πειράω

Ancient Greek

Etymology

πεῖρᾰ (peîră) +‎ -ᾰ́ω (-ắō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.rá.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈra.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈra.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈra.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈra.o/

Verb

πειρᾰ́ω • (peirắō)

to try [with infinitive ‘to do’]
to make an attempt [with genitive ‘on someone or something’]
(middle voice) to try [with infinitive or participle ‘to do’]
(middle voice) to test, make a trial of [with genitive ‘someone or something’]
(middle voice) to test one's own skill, abilities, or fortune [with genitive ‘in something’]

Conjugation

Present: πειρᾰ́ω, πειρᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειρᾰ́ω	πειρᾰ́εις	πειρᾰ́ει	πειρᾰ́ετον	πειρᾰ́ετον	πειρᾰ́ομεν	πειρᾰ́ετε	πειρᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	πειρᾰ́ω	πειρᾰ́ῃς	πειρᾰ́ῃ	πειρᾰ́ητον	πειρᾰ́ητον	πειρᾰ́ωμεν	πειρᾰ́ητε	πειρᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	πειρᾰ́οιμῐ	πειρᾰ́οις	πειρᾰ́οι	πειρᾰ́οιτον	πειρᾰοίτην	πειρᾰ́οιμεν	πειρᾰ́οιτε	πειρᾰ́οιεν
	imperative		πείρᾰε	πειρᾰέτω	πειρᾰ́ετον	πειρᾰέτων		πειρᾰ́ετε	πειρᾰόντων
middle/ passive	indicative	πειρᾰ́ομαι	πειρᾰ́ῃ / πειρᾰ́ει	πειρᾰ́εται	πειρᾰ́εσθον	πειρᾰ́εσθον	πειρᾰόμεθᾰ	πειρᾰ́εσθε	πειρᾰ́ονται
	subjunctive	πειρᾰ́ωμαι	πειρᾰ́ῃ	πειρᾰ́ηται	πειρᾰ́ησθον	πειρᾰ́ησθον	πειρᾰώμεθᾰ	πειρᾰ́ησθε	πειρᾰ́ωνται
	optative	πειρᾰοίμην	πειρᾰ́οιο	πειρᾰ́οιτο	πειρᾰ́οισθον	πειρᾰοίσθην	πειρᾰοίμεθᾰ	πειρᾰ́οισθε	πειρᾰ́οιντο
	imperative		πειρᾰ́ου	πειρᾰέσθω	πειρᾰ́εσθον	πειρᾰέσθων		πειρᾰ́εσθε	πειρᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πειρᾰ́ειν				πειρᾰ́εσθαι
participle	m	πειρᾰ́ων				πειρᾰόμενος
	f	πειρᾰ́ουσᾰ				πειρᾰομένη
	n	πειρᾰ́ον				πειρᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πειρῶ, πειρῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειρῶ	πειρᾷς	πειρᾷ	πειρᾶτον	πειρᾶτον	πειρῶμεν	πειρᾶτε	πειρῶσῐ(ν)
	subjunctive	πειρῶ	πειρᾷς	πειρᾷ	πειρᾶτον	πειρᾶτον	πειρῶμεν	πειρᾶτε	πειρῶσῐ(ν)
	optative	πειρῴην / πειρῷμῐ	πειρῴης / πειρῷς	πειρῴη / πειρῷ	πειρῷτον / πειρῴητον	πειρῴτην / πειρῳήτην	πειρῷμεν / πειρῴημεν	πειρῷτε / πειρῴητε	πειρῷεν / πειρῴησᾰν
	imperative		πείρᾱ	πειρᾱ́τω	πειρᾶτον	πειρᾱ́των		πειρᾶτε	πειρώντων
