παραιτήσεως

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rai̯.tɛ̌ː.se.ɔːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.rɛˈte̝.se.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.rɛˈti.se.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.reˈti.se.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.reˈti.se.os/

Noun

πᾰραιτήσεως • (păraitḗseōs)

genitive singular of παραίτησις (paraítēsis)

Greek

Noun

παραιτήσεως • (paraitíseos) f

genitive singular of παραίτηση (paraítisi)