ξεκωλιάζω

Greek

Etymology

Byzantine Greek ξεκωλιάζω (xekōliázō), equivalent to ξε- (xe-, “un-, de-”) +‎ κώλος (kólos, “arse”) with verb ending.

Pronunciation

IPA^(key): /kse.koˈʎa.zo/
Hyphenation: ξε‧κω‧λιά‧ζω

Verb

ξεκωλιάζω • (xekoliázo) (past ξεκώλιασα, passive ξεκωλιάζομαι)

(transitive, colloquial, vulgar) alternative form of ξεκωλώνω (xekolóno)

Conjugation

ξεκωλιάζω ξεκωλιάζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg		ξεκωλιάσω	ξεκωλιάζομαι	ξεκωλιαστώ
2 sg	ξεκωλιάζεις	ξεκωλιάσεις	ξεκωλιάζεσαι	ξεκωλιαστείς
3 sg	ξεκωλιάζει	ξεκωλιάσει	ξεκωλιάζεται	ξεκωλιαστεί

1 pl	ξεκωλιάζουμε, [‑ομε]	ξεκωλιάσουμε, [‑ομε]	ξεκωλιαζόμαστε	ξεκωλιαστούμε
2 pl	ξεκωλιάζετε	ξεκωλιάσετε	ξεκωλιάζεστε, ξεκωλιαζόσαστε	ξεκωλιαστείτε
3 pl	ξεκωλιάζουν(ε)	ξεκωλιάσουν(ε)	ξεκωλιάζονται	ξεκωλιαστούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	ξεκώλιαζα	ξεκώλιασα	ξεκωλιαζόμουν(α)	ξεκωλιάστηκα
2 sg	ξεκώλιαζες	ξεκώλιασες	ξεκωλιαζόσουν(α)	ξεκωλιάστηκες
3 sg	ξεκώλιαζε	ξεκώλιασε	ξεκωλιαζόταν(ε)	ξεκωλιάστηκε

1 pl	ξεκωλιάζαμε	ξεκωλιάσαμε	ξεκωλιαζόμασταν, (‑όμαστε)	ξεκωλιαστήκαμε
2 pl	ξεκωλιάζατε	ξεκωλιάσατε	ξεκωλιαζόσασταν, (‑όσαστε)	ξεκωλιαστήκατε
3 pl	ξεκώλιαζαν, ξεκωλιάζαν(ε)	ξεκώλιασαν, ξεκωλιάσαν(ε)	ξεκωλιάζονταν, (ξεκωλιαζόντουσαν)	ξεκωλιάστηκαν, ξεκωλιαστήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ➤	θα ξεκωλιάσω ➤	θα ξεκωλιάζομαι ➤	θα ξεκωλιαστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα ξεκωλιάζεις, …	θα ξεκωλιάσεις, …	θα ξεκωλιάζεσαι, …	θα ξεκωλιαστείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … ξεκωλιάσει έχω, έχεις, … ξεκωλιασμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … ξεκωλιαστεί είμαι, είσαι, … ξεκωλιασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … ξεκωλιάσει είχα, είχες, … ξεκωλιασμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … ξεκωλιαστεί ήμουν, ήσουν, … ξεκωλιασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … ξεκωλιάσει θα έχω, θα έχεις, … ξεκωλιασμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … ξεκωλιαστεί θα είμαι, θα είσαι, … ξεκωλιασμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	ξεκώλιαζε	ξεκώλιασε	—	ξεκωλιάσου
2 pl	ξεκωλιάζετε	ξεκωλιάστε	ξεκωλιάζεστε	ξεκωλιαστείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	ξεκωλιάζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας ξεκωλιάσει ➤		ξεκωλιασμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	ξεκωλιάσει		ξεκωλιαστεί


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

(exhaust completely): εξαντλώ (exantló), ξεπατώνω (xepatóno)

Derived terms

είπαν της γριάς να χέσει κι αυτή ξεκωλιάστηκε (eípan tis griás na chései ki aftí xekoliástike, “give someone an inch and they'll take a mile”) (vulgar)

Related terms

ξέκωλος (xékolos, “scantily clad, bottomless”) (colloquial)
ξεκωλιάρης m (xekoliáris, “very lucky person, jerk, dick”) (vulgar)
ξεκωλιάρα f (xekoliára, “scantily dressed female, bitch”) (vulgar)