νοστήσας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /nos.tɛ̌ː.saːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nosˈte̝.sas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /nosˈti.sas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /nosˈti.sas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /nosˈti.sas/

Participle

νοστήσᾱς • (nostḗsās) m (feminine νοστήσᾱσᾰ, neuter νοστῆσᾰν); first/third declension

aorist active participle of νοστέω (nostéō)

Declension

First and third declension of νοστήσᾱς; νοστήσᾱσᾰ; νοστῆσᾰν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	νοστήσᾱς nostḗsās	νοστήσᾱσᾰ nostḗsāsă	νοστῆσᾰν nostêsăn	νοστήσᾰντε nostḗsănte	νοστησᾱ́σᾱ nostēsā́sā	νοστήσᾰντε nostḗsănte	νοστήσᾰντες nostḗsăntes	νοστήσᾱσαι nostḗsāsai	νοστήσᾰντᾰ nostḗsăntă
Genitive	νοστήσᾰντος nostḗsăntos	νοστησᾱ́σης nostēsā́sēs	νοστήσᾰντος nostḗsăntos	νοστησᾰ́ντοιν nostēsắntoin	νοστησᾱ́σαιν nostēsā́sain	νοστησᾰ́ντοιν nostēsắntoin	νοστησᾰ́ντων nostēsắntōn	νοστησᾱσῶν nostēsāsôn	νοστησᾰ́ντων nostēsắntōn
Dative	νοστήσᾰντῐ nostḗsăntĭ	νοστησᾱ́σῃ nostēsā́sēi	νοστήσᾰντῐ nostḗsăntĭ	νοστησᾰ́ντοιν nostēsắntoin	νοστησᾱ́σαιν nostēsā́sain	νοστησᾰ́ντοιν nostēsắntoin	νοστήσᾱσῐ / νοστήσᾱσῐν nostḗsāsĭ(n)	νοστησᾱ́σαις nostēsā́sais	νοστήσᾱσῐ / νοστήσᾱσῐν nostḗsāsĭ(n)
Accusative	νοστήσᾰντᾰ nostḗsăntă	νοστήσᾱσᾰν nostḗsāsăn	νοστῆσᾰν nostêsăn	νοστήσᾰντε nostḗsănte	νοστησᾱ́σᾱ nostēsā́sā	νοστήσᾰντε nostḗsănte	νοστήσᾰντᾰς nostḗsăntăs	νοστησᾱ́σᾱς nostēsā́sās	νοστήσᾰντᾰ nostḗsăntă
Vocative	νοστήσᾱς nostḗsās	νοστήσᾱσᾰ nostḗsāsă	νοστῆσᾰν nostêsăn	νοστήσᾰντε nostḗsănte	νοστησᾱ́σᾱ nostēsā́sā	νοστήσᾰντε nostḗsănte	νοστήσᾰντες nostḗsăntes	νοστήσᾱσαι nostḗsāsai	νοστήσᾰντᾰ nostḗsăntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	νοστησᾰ́ντως nostēsắntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.