middle/ passive	indicative	πειρῶμαι	πειρᾷ	πειρᾶται	πειρᾶσθον	πειρᾶσθον	πειρώμεθᾰ	πειρᾶσθε	πειρῶνται
	subjunctive	πειρῶμαι	πειρᾷ	πειρᾶται	πειρᾶσθον	πειρᾶσθον	πειρώμεθᾰ	πειρᾶσθε	πειρῶνται
	optative	πειρῴμην	πειρῷο	πειρῷτο	πειρῷσθον	πειρῴσθην	πειρῴμεθᾰ	πειρῷσθε	πειρῷντο
	imperative		πειρῶ	πειρᾱ́σθω	πειρᾶσθον	πειρᾱ́σθων		πειρᾶσθε	πειρᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		πειρᾶν				πειρᾶσθαι
participle	m	πειρῶν				πειρώμενος
	f	πειρῶσᾰ				πειρωμένη
	n	πειρῶν				πειρώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπείρᾰον, ἐπειρᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείρᾰον	ἐπείρᾰες	ἐπείρᾰε(ν)	ἐπειρᾰ́ετον	ἐπειρᾰέτην	ἐπειρᾰ́ομεν	ἐπειρᾰ́ετε	ἐπείρᾰον
middle/ passive	indicative	ἐπειρᾰόμην	ἐπειρᾰ́ου	ἐπειρᾰ́ετο	ἐπειρᾰ́εσθον	ἐπειρᾰέσθην	ἐπειρᾰόμεθᾰ	ἐπειρᾰ́εσθε	ἐπειρᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπείρων, ἐπειρώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείρων	ἐπείρᾱς	ἐπείρᾱ	ἐπειρᾶτον	ἐπειρᾱ́την	ἐπειρῶμεν	ἐπειρᾶτε	ἐπείρων
middle/ passive	indicative	ἐπειρώμην	ἐπειρῶ	ἐπειρᾶτο	ἐπειρᾶσθον	ἐπειρᾱ́σθην	ἐπειρώμεθᾰ	ἐπειρᾶσθε	ἐπειρῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πειρᾱ́σω, πειρᾱ́σομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειρᾱ́σω	πειρᾱ́σεις	πειρᾱ́σει	πειρᾱ́σετον	πειρᾱ́σετον	πειρᾱ́σομεν	πειρᾱ́σετε	πειρᾱ́σουσῐ(ν)
active	optative	πειρᾱ́σοιμῐ	πειρᾱ́σοις	πειρᾱ́σοι	πειρᾱ́σοιτον	πειρᾱσοίτην	πειρᾱ́σοιμεν	πειρᾱ́σοιτε	πειρᾱ́σοιεν
middle	indicative	πειρᾱ́σομαι	πειρᾱ́σῃ / πειρᾱ́σει	πειρᾱ́σεται	πειρᾱ́σεσθον	πειρᾱ́σεσθον	πειρᾱσόμεθᾰ	πειρᾱ́σεσθε	πειρᾱ́σονται
middle	optative	πειρᾱσοίμην	πειρᾱ́σοιο	πειρᾱ́σοιτο	πειρᾱ́σοισθον	πειρᾱσοίσθην	πειρᾱσοίμεθᾰ	πειρᾱ́σοισθε	πειρᾱ́σοιντο
		active			middle
infinitive		πειρᾱ́σειν			πειρᾱ́σεσθαι
participle	m	πειρᾱ́σων			πειρᾱσόμενος
	f	πειρᾱ́σουσᾰ			πειρᾱσομένη
	n	πειρᾶσον			πειρᾱσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πειρήσω, πειρήσομαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειρήσω	πειρήσεις	πειρήσει	πειρήσετον	πειρήσετον	πειρήσομεν	πειρήσετε	πειρήσουσῐ(ν)
active	optative	πειρήσοιμῐ	πειρήσοις	πειρήσοι	πειρήσοιτον	πειρησοίτην	πειρήσοιμεν	πειρήσοιτε	πειρήσοιεν
middle	indicative	πειρήσομαι	πειρήσεαι	πειρήσεται	πειρήσεσθον	πειρήσεσθον	πειρησόμεθᾰ	πειρήσεσθε	πειρήσονται
