οἰκειόω

Ancient Greek

Alternative forms

οἰκηϊόω (oikēïóō) — Ionic

Etymology

From οἰκεῖος (oikeîos) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /oi̯.keː.ó.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /y.kiˈo.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /y.ciˈo.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.ciˈo.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ciˈo.o/

Verb

οἰκειόω • (oikeióō)

to make one's own, claim as one's own, appropriate
to make someone one's friend
(middle voice) to win someone's favor or affection, conciliate
(passive voice) to be made friendly, be closely united
(Byzantine) to entrust

Conjugation

Present: οἰκειῶ, οἰκειοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκειῶ	οἰκειοῖς	οἰκειοῖ	οἰκειοῦτον	οἰκειοῦτον	οἰκειοῦμεν	οἰκειοῦτε	οἰκειοῦσῐ(ν)
	subjunctive	οἰκειῶ	οἰκειοῖς	οἰκειοῖ	οἰκειῶτον	οἰκειῶτον	οἰκειῶμεν	οἰκειῶτε	οἰκειῶσῐ(ν)
	optative	οἰκειοίην / οἰκειοῖμῐ	οἰκειοίης / οἰκειοῖς	οἰκειοίη / οἰκειοῖ	οἰκειοῖτον / οἰκειοίητον	οἰκειοίτην / οἰκειοιήτην	οἰκειοῖμεν / οἰκειοίημεν	οἰκειοῖτε / οἰκειοίητε	οἰκειοῖεν / οἰκειοίησᾰν
	imperative		οἰκείου	οἰκειούτω	οἰκειοῦτον	οἰκειούτων		οἰκειοῦτε	οἰκειούντων
middle/ passive	indicative	οἰκειοῦμαι	οἰκειοῖ	οἰκειοῦται	οἰκειοῦσθον	οἰκειοῦσθον	οἰκειούμεθᾰ	οἰκειοῦσθε	οἰκειοῦνται
	subjunctive	οἰκειῶμαι	οἰκειοῖ	οἰκειῶται	οἰκειῶσθον	οἰκειῶσθον	οἰκειώμεθᾰ	οἰκειῶσθε	οἰκειῶνται
	optative	οἰκειοίμην	οἰκειοῖο	οἰκειοῖτο	οἰκειοῖσθον	οἰκειοίσθην	οἰκειοίμεθᾰ	οἰκειοῖσθε	οἰκειοῖντο
	imperative		οἰκειοῦ	οἰκειούσθω	οἰκειοῦσθον	οἰκειούσθων		οἰκειοῦσθε	οἰκειούσθων
		active				middle/passive
infinitive		οἰκειοῦν				οἰκειοῦσθαι
participle	m	οἰκειῶν				οἰκειούμενος
	f	οἰκειοῦσᾰ				οἰκειουμένη
	n	οἰκειοῦν				οἰκειούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾠκείουν, ᾠκειούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾠκείουν	ᾠκείους	ᾠκείου	ᾠκειοῦτον	ᾠκειούτην	ᾠκειοῦμεν	ᾠκειοῦτε	ᾠκείουν
middle/ passive	indicative	ᾠκειούμην	ᾠκειοῦ	ᾠκειοῦτο	ᾠκειοῦσθον	ᾠκειούσθην	ᾠκειούμεθᾰ	ᾠκειοῦσθε	ᾠκειοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: οἰκειώσω, οἰκειώσομαι, οἰκειωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκειώσω	οἰκειώσεις	οἰκειώσει	οἰκειώσετον	οἰκειώσετον	οἰκειώσομεν	οἰκειώσετε	οἰκειώσουσῐ(ν)
