παρεῖπον

See also: παρειπόν

Ancient Greek

Etymology

From παρα- (para-) +‎ εἶπον (eîpon)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rêː.pon/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈri.pon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈri.pon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈri.pon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈri.pon/

Verb

πᾰρεῖπον • (păreîpon)

to persuade by indirect means, talk around, win over
to give advice
to speak deceitfully or insincerely

Usage notes

Supplies an aorist tense of παράφαμαι (paráphamai), the middle of παράφημι (paráphēmi).

Conjugation

Aorist: πᾰρεῖπον, πᾰρειπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρεῖπον	πᾰρεῖπες	πᾰρεῖπε(ν)	πᾰρείπετον	πᾰρειπέτην	πᾰρείπομεν	πᾰρείπετε	πᾰρεῖπον
	subjunctive	πᾰρείπω	πᾰρείπῃς	πᾰρείπῃ	πᾰρείπητον	πᾰρείπητον	πᾰρείπωμεν	πᾰρείπητε	πᾰρείπωσῐ(ν)
	optative	πᾰρείποιμῐ	πᾰρείποις	πᾰρείποι	πᾰρείποιτον	πᾰρειποίτην	πᾰρείποιμεν	πᾰρείποιτε	πᾰρείποιεν
	imperative		πᾰρειπέ	πᾰρειπέτω	πᾰρείπετον	πᾰρειπέτων		πᾰρείπετε	πᾰρειπόντων
middle	indicative	πᾰρειπόμην	πᾰρείπου	πᾰρείπετο	πᾰρείπεσθον	πᾰρειπέσθην	πᾰρειπόμεθᾰ	πᾰρείπεσθε	πᾰρείποντο
	subjunctive	πᾰρείπωμαι	πᾰρείπῃ	πᾰρείπηται	πᾰρείπησθον	πᾰρείπησθον	πᾰρειπώμεθᾰ	πᾰρείπησθε	πᾰρείπωνται
	optative	πᾰρειποίμην	πᾰρείποιο	πᾰρείποιτο	πᾰρείποισθον	πᾰρειποίσθην	πᾰρειποίμεθᾰ	πᾰρείποισθε	πᾰρείποιντο
	imperative		πᾰρειποῦ	πᾰρειπέσθω	πᾰρείπεσθον	πᾰρειπέσθων		πᾰρείπεσθε	πᾰρειπέσθων
		active			middle
infinitive		πᾰρειπεῖν			πᾰρειπέσθαι
participle	m	πᾰρειπών			πᾰρειπόμενος
	f	πᾰρειποῦσᾰ			πᾰρειπομένη
	n	πᾰρειπόν			πᾰρειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.