middle	optative	πειρησοίμην	πειρήσοιο	πειρήσοιτο	πειρήσοισθον	πειρησοίσθην	πειρησοίμεθᾰ	πειρήσοισθε	πειρησοίᾰτο
		active			middle
infinitive		πειρήσειν			πειρήσεσθαι
participle	m	πειρήσων			πειρησόμενος
	f	πειρήσουσᾰ			πειρησομένη
	n	πειρῆσον			πειρησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπείρᾱσᾰ, ἐπειρᾱσᾰ́μην, ἐπειρᾱ́θην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείρᾱσᾰ	ἐπείρᾱσᾰς	ἐπείρᾱσε(ν)	ἐπειρᾱ́σᾰτον	ἐπειρᾱσᾰ́την	ἐπειρᾱ́σᾰμεν	ἐπειρᾱ́σᾰτε	ἐπείρᾱσᾰν
	subjunctive	πειρᾱ́σω	πειρᾱ́σῃς	πειρᾱ́σῃ	πειρᾱ́σητον	πειρᾱ́σητον	πειρᾱ́σωμεν	πειρᾱ́σητε	πειρᾱ́σωσῐ(ν)
	optative	πειρᾱ́σαιμῐ	πειρᾱ́σειᾰς / πειρᾱ́σαις	πειρᾱ́σειε(ν) / πειρᾱ́σαι	πειρᾱ́σαιτον	πειρᾱσαίτην	πειρᾱ́σαιμεν	πειρᾱ́σαιτε	πειρᾱ́σειᾰν / πειρᾱ́σαιεν
	imperative		πείρᾱσον	πειρᾱσᾰ́τω	πειρᾱ́σᾰτον	πειρᾱσᾰ́των		πειρᾱ́σᾰτε	πειρᾱσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπειρᾱσᾰ́μην	ἐπειρᾱ́σω	ἐπειρᾱ́σᾰτο	ἐπειρᾱ́σᾰσθον	ἐπειρᾱσᾰ́σθην	ἐπειρᾱσᾰ́μεθᾰ	ἐπειρᾱ́σᾰσθε	ἐπειρᾱ́σᾰντο
	subjunctive	πειρᾱ́σωμαι	πειρᾱ́σῃ	πειρᾱ́σηται	πειρᾱ́σησθον	πειρᾱ́σησθον	πειρᾱσώμεθᾰ	πειρᾱ́σησθε	πειρᾱ́σωνται
	optative	πειρᾱσαίμην	πειρᾱ́σαιο	πειρᾱ́σαιτο	πειρᾱ́σαισθον	πειρᾱσαίσθην	πειρᾱσαίμεθᾰ	πειρᾱ́σαισθε	πειρᾱ́σαιντο
	imperative		πείρᾱσαι	πειρᾱσᾰ́σθω	πειρᾱ́σᾰσθον	πειρᾱσᾰ́σθων		πειρᾱ́σᾰσθε	πειρᾱσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπειρᾱ́θην	ἐπειρᾱ́θης	ἐπειρᾱ́θη	ἐπειρᾱ́θητον	ἐπειρᾱθήτην	ἐπειρᾱ́θημεν	ἐπειρᾱ́θητε	ἐπειρᾱ́θησᾰν
	subjunctive	πειρᾱθῶ	πειρᾱθῇς	πειρᾱθῇ	πειρᾱθῆτον	πειρᾱθῆτον	πειρᾱθῶμεν	πειρᾱθῆτε	πειρᾱθῶσῐ(ν)
	optative	πειρᾱθείην	πειρᾱθείης	πειρᾱθείη	πειρᾱθεῖτον / πειρᾱθείητον	πειρᾱθείτην / πειρᾱθειήτην	πειρᾱθεῖμεν / πειρᾱθείημεν	πειρᾱθεῖτε / πειρᾱθείητε	πειρᾱθεῖεν / πειρᾱθείησᾰν
	imperative		πειρᾱ́θητῐ	πειρᾱθήτω	πειρᾱ́θητον	πειρᾱθήτων		πειρᾱ́θητε	πειρᾱθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πειρᾶσαι			πειρᾱ́σᾰσθαι		πειρᾱθῆναι
participle	m	πειρᾱ́σᾱς			πειρᾱσᾰ́μενος		πειρᾱθείς
	f	πειρᾱ́σᾱσᾰ			πειρᾱσᾰμένη		πειρᾱθεῖσᾰ
	n	πειρᾶσᾰν			πειρᾱσᾰ́μενον		πειρᾱθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπείρησᾰ, ἐπειρησᾰ́μην, ἐπειρήθην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείρησᾰ	ἐπείρησᾰς	ἐπείρησε(ν)	ἐπειρήσᾰτον	ἐπειρησᾰ́την	ἐπειρήσᾰμεν	ἐπειρήσᾰτε	ἐπείρησᾰν
	subjunctive	πειρήσω	πειρήσῃς	πειρήσῃ	πειρήσητον	πειρήσητον	πειρήσωμεν	πειρήσητε	πειρήσωσῐ(ν)
