πενθέω

Ancient Greek

Etymology

From πένθος (pénthos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

πενθέω • (penthéō)

  1. to mourn, or grieve
  2. to wail, or cry

Conjugation

   Present: πενθέω, πενθέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πενθέω πενθέεις πενθέει πενθέετον πενθέετον πενθέομεν πενθέετε πενθέουσῐ(ν)
subjunctive πενθέω πενθέῃς πενθέῃ πενθέητον πενθέητον πενθέωμεν πενθέητε πενθέωσῐ(ν)
optative πενθέοιμῐ πενθέοις πενθέοι πενθέοιτον πενθεοίτην πενθέοιμεν πενθέοιτε πενθέοιεν
imperative   πένθεε πενθεέτω πενθέετον πενθεέτων   πενθέετε πενθεόντων
middle/
passive 		indicative πενθέομαι πενθέῃ,
πενθέει 		πενθέεται πενθέεσθον πενθέεσθον πενθεόμεθᾰ πενθέεσθε πενθέονται
subjunctive πενθέωμαι πενθέῃ πενθέηται πενθέησθον πενθέησθον πενθεώμεθᾰ πενθέησθε πενθέωνται
optative πενθεοίμην πενθέοιο πενθέοιτο πενθέοισθον πενθεοίσθην πενθεοίμεθᾰ πενθέοισθε πενθέοιντο
imperative   πενθέου πενθεέσθω πενθέεσθον πενθεέσθων   πενθέεσθε πενθεέσθων
active middle/passive
infinitive πενθέειν πενθέεσθαι
participle m πενθέων πενθεόμενος
f πενθέουσᾰ πενθεομένη
n πενθέον πενθεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: πενθῶ, πενθοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πενθῶ πενθεῖς πενθεῖ πενθεῖτον πενθεῖτον πενθοῦμεν πενθεῖτε πενθοῦσῐ(ν)
subjunctive πενθῶ πενθῇς πενθῇ πενθῆτον πενθῆτον πενθῶμεν πενθῆτε πενθῶσῐ(ν)
optative πενθοίην,
πενθοῖμῐ 		πενθοίης,
πενθοῖς 		πενθοίη,
πενθοῖ 		πενθοῖτον,
πενθοίητον 		πενθοίτην,
πενθοιήτην 		πενθοῖμεν,
πενθοίημεν 		πενθοῖτε,
πενθοίητε 		πενθοῖεν,
πενθοίησᾰν
imperative   πένθει πενθείτω πενθεῖτον πενθείτων   πενθεῖτε πενθούντων
middle/
passive 		indicative πενθοῦμαι πενθεῖ,
πενθῇ 		πενθεῖται πενθεῖσθον πενθεῖσθον πενθούμεθᾰ πενθεῖσθε πενθοῦνται
subjunctive πενθῶμαι πενθῇ πενθῆται πενθῆσθον πενθῆσθον πενθώμεθᾰ πενθῆσθε πενθῶνται
optative πενθοίμην πενθοῖο πενθοῖτο πενθοῖσθον πενθοίσθην πενθοίμεθᾰ πενθοῖσθε πενθοῖντο
imperative   πενθοῦ πενθείσθω πενθεῖσθον πενθείσθων   πενθεῖσθε πενθείσθων
active middle/passive
infinitive πενθεῖν πενθεῖσθαι
participle m πενθῶν πενθούμενος
f πενθοῦσᾰ πενθουμένη
n πενθοῦν πενθούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπένθεον, ἐπενθεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπένθεον ἐπένθεες ἐπένθεε(ν) ἐπενθέετον ἐπενθεέτην ἐπενθέομεν ἐπενθέετε ἐπένθεον
middle/
