νοθεύω

Ancient Greek

Etymology

From νόθος (nóthos, “spurious, counterfeit”) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

Verb

νοθεύω • (notheúō)

  1. to corrupt, adulterate
  2. to consider spurious

Conjugation

   Present: νοθεύω, νοθεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νοθεύω νοθεύεις νοθεύει νοθεύετον νοθεύετον νοθεύομεν νοθεύετε νοθεύουσῐ(ν)
subjunctive νοθεύω νοθεύῃς νοθεύῃ νοθεύητον νοθεύητον νοθεύωμεν νοθεύητε νοθεύωσῐ(ν)
optative νοθεύοιμῐ νοθεύοις νοθεύοι νοθεύοιτον νοθευοίτην νοθεύοιμεν νοθεύοιτε νοθεύοιεν
imperative   νόθευε νοθευέτω νοθεύετον νοθευέτων   νοθεύετε νοθευόντων
middle/
passive 		indicative νοθεύομαι νοθεύῃ / νοθεύει νοθεύεται νοθεύεσθον νοθεύεσθον νοθευόμεθᾰ νοθεύεσθε νοθεύονται
subjunctive νοθεύωμαι νοθεύῃ νοθεύηται νοθεύησθον νοθεύησθον νοθευώμεθᾰ νοθεύησθε νοθεύωνται
optative νοθευοίμην νοθεύοιο νοθεύοιτο νοθεύοισθον νοθευοίσθην νοθευοίμεθᾰ νοθεύοισθε νοθεύοιντο
imperative   νοθεύου νοθευέσθω νοθεύεσθον νοθευέσθων   νοθεύεσθε νοθευέσθων
active middle/passive
infinitive νοθεύειν νοθεύεσθαι
participle m νοθεύων νοθευόμενος
f νοθεύουσᾰ νοθευομένη
n νοθεῦον νοθευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνόθευον, ἐνοθευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνόθευον ἐνόθευες ἐνόθευε(ν) ἐνοθεύετον ἐνοθευέτην ἐνοθεύομεν ἐνοθεύετε ἐνόθευον
middle/
passive 		indicative ἐνοθευόμην ἐνοθεύου ἐνοθεύετο ἐνοθεύεσθον ἐνοθευέσθην ἐνοθευόμεθᾰ ἐνοθεύεσθε ἐνοθεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νοθεύσω, νοθεύσομαι, νοθευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νοθεύσω νοθεύσεις νοθεύσει νοθεύσετον νοθεύσετον νοθεύσομεν νοθεύσετε νοθεύσουσῐ(ν)
optative νοθεύσοιμῐ νοθεύσοις νοθεύσοι νοθεύσοιτον νοθευσοίτην νοθεύσοιμεν νοθεύσοιτε νοθεύσοιεν
middle indicative νοθεύσομαι νοθεύσῃ / νοθεύσει νοθεύσεται νοθεύσεσθον νοθεύσεσθον νοθευσόμεθᾰ νοθεύσεσθε νοθεύσονται
optative νοθευσοίμην νοθεύσοιο νοθεύσοιτο νοθεύσοισθον νοθευσοίσθην νοθευσοίμεθᾰ νοθεύσοισθε νοθεύσοιντο
passive indicative νοθευθήσομαι νοθευθήσῃ νοθευθήσεται νοθευθήσεσθον νοθευθήσεσθον νοθευθησόμεθᾰ νοθευθήσεσθε νοθευθήσονται
optative νοθευθησοίμην νοθευθήσοιο νοθευθήσοιτο νοθευθήσοισθον νοθευθησοίσθην νοθευθησοίμεθᾰ νοθευθήσοισθε νοθευθήσοιντο
active middle passive
infinitive νοθεύσειν νοθεύσεσθαι νοθευθήσεσθαι
participle m νοθεύσων νοθευσόμενος νοθευθησόμενος
f νοθεύσουσᾰ νοθευσομένη νοθευθησομένη
n νοθεῦσον νοθευσόμενον νοθευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνόθευσᾰ, ἐνοθευσᾰ́μην, ἐνοθεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνόθευσᾰ ἐνόθευσᾰς ἐνόθευσε(ν) ἐνοθεύσᾰτον ἐνοθευσᾰ́την ἐνοθεύσᾰμεν ἐνοθεύσᾰτε ἐνόθευσᾰν
subjunctive νοθεύσω νοθεύσῃς νοθεύσῃ νοθεύσητον νοθεύσητον νοθεύσωμεν νοθεύσητε νοθεύσωσῐ(ν)
optative νοθεύσαιμῐ νοθεύσειᾰς / νοθεύσαις νοθεύσειε(ν) / νοθεύσαι νοθεύσαιτον νοθευσαίτην νοθεύσαιμεν νοθεύσαιτε νοθεύσειᾰν / νοθεύσαιεν
imperative   νόθευσον νοθευσᾰ́τω νοθεύσᾰτον νοθευσᾰ́των   νοθεύσᾰτε νοθευσᾰ́ντων
middle indicative ἐνοθευσᾰ́μην ἐνοθεύσω ἐνοθεύσᾰτο ἐνοθεύσᾰσθον ἐνοθευσᾰ́σθην ἐνοθευσᾰ́μεθᾰ ἐνοθεύσᾰσθε ἐνοθεύσᾰντο
subjunctive νοθεύσωμαι νοθεύσῃ νοθεύσηται νοθεύσησθον νοθεύσησθον νοθευσώμεθᾰ νοθεύσησθε νοθεύσωνται
optative νοθευσαίμην νοθεύσαιο νοθεύσαιτο νοθεύσαισθον νοθευσαίσθην νοθευσαίμεθᾰ νοθεύσαισθε νοθεύσαιντο
imperative   νόθευσαι νοθευσᾰ́σθω νοθεύσᾰσθον νοθευσᾰ́σθων   νοθεύσᾰσθε νοθευσᾰ́σθων
passive indicative ἐνοθεύθην ἐνοθεύθης ἐνοθεύθη ἐνοθεύθητον ἐνοθευθήτην ἐνοθεύθημεν ἐνοθεύθητε ἐνοθεύθησᾰν
subjunctive νοθευθῶ νοθευθῇς νοθευθῇ νοθευθῆτον νοθευθῆτον νοθευθῶμεν νοθευθῆτε νοθευθῶσῐ(ν)
optative νοθευθείην νοθευθείης νοθευθείη νοθευθεῖτον / νοθευθείητον νοθευθείτην / νοθευθειήτην νοθευθεῖμεν / νοθευθείημεν νοθευθεῖτε / νοθευθείητε νοθευθεῖεν / νοθευθείησᾰν
imperative   νοθεύθητῐ νοθευθήτω νοθεύθητον νοθευθήτων   νοθεύθητε νοθευθέντων
active middle passive
infinitive νοθεῦσαι νοθεύσᾰσθαι νοθευθῆναι
participle m νοθεύσᾱς νοθευσᾰ́μενος νοθευθείς
f νοθεύσᾱσᾰ νοθευσᾰμένη νοθευθεῖσᾰ
n νοθεῦσᾰν νοθευσᾰ́μενον νοθευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • νόθευσῐς (nótheusĭs)
  • νοθευτής (notheutḗs)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.