πανδοχεῖον

Ancient Greek

Pronunciation

 

Noun

πανδοχεῖον • (pandokheîon) n (genitive πανδοχείου); second declension

  1. alternative form of πανδοκεῖον (pandokeîon)

Inflection

Second declension of τὸ πανδοχεῖον; τοῦ πανδοχείου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative τὸ πανδοχεῖον
tò pandokheîon 		τὼ πανδοχείω
tṑ pandokheíō 		τᾰ̀ πανδοχεῖᾰ
tằ pandokheîă
Genitive τοῦ πανδοχείου
toû pandokheíou 		τοῖν πανδοχείοιν
toîn pandokheíoin 		τῶν πανδοχείων
tôn pandokheíōn
Dative τῷ πανδοχείῳ
tōî pandokheíōi 		τοῖν πανδοχείοιν
toîn pandokheíoin 		τοῖς πανδοχείοις
toîs pandokheíois
Accusative τὸ πανδοχεῖον
tò pandokheîon 		τὼ πανδοχείω
tṑ pandokheíō 		τᾰ̀ πανδοχεῖᾰ
tằ pandokheîă
Vocative πανδοχεῖον
pandokheîon 		πανδοχείω
pandokheíō 		πανδοχεῖᾰ
pandokheîă
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.