πέτομαι

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From Proto-Indo-European *péth₂eti (“to fly”), from the root *peth₂- (literally “to spread one’s wings”).[1] Cognates include Old English feþer (English feather), Latin petō, Sanskrit पतति (pátati), Avestan 𐬞𐬀𐬙𐬀𐬌𐬙𐬌 (pataiti), Old Armenian թիռ (tʻiṙ).

Pronunciation

 

Verb

πέτομαι • (pétomai)

  1. to fly
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.59:
      αὐτὸς δ’ ὥς τ’ ἴρηξ ὠκύπτερος ὦρτο πέτεσθαι
      autòs d’ hṓs t’ írēx ōkúpteros ôrto pétesthai
      And himself, even as a hawk, swift of flight, speedeth forth to fly
    1. (figuratively)
      • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 8.90:
        ὁ δὲ καλόν τι νέον λαχὼν
        ἁβρότατος ἔπι μεγάλας
        ἐξ ἐλπίδος πέταται
        ὑποπτέροις ἀνορέαις
        ho dè kalón ti néon lakhṑn
        habrótatos épi megálas
        ex elpídos pétatai
        hupoptérois anoréais
        But he who has gained some fine new thing in his great opulence flies beyond hope on the wings of his manliness
  2. to dart, rush; to make haste
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.754:
      κεκλήγων, διὰ δὲ Τρώων πέτετ’ ἠδ’ ἐπικούρων
      keklḗgōn, dià dè Trṓōn pétet’ ēd’ epikoúrōn
      and with loud shouting sped he through the Trojans and allies

Usage notes

The second aorist is more common than the first.