	optative	πειρήσαιμῐ	πειρήσειᾰς / πειρήσαις	πειρήσειε(ν) / πειρήσαι	πειρησεῖτον	πειρησείτην	πειρησεῖμεν	πειρησεῖτε	πειρησεῖεν
	imperative		πείρησον	πειρησᾰ́τω	πειρήσᾰτον	πειρησᾰ́των		πειρήσᾰτε	πειρησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπειρησᾰ́μην	ἐπειρήσω	ἐπειρήσᾰτο	ἐπειρήσᾰσθον	ἐπειρησᾰ́σθην	ἐπειρησᾰ́μεθᾰ	ἐπειρήσᾰσθε	ἐπειρήσᾰντο
	subjunctive	πειρήσωμαι	πειρήσηαι	πειρήσηται	πειρήσησθον	πειρήσησθον	πειρησώμεθᾰ	πειρήσησθε	πειρήσωνται
	optative	πειρησαίμην	πειρήσαιο	πειρήσαιτο	πειρήσαισθον	πειρησαίσθην	πειρησαίμεθᾰ	πειρήσαισθε	πειρησαίᾰτο
	imperative		πείρησαι	πειρησᾰ́σθω	πειρήσᾰσθον	πειρησᾰ́σθων		πειρήσᾰσθε	πειρησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπειρήθην	ἐπειρήθης	ἐπειρήθη	ἐπειρήθητον	ἐπειρηθήτην	ἐπειρήθημεν	ἐπειρήθητε	ἐπειρήθησᾰν
	subjunctive	πειρηθῶ	πειρηθῇς	πειρηθῇ	πειρηθῆτον	πειρηθῆτον	πειρηθῶμεν	πειρηθῆτε	πειρηθῶσῐ(ν)
	optative	πειρηθείην	πειρηθείης	πειρηθείη	πειρηθεῖτον / πειρηθείητον	πειρηθείτην / πειρηθειήτην	πειρηθεῖμεν / πειρηθείημεν	πειρηθεῖτε / πειρηθείητε	πειρήθειεν / πειρηθείησᾰν
	imperative		πειρήθητῐ	πειρηθήτω	πειρήθητον	πειρηθήτων		πειρήθητε	πειρηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πειρῆσαι			πειρήσᾰσθαι		πειρηθῆναι
participle	m	πειρήσᾱς			πειρησᾰ́μενος		πειρηθείς
	f	πειρήσᾱσᾰ			πειρησᾰμένη		πειρηθεῖσᾰ
	n	πειρῆσᾰν			πειρησᾰ́μενον		πειρηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πεπείρᾱκᾰ, πεπείρᾱμαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπείρᾱκᾰ	πεπείρᾱκᾰς	πεπείρᾱκε(ν)	πεπειρᾱ́κᾰτον	πεπειρᾱ́κᾰτον	πεπειρᾱ́κᾰμεν	πεπειρᾱ́κᾰτε	πεπειρᾱ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπειρᾱ́κω	πεπειρᾱ́κῃς	πεπειρᾱ́κῃ	πεπειρᾱ́κητον	πεπειρᾱ́κητον	πεπειρᾱ́κωμεν	πεπειρᾱ́κητε	πεπειρᾱ́κωσῐ(ν)
	optative	πεπειρᾱ́κοιμῐ / πεπειρᾱκοίην	πεπειρᾱ́κοις / πεπειρᾱκοίης	πεπειρᾱ́κοι / πεπειρᾱκοίη	πεπειρᾱ́κοιτον	πεπειρᾱκοίτην	πεπειρᾱ́κοιμεν	πεπειρᾱ́κοιτε	πεπειρᾱ́κοιεν
	imperative		πεπείρᾱκε	πεπειρᾱκέτω	πεπειρᾱ́κετον	πεπειρᾱκέτων		πεπειρᾱ́κετε	πεπειρᾱκόντων
middle/ passive	indicative	πεπείρᾱμαι	πεπείρᾱσαι	πεπείρᾱται	πεπείρᾱσθον	πεπείρᾱσθον	πεπειρᾱ́μεθᾰ	πεπείρᾱσθε	πεπείρᾱνται
