νεωτερῐέονται
middle	optative	νεωτερῐεοίμην	νεωτερῐέοιο	νεωτερῐέοιτο	νεωτερῐέοισθον	νεωτερῐεοίσθην	νεωτερῐεοίμεθᾰ	νεωτερῐέοισθε	νεωτερῐέοιντο
passive	indicative	νεωτερῐσθήσομαι	νεωτερῐσθήσῃ	νεωτερῐσθήσεται	νεωτερῐσθήσεσθον	νεωτερῐσθήσεσθον	νεωτερῐσθησόμεθᾰ	νεωτερῐσθήσεσθε	νεωτερῐσθήσονται
passive	optative	νεωτερῐσθησοίμην	νεωτερῐσθήσοιο	νεωτερῐσθήσοιτο	νεωτερῐσθήσοισθον	νεωτερῐσθησοίσθην	νεωτερῐσθησοίμεθᾰ	νεωτερῐσθήσοισθε	νεωτερῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νεωτερῐέειν			νεωτερῐέεσθαι		νεωτερῐσθήσεσθαι
participle	m	νεωτερῐέων			νεωτερῐεόμενος		νεωτερῐσθησόμενος
	f	νεωτερῐέουσᾰ			νεωτερῐεομένη		νεωτερῐσθησομένη
	n	νεωτερῐέον			νεωτερῐεόμενον		νεωτερῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: νεωτερῐῶ, νεωτερῐοῦμαι, νεωτερῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεωτερῐῶ	νεωτερῐεῖς	νεωτερῐεῖ	νεωτερῐεῖτον	νεωτερῐεῖτον	νεωτερῐοῦμεν	νεωτερῐεῖτε	νεωτερῐοῦσῐ(ν)
active	optative	νεωτερῐοίην / νεωτερῐοῖμῐ	νεωτερῐοίης / νεωτερῐοῖς	νεωτερῐοίη / νεωτερῐοῖ	νεωτερῐοῖτον / νεωτερῐοίητον	νεωτερῐοίτην / νεωτερῐοιήτην	νεωτερῐοῖμεν / νεωτερῐοίημεν	νεωτερῐοῖτε / νεωτερῐοίητε	νεωτερῐοῖεν / νεωτερῐοίησᾰν
middle	indicative	νεωτερῐοῦμαι	νεωτερῐῇ	νεωτερῐεῖται	νεωτερῐεῖσθον	νεωτερῐεῖσθον	νεωτερῐούμεθᾰ	νεωτερῐεῖσθε	νεωτερῐοῦνται
middle	optative	νεωτερῐοίμην	νεωτερῐοῖο	νεωτερῐοῖτο	νεωτερῐοῖσθον	νεωτερῐοίσθην	νεωτερῐοίμεθᾰ	νεωτερῐοῖσθε	νεωτερῐοῖντο
passive	indicative	νεωτερῐσθήσομαι	νεωτερῐσθήσῃ	νεωτερῐσθήσεται	νεωτερῐσθήσεσθον	νεωτερῐσθήσεσθον	νεωτερῐσθησόμεθᾰ	νεωτερῐσθήσεσθε	νεωτερῐσθήσονται
passive	optative	νεωτερῐσθησοίμην	νεωτερῐσθήσοιο	νεωτερῐσθήσοιτο	νεωτερῐσθήσοισθον	νεωτερῐσθησοίσθην	νεωτερῐσθησοίμεθᾰ	νεωτερῐσθήσοισθε	νεωτερῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νεωτερῐεῖν			νεωτερῐεῖσθαι		νεωτερῐσθήσεσθαι
participle	m	νεωτερῐῶν			νεωτερῐούμενος		νεωτερῐσθησόμενος
	f	νεωτερῐοῦσᾰ			νεωτερῐουμένη		νεωτερῐσθησομένη
