πέττω

Ancient Greek

πέττω • (péttō)

Present: πέττω, πέττομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέττω	πέττεις	πέττει	πέττετον	πέττετον	πέττομεν	πέττετε	πέττουσῐ(ν)
	subjunctive	πέττω	πέττῃς	πέττῃ	πέττητον	πέττητον	πέττωμεν	πέττητε	πέττωσῐ(ν)
	optative	πέττοιμῐ	πέττοις	πέττοι	πέττοιτον	πεττοίτην	πέττοιμεν	πέττοιτε	πέττοιεν
	imperative		πέττε	πεττέτω	πέττετον	πεττέτων		πέττετε	πεττόντων
middle/ passive	indicative	πέττομαι	πέττῃ / πέττει	πέττεται	πέττεσθον	πέττεσθον	πεττόμεθᾰ	πέττεσθε	πέττονται
	subjunctive	πέττωμαι	πέττῃ	πέττηται	πέττησθον	πέττησθον	πεττώμεθᾰ	πέττησθε	πέττωνται
	optative	πεττοίμην	πέττοιο	πέττοιτο	πέττοισθον	πεττοίσθην	πεττοίμεθᾰ	πέττοισθε	πέττοιντο
	imperative		πέττου	πεττέσθω	πέττεσθον	πεττέσθων		πέττεσθε	πεττέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πέττειν				πέττεσθαι
participle	m	πέττων				πεττόμενος
	f	πέττουσᾰ				πεττομένη
	n	πέττον				πεττόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔπεττον, ἐπεττόμην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπεττον	ἔπεττες	ἔπεττε(ν)	ἐπέττετον	ἐπεττέτην	ἐπέττομεν	ἐπέττετε	ἔπεττον
middle/ passive	indicative	ἐπεττόμην	ἐπέττου	ἐπέττετο	ἐπέττεσθον	ἐπεττέσθην	ἐπεττόμεθᾰ	ἐπέττεσθε	ἐπέττοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

πέττω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011