οδοντικός

From Ancient Greek ὀδοντικός (odontikós). See δόντι (dónti) and -ικός (-ikós).

Compare Mariupol Greek дъонды́ (ðondý).

• IPA^(key): /o.ðon.diˈkos/

οδοντικός • (odontikós) m (feminine οδοντική, neuter οδοντικό)

1. (medicine) dental, concerning the teeth

   Near-synonym: (pertaining to dentistry) οδοντιατρικός (odontiatrikós)

   οδοντικό νήμα ― odontikó níma ― dental floss

2. (phonetics, phonology) dental

   Τα οδοντικά σύμφωνα είναι τα ⟨τ⟩, ⟨δ⟩, ⟨θ⟩ και ⟨ντ⟩

   Ta odontiká sýmfona eínai ta ⟨t⟩, ⟨d⟩, ⟨th⟩ kai ⟨nt⟩

   The dental consonants are ⟨τ⟩, ⟨δ⟩, ⟨θ⟩ and ⟨ντ⟩.

• οδοντικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language