ξεσπίτωμα

ξεσπιτώνω (xespitóno, “to house, to put up”) +‎ -μα (-ma)

• IPA^(key): /kseˈspitoma/
• Hyphenation: ξε‧σπί‧τω‧μα

ξεσπίτωμα • (xespítoma) n (plural ξεσπιτώματα)

1. throwing out, eviction (the act of being expelled from or deprived of a house)

   Έξι μήνες χωρίς ενοίκιο πριν το ξεσπίτωμά τους.

   Éxi mínes chorís enoíkio prin to xespítomá tous.

   Six months without rent before their eviction.

• έξωση f (éxosi, “eviction”)

• σπίτωμα n (spítoma, “housing, putting up”)