περικλείομαι

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.klěː.o.mai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.riˈkli.o.mɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.riˈkli.o.mɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.riˈkli.o.me/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.riˈkli.o.me/

Verb

περῐκλείομαι • (perĭkleíomai)

first-person singular indicative present mediopassive of περῐκλείω (perĭkleíō)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /periˈkliome/
Hyphenation: πε‧ρι‧κλεί‧ο‧μαι
Homophone: περικλείομε (perikleíome)

Verb

περικλείομαι • (perikleíomai) passive (past περικλείστηκα, active περικλείω) found chiefly in the present and imperfect tenses ^[1]

to be encircled, surrounded

Conjugation

see this verb's full conjugation at: περικλείω (perikleío)

References

^ περικλείω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language