πέμπων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pém.pɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpem.pon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpem.pon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpem.pon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpem.bon/

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

πέμπων • (pémpōn) m (feminine πέμπουσᾰ, neuter πέμπον); first/third declension

present active participle of πέμπω (pémpō)

Declension

First and third declension of πέμπων; πέμπουσᾰ; πέμπον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πέμπων pémpōn	πέμπουσᾰ pémpousă	πέμπον pémpon	πέμποντε pémponte	πεμπούσᾱ pempoúsā	πέμποντε pémponte	πέμποντες pémpontes	πέμπουσαι pémpousai	πέμποντᾰ pémpontă
Genitive	πέμποντος pémpontos	πεμπούσης pempoúsēs	πέμποντος pémpontos	πεμπόντοιν pempóntoin	πεμπούσαιν pempoúsain	πεμπόντοιν pempóntoin	πεμπόντων pempóntōn	πεμπουσῶν pempousôn	πεμπόντων pempóntōn
Dative	πέμποντῐ pémpontĭ	πεμπούσῃ pempoúsēi	πέμποντῐ pémpontĭ	πεμπόντοιν pempóntoin	πεμπούσαιν pempoúsain	πεμπόντοιν pempóntoin	πέμπουσῐ / πέμπουσῐν pémpousĭ(n)	πεμπούσαις pempoúsais	πέμπουσῐ / πέμπουσῐν pémpousĭ(n)
Accusative	πέμποντᾰ pémpontă	πέμπουσᾰν pémpousăn	πέμπον pémpon	πέμποντε pémponte	πεμπούσᾱ pempoúsā	πέμποντε pémponte	πέμποντᾰς pémpontăs	πεμπούσᾱς pempoúsās	πέμποντᾰ pémpontă
Vocative	πέμπων pémpōn	πέμπουσᾰ pémpousă	πέμπον pémpon	πέμποντε pémponte	πεμπούσᾱ pempoúsā	πέμποντε pémponte	πέμποντες pémpontes	πέμπουσαι pémpousai	πέμποντᾰ pémpontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πεμπόντως pempóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Numeral

πέμπων • (pémpōn)

(Aeolic) genitive plural of πέμπε (pémpe)