	n	νεωτερῐοῦν			νεωτερῐούμενον		νεωτερῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνεωτέρῐσᾰ, ἐνεωτερῐσᾰ́μην, ἐνεωτερῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεωτέρῐσᾰ	ἐνεωτέρῐσᾰς	ἐνεωτέρῐσε(ν)	ἐνεωτερῐ́σᾰτον	ἐνεωτερῐσᾰ́την	ἐνεωτερῐ́σᾰμεν	ἐνεωτερῐ́σᾰτε	ἐνεωτέρῐσᾰν
	subjunctive	νεωτερῐ́σω	νεωτερῐ́σῃς	νεωτερῐ́σῃ	νεωτερῐ́σητον	νεωτερῐ́σητον	νεωτερῐ́σωμεν	νεωτερῐ́σητε	νεωτερῐ́σωσῐ(ν)
	optative	νεωτερῐ́σαιμῐ	νεωτερῐ́σειᾰς / νεωτερῐ́σαις	νεωτερῐ́σειε(ν) / νεωτερῐ́σαι	νεωτερῐ́σαιτον	νεωτερῐσαίτην	νεωτερῐ́σαιμεν	νεωτερῐ́σαιτε	νεωτερῐ́σειᾰν / νεωτερῐ́σαιεν
	imperative		νεωτέρῐσον	νεωτερῐσᾰ́τω	νεωτερῐ́σᾰτον	νεωτερῐσᾰ́των		νεωτερῐ́σᾰτε	νεωτερῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνεωτερῐσᾰ́μην	ἐνεωτερῐ́σω	ἐνεωτερῐ́σᾰτο	ἐνεωτερῐ́σᾰσθον	ἐνεωτερῐσᾰ́σθην	ἐνεωτερῐσᾰ́μεθᾰ	ἐνεωτερῐ́σᾰσθε	ἐνεωτερῐ́σᾰντο
	subjunctive	νεωτερῐ́σωμαι	νεωτερῐ́σῃ	νεωτερῐ́σηται	νεωτερῐ́σησθον	νεωτερῐ́σησθον	νεωτερῐσώμεθᾰ	νεωτερῐ́σησθε	νεωτερῐ́σωνται
	optative	νεωτερῐσαίμην	νεωτερῐ́σαιο	νεωτερῐ́σαιτο	νεωτερῐ́σαισθον	νεωτερῐσαίσθην	νεωτερῐσαίμεθᾰ	νεωτερῐ́σαισθε	νεωτερῐ́σαιντο
	imperative		νεωτέρῐσαι	νεωτερῐσᾰ́σθω	νεωτερῐ́σᾰσθον	νεωτερῐσᾰ́σθων		νεωτερῐ́σᾰσθε	νεωτερῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνεωτερῐ́σθην	ἐνεωτερῐ́σθης	ἐνεωτερῐ́σθη	ἐνεωτερῐ́σθητον	ἐνεωτερῐσθήτην	ἐνεωτερῐ́σθημεν	ἐνεωτερῐ́σθητε	ἐνεωτερῐ́σθησᾰν
	subjunctive	νεωτερῐσθῶ	νεωτερῐσθῇς	νεωτερῐσθῇ	νεωτερῐσθῆτον	νεωτερῐσθῆτον	νεωτερῐσθῶμεν	νεωτερῐσθῆτε	νεωτερῐσθῶσῐ(ν)
	optative	νεωτερῐσθείην	νεωτερῐσθείης	νεωτερῐσθείη	νεωτερῐσθεῖτον / νεωτερῐσθείητον	νεωτερῐσθείτην / νεωτερῐσθειήτην	νεωτερῐσθεῖμεν / νεωτερῐσθείημεν	νεωτερῐσθεῖτε / νεωτερῐσθείητε	νεωτερῐσθεῖεν / νεωτερῐσθείησᾰν
	imperative		νεωτερῐ́σθητῐ	νεωτερῐσθήτω	νεωτερῐ́σθητον	νεωτερῐσθήτων		νεωτερῐ́σθητε	νεωτερῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		νεωτερῐ́σαι			νεωτερῐ́σᾰσθαι		νεωτερῐσθῆναι
participle	m	νεωτερῐ́σᾱς			νεωτερῐσᾰ́μενος		νεωτερῐσθείς
	f	νεωτερῐ́σᾱσᾰ			νεωτερῐσᾰμένη		νεωτερῐσθεῖσᾰ
