οἰκοδομέω

Ancient Greek

Etymology

From οἰκοδόμος (oikodómos, “builder, architect”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /oi̯.ko.do.mé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /y.ko.doˈme.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /y.ko.ðoˈme.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.ko.ðoˈme.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ko.ðoˈme.o/

Verb

οἰκοδομέω • (oikodoméō)

to build a house, build
- 380 BCE, Plato, Gorgias 514B
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.21
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.114
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.186
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.101
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 623B.27
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Charmides 161E
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Charmides 165D
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.121
- 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Peace 7
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 7.11
- 380 BCE, Plato, The Republic 372A
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.126–127
(figuratively) to build or found upon
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 8.7.15
- 421 BCE, Aristophanes, Peace 749
(figuratively) to build up, edify, embolden
- 53 CE – 55 CE, Paul the Apostle, First Epistle to the Corinthians 8:1
- 53 CE – 55 CE, Paul the Apostle, First Epistle to the Corinthians 10:23
- New Testament, First Epistle to the Thessalonians 5:11
- 53 CE – 55 CE, Paul the Apostle, First Epistle to the Corinthians 8:10

Inflection

Present: οἰκοδομέω, οἰκοδομέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκοδομέω	οἰκοδομέεις	οἰκοδομέει	οἰκοδομέετον	οἰκοδομέετον	οἰκοδομέομεν	οἰκοδομέετε	οἰκοδομέουσῐ(ν)
	subjunctive	οἰκοδομέω	οἰκοδομέῃς	οἰκοδομέῃ	οἰκοδομέητον	οἰκοδομέητον	οἰκοδομέωμεν	οἰκοδομέητε	οἰκοδομέωσῐ(ν)
	optative	οἰκοδομέοιμῐ	οἰκοδομέοις	οἰκοδομέοι	οἰκοδομέοιτον	οἰκοδομεοίτην	οἰκοδομέοιμεν	οἰκοδομέοιτε	οἰκοδομέοιεν
	imperative		οἰκοδόμεε	οἰκοδομεέτω	οἰκοδομέετον	οἰκοδομεέτων		οἰκοδομέετε	οἰκοδομεόντων
middle/ passive	indicative	οἰκοδομέομαι	οἰκοδομέῃ / οἰκοδομέει	οἰκοδομέεται	οἰκοδομέεσθον	οἰκοδομέεσθον	οἰκοδομεόμεθᾰ	οἰκοδομέεσθε	οἰκοδομέονται
	subjunctive	οἰκοδομέωμαι	οἰκοδομέῃ	οἰκοδομέηται	οἰκοδομέησθον	οἰκοδομέησθον	οἰκοδομεώμεθᾰ	οἰκοδομέησθε	οἰκοδομέωνται
	optative	οἰκοδομεοίμην	οἰκοδομέοιο	οἰκοδομέοιτο	οἰκοδομέοισθον	οἰκοδομεοίσθην	οἰκοδομεοίμεθᾰ	οἰκοδομέοισθε	οἰκοδομέοιντο