passive 		indicative ἐπενθεόμην ἐπενθέου ἐπενθέετο ἐπενθέεσθον ἐπενθεέσθην ἐπενθεόμεθᾰ ἐπενθέεσθε ἐπενθέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπένθουν, ἐπενθούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπένθουν ἐπένθεις ἐπένθει ἐπενθεῖτον ἐπενθείτην ἐπενθοῦμεν ἐπενθεῖτε ἐπένθουν
middle/
passive 		indicative ἐπενθούμην ἐπενθοῦ ἐπενθεῖτο ἐπενθεῖσθον ἐπενθείσθην ἐπενθούμεθᾰ ἐπενθεῖσθε ἐπενθοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πενθήσω, πενθήσομαι, πενθηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πενθήσω πενθήσεις πενθήσει πενθήσετον πενθήσετον πενθήσομεν πενθήσετε πενθήσουσῐ(ν)
optative πενθήσοιμῐ πενθήσοις πενθήσοι πενθήσοιτον πενθησοίτην πενθήσοιμεν πενθήσοιτε πενθήσοιεν
middle indicative πενθήσομαι πενθήσῃ,
πενθήσει 		πενθήσεται πενθήσεσθον πενθήσεσθον πενθησόμεθᾰ πενθήσεσθε πενθήσονται
optative πενθησοίμην πενθήσοιο πενθήσοιτο πενθήσοισθον πενθησοίσθην πενθησοίμεθᾰ πενθήσοισθε πενθήσοιντο
passive indicative πενθηθήσομαι πενθηθήσῃ πενθηθήσεται πενθηθήσεσθον πενθηθήσεσθον πενθηθησόμεθᾰ πενθηθήσεσθε πενθηθήσονται
optative πενθηθησοίμην πενθηθήσοιο πενθηθήσοιτο πενθηθήσοισθον πενθηθησοίσθην πενθηθησοίμεθᾰ πενθηθήσοισθε πενθηθήσοιντο
active middle passive
infinitive πενθήσειν πενθήσεσθαι πενθηθήσεσθαι
participle m πενθήσων πενθησόμενος πενθηθησόμενος
f πενθήσουσᾰ πενθησομένη πενθηθησομένη
n πενθῆσον πενθησόμενον πενθηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπένθησᾰ, ἐπενθησᾰ́μην, ἐπενθήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπένθησᾰ ἐπένθησᾰς ἐπένθησε(ν) ἐπενθήσᾰτον ἐπενθησᾰ́την ἐπενθήσᾰμεν ἐπενθήσᾰτε ἐπένθησᾰν
subjunctive πενθήσω πενθήσῃς πενθήσῃ πενθήσητον πενθήσητον πενθήσωμεν πενθήσητε πενθήσωσῐ(ν)
optative πενθήσαιμῐ πενθήσειᾰς,
πενθήσαις 		πενθήσειε(ν),
πενθήσαι 		πενθήσαιτον πενθησαίτην πενθήσαιμεν πενθήσαιτε πενθήσειᾰν,
πενθήσαιεν
imperative   πένθησον πενθησᾰ́τω πενθήσᾰτον πενθησᾰ́των   πενθήσᾰτε πενθησᾰ́ντων
middle indicative ἐπενθησᾰ́μην ἐπενθήσω ἐπενθήσᾰτο ἐπενθήσᾰσθον ἐπενθησᾰ́σθην ἐπενθησᾰ́μεθᾰ ἐπενθήσᾰσθε ἐπενθήσᾰντο
subjunctive πενθήσωμαι πενθήσῃ πενθήσηται πενθήσησθον πενθήσησθον πενθησώμεθᾰ πενθήσησθε πενθήσωνται
optative πενθησαίμην πενθήσαιο πενθήσαιτο πενθήσαισθον πενθησαίσθην πενθησαίμεθᾰ πενθήσαισθε πενθήσαιντο
imperative   πένθησαι πενθησᾰ́σθω πενθήσᾰσθον πενθησᾰ́σθων   πενθήσᾰσθε πενθησᾰ́σθων
passive indicative ἐπενθήθην ἐπενθήθης ἐπενθήθη ἐπενθήθητον ἐπενθηθήτην ἐπενθήθημεν ἐπενθήθητε ἐπενθήθησᾰν
