πλάνητος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /plá.nɛː.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpla.ne̝.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpla.ni.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpla.ni.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpla.ni.tos/

Noun

πλᾰ́νητος • (plắnētos)

genitive singular of πλᾰ́νης (plắnēs)

Greek

Noun

πλάνητος • (plánitos) m or f

genitive singular of πλάνης (plánis)