	imperative		οἰκοδομέου	οἰκοδομεέσθω	οἰκοδομέεσθον	οἰκοδομεέσθων		οἰκοδομέεσθε	οἰκοδομεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		οἰκοδομέειν				οἰκοδομέεσθαι
participle	m	οἰκοδομέων				οἰκοδομεόμενος
	f	οἰκοδομέουσᾰ				οἰκοδομεομένη
	n	οἰκοδομέον				οἰκοδομεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: οἰκοδομῶ, οἰκοδομοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκοδομῶ	οἰκοδομεῖς	οἰκοδομεῖ	οἰκοδομεῖτον	οἰκοδομεῖτον	οἰκοδομοῦμεν	οἰκοδομεῖτε	οἰκοδομοῦσῐ(ν)
	subjunctive	οἰκοδομῶ	οἰκοδομῇς	οἰκοδομῇ	οἰκοδομῆτον	οἰκοδομῆτον	οἰκοδομῶμεν	οἰκοδομῆτε	οἰκοδομῶσῐ(ν)
	optative	οἰκοδομοίην / οἰκοδομοῖμῐ	οἰκοδομοίης / οἰκοδομοῖς	οἰκοδομοίη / οἰκοδομοῖ	οἰκοδομοῖτον / οἰκοδομοίητον	οἰκοδομοίτην / οἰκοδομοιήτην	οἰκοδομοῖμεν / οἰκοδομοίημεν	οἰκοδομοῖτε / οἰκοδομοίητε	οἰκοδομοῖεν / οἰκοδομοίησᾰν
	imperative		οἰκοδόμει	οἰκοδομείτω	οἰκοδομεῖτον	οἰκοδομείτων		οἰκοδομεῖτε	οἰκοδομούντων
middle/ passive	indicative	οἰκοδομοῦμαι	οἰκοδομεῖ, οἰκοδομῇ	οἰκοδομεῖται	οἰκοδομεῖσθον	οἰκοδομεῖσθον	οἰκοδομούμεθᾰ	οἰκοδομεῖσθε	οἰκοδομοῦνται
	subjunctive	οἰκοδομῶμαι	οἰκοδομῇ	οἰκοδομῆται	οἰκοδομῆσθον	οἰκοδομῆσθον	οἰκοδομώμεθᾰ	οἰκοδομῆσθε	οἰκοδομῶνται
	optative	οἰκοδομοίμην	οἰκοδομοῖο	οἰκοδομοῖτο	οἰκοδομοῖσθον	οἰκοδομοίσθην	οἰκοδομοίμεθᾰ	οἰκοδομοῖσθε	οἰκοδομοῖντο
	imperative		οἰκοδομοῦ	οἰκοδομείσθω	οἰκοδομεῖσθον	οἰκοδομείσθων		οἰκοδομεῖσθε	οἰκοδομείσθων
		active				middle/passive
infinitive		οἰκοδομεῖν				οἰκοδομεῖσθαι
participle	m	οἰκοδομῶν				οἰκοδομούμενος
	f	οἰκοδομοῦσᾰ				οἰκοδομουμένη
	n	οἰκοδομοῦν				οἰκοδομούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾠκοδόμεον, ᾠκοδομεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾠκοδόμεον	ᾠκοδόμεες	ᾠκοδόμεε(ν)	ᾠκοδομέετον	ᾠκοδομεέτην	ᾠκοδομέομεν	ᾠκοδομέετε	ᾠκοδόμεον
middle/ passive	indicative	ᾠκοδομεόμην	ᾠκοδομέου	ᾠκοδομέετο	ᾠκοδομέεσθον	ᾠκοδομεέσθην	ᾠκοδομεόμεθᾰ	ᾠκοδομέεσθε	ᾠκοδομέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾠκοδόμουν, ᾠκοδομούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾠκοδόμουν	ᾠκοδόμεις	ᾠκοδόμει	ᾠκοδομεῖτον	ᾠκοδομείτην	ᾠκοδομοῦμεν	ᾠκοδομεῖτε	ᾠκοδόμουν
middle/ passive	indicative	ᾠκοδομούμην	ᾠκοδομοῦ	ᾠκοδομεῖτο	ᾠκοδομεῖσθον	ᾠκοδομείσθην	ᾠκοδομούμεθᾰ	ᾠκοδομεῖσθε	ᾠκοδομοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: οἰκοδομήσω, οἰκοδομήσομαι, οἰκοδομηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκοδομήσω	οἰκοδομήσεις	οἰκοδομήσει	οἰκοδομήσετον	οἰκοδομήσετον	οἰκοδομήσομεν	οἰκοδομήσετε	οἰκοδομήσουσῐ(ν)