active	optative	οἰκειώσοιμῐ	οἰκειώσοις	οἰκειώσοι	οἰκειώσοιτον	οἰκειωσοίτην	οἰκειώσοιμεν	οἰκειώσοιτε	οἰκειώσοιεν
middle	indicative	οἰκειώσομαι	οἰκειώσῃ / οἰκειώσει	οἰκειώσεται	οἰκειώσεσθον	οἰκειώσεσθον	οἰκειωσόμεθᾰ	οἰκειώσεσθε	οἰκειώσονται
middle	optative	οἰκειωσοίμην	οἰκειώσοιο	οἰκειώσοιτο	οἰκειώσοισθον	οἰκειωσοίσθην	οἰκειωσοίμεθᾰ	οἰκειώσοισθε	οἰκειώσοιντο
passive	indicative	οἰκειωθήσομαι	οἰκειωθήσῃ	οἰκειωθήσεται	οἰκειωθήσεσθον	οἰκειωθήσεσθον	οἰκειωθησόμεθᾰ	οἰκειωθήσεσθε	οἰκειωθήσονται
passive	optative	οἰκειωθησοίμην	οἰκειωθήσοιο	οἰκειωθήσοιτο	οἰκειωθήσοισθον	οἰκειωθησοίσθην	οἰκειωθησοίμεθᾰ	οἰκειωθήσοισθε	οἰκειωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		οἰκειώσειν			οἰκειώσεσθαι		οἰκειωθήσεσθαι
participle	m	οἰκειώσων			οἰκειωσόμενος		οἰκειωθησόμενος
	f	οἰκειώσουσᾰ			οἰκειωσομένη		οἰκειωθησομένη
	n	οἰκειῶσον			οἰκειωσόμενον		οἰκειωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾠκείωσᾰ, ᾠκειωσᾰ́μην, ᾠκειώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾠκείωσᾰ	ᾠκείωσᾰς	ᾠκείωσε(ν)	ᾠκειώσᾰτον	ᾠκειωσᾰ́την	ᾠκειώσᾰμεν	ᾠκειώσᾰτε	ᾠκείωσᾰν
	subjunctive	οἰκειώσω	οἰκειώσῃς	οἰκειώσῃ	οἰκειώσητον	οἰκειώσητον	οἰκειώσωμεν	οἰκειώσητε	οἰκειώσωσῐ(ν)
	optative	οἰκειώσαιμῐ	οἰκειώσειᾰς / οἰκειώσαις	οἰκειώσειε(ν) / οἰκειώσαι	οἰκειώσαιτον	οἰκειωσαίτην	οἰκειώσαιμεν	οἰκειώσαιτε	οἰκειώσειᾰν / οἰκειώσαιεν
	imperative		οἰκείωσον	οἰκειωσᾰ́τω	οἰκειώσᾰτον	οἰκειωσᾰ́των		οἰκειώσᾰτε	οἰκειωσᾰ́ντων
middle	indicative	ᾠκειωσᾰ́μην	ᾠκειώσω	ᾠκειώσᾰτο	ᾠκειώσᾰσθον	ᾠκειωσᾰ́σθην	ᾠκειωσᾰ́μεθᾰ	ᾠκειώσᾰσθε	ᾠκειώσᾰντο
	subjunctive	οἰκειώσωμαι	οἰκειώσῃ	οἰκειώσηται	οἰκειώσησθον	οἰκειώσησθον	οἰκειωσώμεθᾰ	οἰκειώσησθε	οἰκειώσωνται
	optative	οἰκειωσαίμην	οἰκειώσαιο	οἰκειώσαιτο	οἰκειώσαισθον	οἰκειωσαίσθην	οἰκειωσαίμεθᾰ	οἰκειώσαισθε	οἰκειώσαιντο
	imperative		οἰκείωσαι	οἰκειωσᾰ́σθω	οἰκειώσᾰσθον	οἰκειωσᾰ́σθων		οἰκειώσᾰσθε	οἰκειωσᾰ́σθων
passive	indicative	ᾠκειώθην	ᾠκειώθης	ᾠκειώθη	ᾠκειώθητον	ᾠκειωθήτην	ᾠκειώθημεν	ᾠκειώθητε	ᾠκειώθησᾰν
	subjunctive	οἰκειωθῶ	οἰκειωθῇς	οἰκειωθῇ	οἰκειωθῆτον	οἰκειωθῆτον	οἰκειωθῶμεν	οἰκειωθῆτε	οἰκειωθῶσῐ(ν)