subjunctive πενθηθῶ πενθηθῇς πενθηθῇ πενθηθῆτον πενθηθῆτον πενθηθῶμεν πενθηθῆτε πενθηθῶσῐ(ν)
optative πενθηθείην πενθηθείης πενθηθείη πενθηθεῖτον,
πενθηθείητον 		πενθηθείτην,
πενθηθειήτην 		πενθηθεῖμεν,
πενθηθείημεν 		πενθηθεῖτε,
πενθηθείητε 		πενθηθεῖεν,
πενθηθείησᾰν
imperative   πενθήθητῐ πενθηθήτω πενθήθητον πενθηθήτων   πενθήθητε πενθηθέντων
active middle passive
infinitive πενθῆσαι πενθήσᾰσθαι πενθηθῆναι
participle m πενθήσᾱς πενθησᾰ́μενος πενθηθείς
f πενθήσᾱσᾰ πενθησᾰμένη πενθηθεῖσᾰ
n πενθῆσᾰν πενθησᾰ́μενον πενθηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπένθηκᾰ, πεπένθημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεπένθηκᾰ πεπένθηκᾰς πεπένθηκε(ν) πεπενθήκᾰτον πεπενθήκᾰτον πεπενθήκᾰμεν πεπενθήκᾰτε πεπενθήκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπενθήκω πεπενθήκῃς πεπενθήκῃ πεπενθήκητον πεπενθήκητον πεπενθήκωμεν πεπενθήκητε πεπενθήκωσῐ(ν)
optative πεπενθήκοιμῐ,
πεπενθηκοίην 		πεπενθήκοις,
πεπενθηκοίης 		πεπενθήκοι,
πεπενθηκοίη 		πεπενθήκοιτον πεπενθηκοίτην πεπενθήκοιμεν πεπενθήκοιτε πεπενθήκοιεν
imperative   πεπένθηκε πεπενθηκέτω πεπενθήκετον πεπενθηκέτων   πεπενθήκετε πεπενθηκόντων
middle/
passive 		indicative πεπένθημαι πεπένθησαι πεπένθηται πεπένθησθον πεπένθησθον πεπενθήμεθᾰ πεπένθησθε πεπένθηνται
subjunctive πεπενθημένος ὦ πεπενθημένος ᾖς πεπενθημένος ᾖ πεπενθημένω ἦτον πεπενθημένω ἦτον πεπενθημένοι ὦμεν πεπενθημένοι ἦτε πεπενθημένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπενθημένος εἴην πεπενθημένος εἴης πεπενθημένος εἴη πεπενθημένω εἴητον/εἶτον πεπενθημένω εἰήτην/εἴτην πεπενθημένοι εἴημεν/εἶμεν πεπενθημένοι εἴητε/εἶτε πεπενθημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πεπένθησο πεπενθήσθω πεπένθησθον πεπενθήσθων   πεπένθησθε πεπενθήσθων
active middle/passive
infinitive πεπενθηκέναι πεπενθῆσθαι
participle m πεπενθηκώς πεπενθημένος
f πεπενθηκυῖᾰ πεπενθημένη
n πεπενθηκός πεπενθημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπεπενθήκειν, ἐπεπενθήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεπενθήκειν,
ἐπεπενθήκη 		ἐπεπενθήκεις,
ἐπεπενθήκης 		ἐπεπενθήκει(ν) ἐπεπενθήκετον ἐπεπενθηκέτην ἐπεπενθήκεμεν ἐπεπενθήκετε ἐπεπενθήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπεπενθήμην ἐπεπένθησο ἐπεπένθητο ἐπεπένθησθον ἐπεπενθήσθην ἐπεπενθήμεθᾰ ἐπεπένθησθε ἐπεπένθηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.