παπάρα

Borrowed from Ottoman Turkish پاپاره (papara), from Proto-Slavic *popara (“scald”).

• IPA^(key): /paˈpaɾa/
• Hyphenation: πα‧πά‧ρα

παπάρα • (papára) f (plural παπάρες)

1. dunking bread, dunked bread, sop (bread which is for or has been put into liquid food such as oil, salad, etc)

   Βουτώ την παπάρα σε λάδι.

   Voutó tin papára se ládi.

   I dunk bread into oil.

2. (colloquial, figuratively, in the plural παπάρες (papáres)) crap, rubbish, nonsense (anything meaningless)

   Ο γέρος όλο κάθεται και λέει παπάρες.

   O géros ólo káthetai kai léei papáres.

   The old man just sits and talks nonsense all the time.

• (nonsense, crap): χαζομάρες f pl (chazomáres), βλακείες f pl (vlakeíes), κουταμάρες f pl (koutamáres), σαχλαμάρες f pl (sachlamáres)

• παπάρας m (papáras, “idiot, moron”)
• παπάρι n (papári, “bollock, ball”) (vulgar)
• παπαριά f (papariá, “nonsense, lies”)

παπάρα • (papára) m

1. genitive singular of παπάρας (papáras)
2. accusative singular of παπάρας (papáras)
3. vocative singular of παπάρας (papáras)