active	optative	οἰκοδομήσοιμῐ	οἰκοδομήσοις	οἰκοδομήσοι	οἰκοδομήσοιτον	οἰκοδομησοίτην	οἰκοδομήσοιμεν	οἰκοδομήσοιτε	οἰκοδομήσοιεν
middle	indicative	οἰκοδομήσομαι	οἰκοδομήσῃ / οἰκοδομήσει	οἰκοδομήσεται	οἰκοδομήσεσθον	οἰκοδομήσεσθον	οἰκοδομησόμεθᾰ	οἰκοδομήσεσθε	οἰκοδομήσονται
middle	optative	οἰκοδομησοίμην	οἰκοδομήσοιο	οἰκοδομήσοιτο	οἰκοδομήσοισθον	οἰκοδομησοίσθην	οἰκοδομησοίμεθᾰ	οἰκοδομήσοισθε	οἰκοδομήσοιντο
passive	indicative	οἰκοδομηθήσομαι	οἰκοδομηθήσῃ	οἰκοδομηθήσεται	οἰκοδομηθήσεσθον	οἰκοδομηθήσεσθον	οἰκοδομηθησόμεθᾰ	οἰκοδομηθήσεσθε	οἰκοδομηθήσονται
passive	optative	οἰκοδομηθησοίμην	οἰκοδομηθήσοιο	οἰκοδομηθήσοιτο	οἰκοδομηθήσοισθον	οἰκοδομηθησοίσθην	οἰκοδομηθησοίμεθᾰ	οἰκοδομηθήσοισθε	οἰκοδομηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		οἰκοδομήσειν			οἰκοδομήσεσθαι		οἰκοδομηθήσεσθαι
participle	m	οἰκοδομήσων			οἰκοδομησόμενος		οἰκοδομηθησόμενος
	f	οἰκοδομήσουσᾰ			οἰκοδομησομένη		οἰκοδομηθησομένη
	n	οἰκοδομῆσον			οἰκοδομησόμενον		οἰκοδομηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾠκοδόμησᾰ, ᾠκοδομησᾰ́μην, ᾠκοδομήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾠκοδόμησᾰ	ᾠκοδόμησᾰς	ᾠκοδόμησε(ν)	ᾠκοδομήσᾰτον	ᾠκοδομησᾰ́την	ᾠκοδομήσᾰμεν	ᾠκοδομήσᾰτε	ᾠκοδόμησᾰν
	subjunctive	οἰκοδομήσω	οἰκοδομήσῃς	οἰκοδομήσῃ	οἰκοδομήσητον	οἰκοδομήσητον	οἰκοδομήσωμεν	οἰκοδομήσητε	οἰκοδομήσωσῐ(ν)
	optative	οἰκοδομήσαιμῐ	οἰκοδομήσειᾰς / οἰκοδομήσαις	οἰκοδομήσειε(ν) / οἰκοδομήσαι	οἰκοδομήσαιτον	οἰκοδομησαίτην	οἰκοδομήσαιμεν	οἰκοδομήσαιτε	οἰκοδομήσειᾰν / οἰκοδομήσαιεν
	imperative		οἰκοδόμησον	οἰκοδομησᾰ́τω	οἰκοδομήσᾰτον	οἰκοδομησᾰ́των		οἰκοδομήσᾰτε	οἰκοδομησᾰ́ντων
middle	indicative	ᾠκοδομησᾰ́μην	ᾠκοδομήσω	ᾠκοδομήσᾰτο	ᾠκοδομήσᾰσθον	ᾠκοδομησᾰ́σθην	ᾠκοδομησᾰ́μεθᾰ	ᾠκοδομήσᾰσθε	ᾠκοδομήσᾰντο
	subjunctive	οἰκοδομήσωμαι	οἰκοδομήσῃ	οἰκοδομήσηται	οἰκοδομήσησθον	οἰκοδομήσησθον	οἰκοδομησώμεθᾰ	οἰκοδομήσησθε	οἰκοδομήσωνται
	optative	οἰκοδομησαίμην	οἰκοδομήσαιο	οἰκοδομήσαιτο	οἰκοδομήσαισθον	οἰκοδομησαίσθην	οἰκοδομησαίμεθᾰ	οἰκοδομήσαισθε	οἰκοδομήσαιντο
	imperative		οἰκοδόμησαι	οἰκοδομησᾰ́σθω	οἰκοδομήσᾰσθον	οἰκοδομησᾰ́σθων		οἰκοδομήσᾰσθε	οἰκοδομησᾰ́σθων
passive	indicative	ᾠκοδομήθην	ᾠκοδομήθης	ᾠκοδομήθη	ᾠκοδομήθητον	ᾠκοδομηθήτην	ᾠκοδομήθημεν	ᾠκοδομήθητε	ᾠκοδομήθησᾰν
	subjunctive	οἰκοδομηθῶ	οἰκοδομηθῇς	οἰκοδομηθῇ	οἰκοδομηθῆτον	οἰκοδομηθῆτον	οἰκοδομηθῶμεν	οἰκοδομηθῆτε	οἰκοδομηθῶσῐ(ν)
	optative	οἰκοδομηθείην	οἰκοδομηθείης	οἰκοδομηθείη	οἰκοδομηθεῖτον / οἰκοδομηθείητον	οἰκοδομηθείτην / οἰκοδομηθειήτην	οἰκοδομηθεῖμεν / οἰκοδομηθείημεν	οἰκοδομηθεῖτε / οἰκοδομηθείητε	οἰκοδομηθεῖεν / οἰκοδομηθείησᾰν
