πεπτωκώς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pep.tɔː.kɔ̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pep.toˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pep.toˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pep.toˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pep.toˈkos/

Participle

πεπτωκώς • (peptōkṓs) m (feminine πεπτωκυῖᾰ, neuter πεπτωκός); first/third declension

perfect active participle of πῑ́πτω (pī́ptō)

Declension

First and third declension of πεπτωκώς; πεπτωκυῖᾰ; πεπτωκός (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πεπτωκώς peptōkṓs	πεπτωκυῖᾰ peptōkuîă	πεπτωκός peptōkós	πεπτωκότε peptōkóte	πεπτωκυίᾱ peptōkuíā	πεπτωκότε peptōkóte	πεπτωκότες peptōkótes	πεπτωκυῖαι peptōkuîai	πεπτωκότᾰ peptōkótă
Genitive	πεπτωκότος peptōkótos	πεπτωκυίᾱς peptōkuíās	πεπτωκότος peptōkótos	πεπτωκότοιν peptōkótoin	πεπτωκυίαιν peptōkuíain	πεπτωκότοιν peptōkótoin	πεπτωκότων peptōkótōn	πεπτωκυιῶν peptōkuiôn	πεπτωκότων peptōkótōn
Dative	πεπτωκότῐ peptōkótĭ	πεπτωκυίᾳ peptōkuíāi	πεπτωκότῐ peptōkótĭ	πεπτωκότοιν peptōkótoin	πεπτωκυίαιν peptōkuíain	πεπτωκότοιν peptōkótoin	πεπτωκόσῐ / πεπτωκόσῐν peptōkósĭ(n)	πεπτωκυίαις peptōkuíais	πεπτωκόσῐ / πεπτωκόσῐν peptōkósĭ(n)
Accusative	πεπτωκότᾰ peptōkótă	πεπτωκυῖᾰν peptōkuîăn	πεπτωκός peptōkós	πεπτωκότε peptōkóte	πεπτωκυίᾱ peptōkuíā	πεπτωκότε peptōkóte	πεπτωκότᾰς peptōkótăs	πεπτωκυίᾱς peptōkuíās	πεπτωκότᾰ peptōkótă
Vocative	πεπτωκώς peptōkṓs	πεπτωκυῖᾰ peptōkuîă	πεπτωκός peptōkós	πεπτωκότε peptōkóte	πεπτωκυίᾱ peptōkuíā	πεπτωκότε peptōkóte	πεπτωκότες peptōkótes	πεπτωκυῖαι peptōkuîai	πεπτωκότᾰ peptōkótă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πεπτωκότως peptōkótōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster -ts. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster -ts.