Inflection

   Present: πέτομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative πέτομαι πέτῃ / πέτει πέτεται πέτεσθον πέτεσθον πετόμεθᾰ πέτεσθε πέτονται
subjunctive πέτωμαι πέτῃ πέτηται πέτησθον πέτησθον πετώμεθᾰ πέτησθε πέτωνται
optative πετοίμην πέτοιο πέτοιτο πέτοισθον πετοίσθην πετοίμεθᾰ πέτοισθε πέτοιντο
imperative   πέτου πετέσθω πέτεσθον πετέσθων   πέτεσθε πετέσθων
middle/passive
infinitive πέτεσθαι
participle m πετόμενος
f πετομένη
n πετόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπετόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐπετόμην ἐπέτου ἐπέτετο ἐπέτεσθον ἐπετέσθην ἐπετόμεθᾰ ἐπέτεσθε ἐπέτοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: πετόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative πετόμην πέτου πέτετο πέτεσθον πετέσθην πετόμε(σ)θᾰ πέτεσθε πέτοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πετήσομαι, πετασθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πετήσομαι πετήσῃ / πετήσει πετήσεται πετήσεσθον πετήσεσθον πετησόμεθᾰ πετήσεσθε πετήσονται
optative πετησοίμην πετήσοιο πετήσοιτο πετήσοισθον πετησοίσθην πετησοίμεθᾰ πετήσοισθε πετήσοιντο
passive indicative πετασθήσομαι πετασθήσῃ πετασθήσεται πετασθήσεσθον πετασθήσεσθον πετασθησόμεθᾰ πετασθήσεσθε πετασθήσονται
optative πετασθησοίμην πετασθήσοιο πετασθήσοιτο πετασθήσοισθον πετασθησοίσθην πετασθησοίμεθᾰ πετασθήσοισθε πετασθήσοιντο
middle passive
infinitive πετήσεσθαι πετασθήσεσθαι
participle m πετησόμενος πετασθησόμενος
f πετησομένη πετασθησομένη
n πετησόμενον πετασθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πτήσομαι, πετασθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πτήσομαι πτήσῃ / πτήσει πτήσεται πτήσεσθον πτήσεσθον πτησόμεθᾰ πτήσεσθε πτήσονται
optative πτησοίμην πτήσοιο πτήσοιτο πτήσοισθον πτησοίσθην πτησοίμεθᾰ πτήσοισθε πτήσοιντο
passive indicative πετασθήσομαι πετασθήσῃ πετασθήσεται πετασθήσεσθον πετασθήσεσθον πετασθησόμεθᾰ πετασθήσεσθε πετασθήσονται
optative πετασθησοίμην πετασθήσοιο πετασθήσοιτο πετασθήσοισθον πετασθησοίσθην πετασθησοίμεθᾰ πετασθήσοισθε πετασθήσοιντο
middle passive
infinitive πτήσεσθαι πετασθήσεσθαι
participle m πτησόμενος πετασθησόμενος
f πτησομένη πετασθησομένη
n πτησόμενον πετασθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπτόμην, ἐπετάσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐπτόμην ἔπτου ἔπτετο ἔπτεσθον ἐπτέσθην ἐπτόμεθᾰ ἔπτεσθε ἔπτοντο
subjunctive πτῶμαι πτῇ πτῆται πτῆσθον πτῆσθον πτώμεθᾰ πτῆσθε πτῶνται
optative πτοίμην πτοῖο πτοῖτο πτοῖσθον πτοίσθην πτοίμεθᾰ πτοῖσθε πτοῖντο
imperative   πτοῦ πτέσθω πτέσθον πτέσθων   πτέσθε πτέσθων
passive indicative ἐπετάσθην ἐπετάσθης ἐπετάσθη ἐπετάσθητον ἐπετασθήτην ἐπετάσθημεν ἐπετάσθητε ἐπετάσθησᾰν
subjunctive πετασθῶ πετασθῇς πετασθῇ πετασθῆτον πετασθῆτον πετασθῶμεν πετασθῆτε πετασθῶσῐ(ν)
optative πετασθείην πετασθείης πετασθείη πετασθεῖτον / πετασθείητον πετασθείτην / πετασθειήτην πετασθεῖμεν / πετασθείημεν πετασθεῖτε / πετασθείητε πετασθεῖεν / πετασθείησᾰν
imperative   πετάσθητῐ πετασθήτω πετάσθητον πετασθήτων   πετάσθητε πετασθέντων
middle passive
infinitive πτέσθαι πετασθῆναι
participle m πτόμενος πετασθείς
f πτομένη πετασθεῖσᾰ
n πτόμενον πετασθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπτᾰ́μην, ἐπετάσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐπτᾰ́μην ἔπτω ἔπτᾰτο ἔπτᾰσθον ἐπτᾰ́σθην ἐπτᾰ́μεθᾰ ἔπτᾰσθε ἔπτᾰντο
subjunctive πτῶμαι πτῇ πτῆται πτῆσθον πτῆσθον πτώμεθᾰ πτῆσθε πτῶνται
optative πταίμην πταῖο πταῖτο πταῖσθον πταίσθην πταίμεθᾰ πταῖσθε πταῖντο
imperative   πταῖ πτᾰ́σθω πτᾰ́σθον πτᾰ́σθων   πτᾰ́σθε πτᾰ́σθων
passive indicative ἐπετάσθην ἐπετάσθης ἐπετάσθη ἐπετάσθητον ἐπετασθήτην ἐπετάσθημεν ἐπετάσθητε ἐπετάσθησᾰν
subjunctive πετασθῶ πετασθῇς πετασθῇ πετασθῆτον πετασθῆτον πετασθῶμεν πετασθῆτε πετασθῶσῐ(ν)
optative πετασθείην πετασθείης πετασθείη πετασθεῖτον / πετασθείητον πετασθείτην / πετασθειήτην πετασθεῖμεν / πετασθείημεν πετασθεῖτε / πετασθείητε πετασθεῖεν / πετασθείησᾰν
imperative   πετάσθητῐ πετασθήτω πετάσθητον πετασθήτων   πετάσθητε πετασθέντων
middle passive
infinitive πτᾰ́σθαι πετασθῆναι
participle m πτᾰ́μενος πετασθείς
f πτᾰμένη πετασθεῖσᾰ
n πτᾰ́μενον πετασθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπότημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative πεπότημαι πεπότησαι πεπότηται πεπότησθον πεπότησθον πεποτήμεθᾰ πεπότησθε πεπότηνται
subjunctive πεποτημένος ὦ πεποτημένος ᾖς πεποτημένος ᾖ πεποτημένω ἦτον πεποτημένω ἦτον πεποτημένοι ὦμεν πεποτημένοι ἦτε πεποτημένοι ὦσῐ(ν)
optative πεποτημένος εἴην πεποτημένος εἴης πεποτημένος εἴη πεποτημένω εἴητον / εἶτον πεποτημένω εἰήτην / εἴτην πεποτημένοι εἴημεν / εἶμεν πεποτημένοι εἴητε / εἶτε πεποτημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   πεπότησο πεποτήσθω πεπότησθον πεποτήσθων   πεπότησθε πεποτήσθων
middle/passive
infinitive πεποτῆσθαι
participle m πεποτημένος
f πεποτημένη
n πεποτημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ᾱ̓εροπετής (āeropetḗs)
  • ἀερσιπέτης (aersipétēs)
  • ἀμφῐπέτομαι (amphĭpétomai)
  • ᾰ̓νᾰπέτομαι (ănăpétomai)
  • ᾰ̓ποπέτομαι (ăpopétomai)
  • δῐᾰπέτομαι (dĭăpétomai)
  • εἰσπέτομαι (eispétomai)
  • ἐκπέτομαι (ekpétomai)
  • ἐμπέτομαι (empétomai)
  • ἐπῐπέτομαι (epĭpétomai)
  • εὐπέτης (eupétēs)
  • ῑ̓θῠπτῑ́ων (īthŭptī́ōn)
  • ἱστῐοπετής (histĭopetḗs)
  • κᾰκοπέτης (kăkopétēs)
  • κᾰτᾰπέτομαι (kătăpétomai)
  • ὀξῠπετής (oxŭpetḗs)
  • πᾰρᾰπέτομαι (părăpétomai)
  • περιπέτομαι (peripétomai)
  • προσπέτομαι (prospétomai)
  • σῠμπέτομαι (sŭmpétomai)
  • τᾰχῠπέτης (tăkhŭpétēs)
  • τηλοπέτης (tēlopétēs)
  • ῠ̔περπέτομαι (hŭperpétomai)
  • ῠ̔ποπέτομαι (hŭpopétomai)
  • ῠ̔ψηλοπέτης (hŭpsēlopétēs)
  • ῠ̔ψῐπέτης (hŭpsĭpétēs)
  • ὠκῠπέτης (ōkŭpétēs)

Descendants

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “πέτομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1181-2

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.