	optative	οἰκειωθείην	οἰκειωθείης	οἰκειωθείη	οἰκειωθεῖτον / οἰκειωθείητον	οἰκειωθείτην / οἰκειωθειήτην	οἰκειωθεῖμεν / οἰκειωθείημεν	οἰκειωθεῖτε / οἰκειωθείητε	οἰκειωθεῖεν / οἰκειωθείησᾰν
	imperative		οἰκειώθητῐ	οἰκειωθήτω	οἰκειώθητον	οἰκειωθήτων		οἰκειώθητε	οἰκειωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		οἰκειῶσαι			οἰκειώσᾰσθαι		οἰκειωθῆναι
participle	m	οἰκειώσᾱς			οἰκειωσᾰ́μενος		οἰκειωθείς
	f	οἰκειώσᾱσᾰ			οἰκειωσᾰμένη		οἰκειωθεῖσᾰ
	n	οἰκειῶσᾰν			οἰκειωσᾰ́μενον		οἰκειωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾠκείωκᾰ, ᾠκείωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾠκείωκᾰ	ᾠκείωκᾰς	ᾠκείωκε(ν)	ᾠκειώκᾰτον	ᾠκειώκᾰτον	ᾠκειώκᾰμεν	ᾠκειώκᾰτε	ᾠκειώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾠκειώκω	ᾠκειώκῃς	ᾠκειώκῃ	ᾠκειώκητον	ᾠκειώκητον	ᾠκειώκωμεν	ᾠκειώκητε	ᾠκειώκωσῐ(ν)
	optative	ᾠκειώκοιμῐ / ᾠκειωκοίην	ᾠκειώκοις / ᾠκειωκοίης	ᾠκειώκοι / ᾠκειωκοίη	ᾠκειώκοιτον	ᾠκειωκοίτην	ᾠκειώκοιμεν	ᾠκειώκοιτε	ᾠκειώκοιεν
	imperative		ᾠκείωκε	ᾠκειωκέτω	ᾠκειώκετον	ᾠκειωκέτων		ᾠκειώκετε	ᾠκειωκόντων
middle/ passive	indicative	ᾠκείωμαι	ᾠκείωσαι	ᾠκείωται	ᾠκείωσθον	ᾠκείωσθον	ᾠκειώμεθᾰ	ᾠκείωσθε	ᾠκείωνται
	subjunctive	ᾠκειωμένος ὦ	ᾠκειωμένος ᾖς	ᾠκειωμένος ᾖ	ᾠκειωμένω ἦτον	ᾠκειωμένω ἦτον	ᾠκειωμένοι ὦμεν	ᾠκειωμένοι ἦτε	ᾠκειωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ᾠκειωμένος εἴην	ᾠκειωμένος εἴης	ᾠκειωμένος εἴη	ᾠκειωμένω εἴητον / εἶτον	ᾠκειωμένω εἰήτην / εἴτην	ᾠκειωμένοι εἴημεν / εἶμεν	ᾠκειωμένοι εἴητε / εἶτε	ᾠκειωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ᾠκείωσο	ᾠκειώσθω	ᾠκείωσθον	ᾠκειώσθων		ᾠκείωσθε	ᾠκειώσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾠκειωκέναι				ᾠκειῶσθαι
participle	m	ᾠκειωκώς				ᾠκειωμένος
	f	ᾠκειωκυῖᾰ				ᾠκειωμένη
	n	ᾠκειωκός				ᾠκειωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ᾠκειώκειν / ᾠκειώκη, ᾠκειώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾠκειώκειν / ᾠκειώκη	ᾠκειώκεις / ᾠκειώκης	ᾠκειώκει(ν)	ᾠκειώκετον	ᾠκειωκέτην	ᾠκειώκεμεν	ᾠκειώκετε	ᾠκειώκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ᾠκειώμην	ᾠκείωσο	ᾠκείωτο	ᾠκείωσθον	ᾠκειώσθην	ᾠκειώμεθᾰ	ᾠκείωσθε	ᾠκείωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.