	subjunctive	πεπειρᾱμένος ὦ	πεπειρᾱμένος ᾖς	πεπειρᾱμένος ᾖ	πεπειρᾱμένω ἦτον	πεπειρᾱμένω ἦτον	πεπειρᾱμένοι ὦμεν	πεπειρᾱμένοι ἦτε	πεπειρᾱμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπειρᾱμένος εἴην	πεπειρᾱμένος εἴης	πεπειρᾱμένος εἴη	πεπειρᾱμένω εἴητον / εἶτον	πεπειρᾱμένω εἰήτην / εἴτην	πεπειρᾱμένοι εἴημεν / εἶμεν	πεπειρᾱμένοι εἴητε / εἶτε	πεπειρᾱμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		πεπείρᾱσο	πεπειρᾱ́σθω	πεπείρᾱσθον	πεπειρᾱ́σθων		πεπείρᾱσθε	πεπειρᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπειρᾱκέναι				πεπειρᾶσθαι
participle	m	πεπειρᾱκώς				πεπειρᾱμένος
	f	πεπειρᾱκυῖᾰ				πεπειρᾱμένη
	n	πεπειρᾱκός				πεπειρᾱμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πεπείρηκᾰ, πεπείρημαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπείρηκᾰ	πεπείρηκᾰς	πεπείρηκε(ν)	πεπειρήκᾰτον	πεπειρήκᾰτον	πεπειρήκᾰμεν	πεπειρήκᾰτε	πεπειρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπειρήκω	πεπειρήκῃς	πεπειρήκῃ	πεπειρήκητον	πεπειρήκητον	πεπειρήκωμεν	πεπειρήκητε	πεπειρήκωσῐ(ν)
	optative	πεπειρήκοιμῐ / πεπειρηκοίην	πεπειρήκοις / πεπειρηκοίης	πεπειρήκοι / πεπειρηκοίη	πεπειρήκοιτον	πεπειρηκοίτην	πεπειρήκοιμεν	πεπειρήκοιτε	πεπειρήκοιεν
	imperative		πεπείρηκε	πεπειρηκέτω	πεπειρήκετον	πεπειρηκέτων		πεπειρήκετε	πεπειρηκόντων
middle/ passive	indicative	πεπείρημαι	πεπείρησαι	πεπείρηται	πεπείρησθον	πεπείρησθον	πεπειρήμεθᾰ	πεπείρησθε	πεπείρηνται
	subjunctive	πεπειρημένος ὦ	πεπειρημένος ᾖς	πεπειρημένος ᾖ	πεπειρημένω ἦτον	πεπειρημένω ἦτον	πεπειρημένοι ὦμεν	πεπειρημένοι ἦτε	πεπειρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπειρημένος εἴην	πεπειρημένος εἴης	πεπειρημένος εἴη	πεπειρημένω εἴητον / εἶτον	πεπειρημένω εἰήτην / εἴτην	πεπειρημένοι εἴημεν / εἶμεν	πεπειρημένοι εἴητε / εἶτε	πεπειρήμενοι εἰησᾰ́ν / εἰεν
	imperative		πεπείρησο	πεπειρήσθω	πεπείρησθον	πεπειρήσθων		πεπείρησθε	πεπειρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπειρηκέναι				πεπειρῆσθαι
participle	m	πεπειρηκώς				πεπειρημένος
	f	πεπειρηκυῖᾰ				πεπειρημένη
	n	πεπειρηκός				πεπειρημένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπεπειρᾱ́μην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπεπειρᾱ́μην	ἐπεπείρᾱσο	ἐπεπείρᾱτο	ἐπεπείρᾱσθον	ἐπεπειρᾱ́σθην	ἐπεπειρᾱ́μεθᾰ	ἐπεπείρᾱσθε	ἐπεπείρᾱντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπεπειρήμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπεπειρήμην	ἐπεπείρησο	ἐπεπείρητο	ἐπεπείρησθον	ἐπεπειρήσθην	ἐπεπειρήμεθᾰ	ἐπεπείρησθε	ἐπεπειρέᾰτο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Further reading