πειρατοῦ
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /peː.raː.tûː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /pi.raˈtu/
- (4th CE Koine) IPA(key): /pi.raˈtu/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /pi.raˈtu/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /pi.raˈtu/
Noun
πειρᾱτοῦ • (peirātoû)
- genitive singular of πειρᾱτής (peirātḗs)