	n	νεωτερῐ́σᾰν			νεωτερῐσᾰ́μενον		νεωτερῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: νενεωτέρῐκᾰ, νενεωτέρῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νενεωτέρῐκᾰ	νενεωτέρῐκᾰς	νενεωτέρῐκε(ν)	νενεωτερῐ́κᾰτον	νενεωτερῐ́κᾰτον	νενεωτερῐ́κᾰμεν	νενεωτερῐ́κᾰτε	νενεωτερῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	νενεωτερῐ́κω	νενεωτερῐ́κῃς	νενεωτερῐ́κῃ	νενεωτερῐ́κητον	νενεωτερῐ́κητον	νενεωτερῐ́κωμεν	νενεωτερῐ́κητε	νενεωτερῐ́κωσῐ(ν)
	optative	νενεωτερῐ́κοιμῐ / νενεωτερῐκοίην	νενεωτερῐ́κοις / νενεωτερῐκοίης	νενεωτερῐ́κοι / νενεωτερῐκοίη	νενεωτερῐ́κοιτον	νενεωτερῐκοίτην	νενεωτερῐ́κοιμεν	νενεωτερῐ́κοιτε	νενεωτερῐ́κοιεν
	imperative		νενεωτέρῐκε	νενεωτερῐκέτω	νενεωτερῐ́κετον	νενεωτερῐκέτων		νενεωτερῐ́κετε	νενεωτερῐκόντων
middle/ passive	indicative	νενεωτέρῐσμαι	νενεωτέρῐσαι	νενεωτέρῐσται	νενεωτέρῐσθον	νενεωτέρῐσθον	νενεωτερῐ́σμεθᾰ	νενεωτέρῐσθε	νενεωτερῐ́δᾰται
	subjunctive	νενεωτερῐσμένος ὦ	νενεωτερῐσμένος ᾖς	νενεωτερῐσμένος ᾖ	νενεωτερῐσμένω ἦτον	νενεωτερῐσμένω ἦτον	νενεωτερῐσμένοι ὦμεν	νενεωτερῐσμένοι ἦτε	νενεωτερῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	νενεωτερῐσμένος εἴην	νενεωτερῐσμένος εἴης	νενεωτερῐσμένος εἴη	νενεωτερῐσμένω εἴητον / εἶτον	νενεωτερῐσμένω εἰήτην / εἴτην	νενεωτερῐσμένοι εἴημεν / εἶμεν	νενεωτερῐσμένοι εἴητε / εἶτε	νενεωτερῐσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		νενεωτέρῐσο	νενεωτερῐ́σθω	νενεωτέρῐσθον	νενεωτερῐ́σθων		νενεωτέρῐσθε	νενεωτερῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		νενεωτερῐκέναι				νενεωτερῐ́σθαι
participle	m	νενεωτερῐκώς				νενεωτερῐσμένος
	f	νενεωτερῐκυῖᾰ				νενεωτερῐσμένη
	n	νενεωτερῐκός				νενεωτερῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐνενεωτερῐ́κειν / ἐνενεωτερῐ́κη, ἐνενεωτερῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνενεωτερῐ́κειν / ἐνενεωτερῐ́κη	ἐνενεωτερῐ́κεις / ἐνενεωτερῐ́κης	ἐνενεωτερῐ́κει(ν)	ἐνενεωτερῐ́κετον	ἐνενεωτερῐκέτην	ἐνενεωτερῐ́κεμεν	ἐνενεωτερῐ́κετε	ἐνενεωτερῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐνενεωτερῐ́σμην	ἐνενεωτέρῐσο	ἐνενεωτέρῐστο	ἐνενεωτέρῐσθον	ἐνενεωτερῐ́σθην	ἐνενεωτερῐ́σμεθᾰ	ἐνενεωτέρῐσθε	ἐνενεωτερῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

English: neoterize, neoterise (non-Oxford British English)