	imperative		οἰκοδομήθητῐ	οἰκοδομηθήτω	οἰκοδομήθητον	οἰκοδομηθήτων		οἰκοδομήθητε	οἰκοδομηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		οἰκοδομῆσαι			οἰκοδομήσᾰσθαι		οἰκοδομηθῆναι
participle	m	οἰκοδομήσᾱς			οἰκοδομησᾰ́μενος		οἰκοδομηθείς
	f	οἰκοδομήσᾱσᾰ			οἰκοδομησᾰμένη		οἰκοδομηθεῖσᾰ
	n	οἰκοδομῆσᾰν			οἰκοδομησᾰ́μενον		οἰκοδομηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾠκοδόμηκᾰ, ᾠκοδόμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾠκοδόμηκᾰ	ᾠκοδόμηκᾰς	ᾠκοδόμηκε(ν)	ᾠκοδομήκᾰτον	ᾠκοδομήκᾰτον	ᾠκοδομήκᾰμεν	ᾠκοδομήκᾰτε	ᾠκοδομήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾠκοδομήκω	ᾠκοδομήκῃς	ᾠκοδομήκῃ	ᾠκοδομήκητον	ᾠκοδομήκητον	ᾠκοδομήκωμεν	ᾠκοδομήκητε	ᾠκοδομήκωσῐ(ν)
	optative	ᾠκοδομήκοιμῐ / ᾠκοδομηκοίην	ᾠκοδομήκοις / ᾠκοδομηκοίης	ᾠκοδομήκοι / ᾠκοδομηκοίη	ᾠκοδομήκοιτον	ᾠκοδομηκοίτην	ᾠκοδομήκοιμεν	ᾠκοδομήκοιτε	ᾠκοδομήκοιεν
	imperative		ᾠκοδόμηκε	ᾠκοδομηκέτω	ᾠκοδομήκετον	ᾠκοδομηκέτων		ᾠκοδομήκετε	ᾠκοδομηκόντων
middle/ passive	indicative	ᾠκοδόμημαι	ᾠκοδόμησαι	ᾠκοδόμηται	ᾠκοδόμησθον	ᾠκοδόμησθον	ᾠκοδομήμεθᾰ	ᾠκοδόμησθε	ᾠκοδόμηνται
	subjunctive	ᾠκοδομημένος ὦ	ᾠκοδομημένος ᾖς	ᾠκοδομημένος ᾖ	ᾠκοδομημένω ἦτον	ᾠκοδομημένω ἦτον	ᾠκοδομημένοι ὦμεν	ᾠκοδομημένοι ἦτε	ᾠκοδομημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ᾠκοδομημένος εἴην	ᾠκοδομημένος εἴης	ᾠκοδομημένος εἴη	ᾠκοδομημένω εἴητον / εἶτον	ᾠκοδομημένω εἰήτην / εἴτην	ᾠκοδομημένοι εἴημεν / εἶμεν	ᾠκοδομημένοι εἴητε / εἶτε	ᾠκοδομημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ᾠκοδόμησο	ᾠκοδομήσθω	ᾠκοδόμησθον	ᾠκοδομήσθων		ᾠκοδόμησθε	ᾠκοδομήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾠκοδομηκέναι				ᾠκοδομῆσθαι
participle	m	ᾠκοδομηκώς				ᾠκοδομημένος
	f	ᾠκοδομηκυῖᾰ				ᾠκοδομημένη
	n	ᾠκοδομηκός				ᾠκοδομημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ᾠκοδομήκειν / ᾠκοδομήκη, ᾠκοδομήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾠκοδομήκειν / ᾠκοδομήκη	ᾠκοδομήκεις / ᾠκοδομήκης	ᾠκοδομήκει(ν)	ᾠκοδομήκετον	ᾠκοδομηκέτην	ᾠκοδομήκεμεν	ᾠκοδομήκετε	ᾠκοδομήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ᾠκοδομήμην	ᾠκοδόμησο	ᾠκοδόμητο	ᾠκοδόμησθον	ᾠκοδομήσθην	ᾠκοδομήμεθᾰ	ᾠκοδόμησθε	ᾠκοδόμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“οἰκοδομέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“οἰκοδομέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
οἰκοδομέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G3618 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
οἰκοδομέω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
οἰκοδομέω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011