ποιμένας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.mé.nas/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈme.nas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈme.nas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈme.nas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈme.nas/

Noun

ποιμένᾰς • (poiménăs)

accusative plural of ποιμήν (poimḗn)

Greek

Etymology

From Ancient Greek ποιμήν (poimḗn).

Noun

ποιμένας • (poiménas) m (plural ποιμένες)

(formal) shepherd
pastor, priest (shepherd of the people)

Declension

Declension of **ποιμένας**
	singular	plural
nominative	ποιμένας (poiménas)	ποιμένες (poiménes)
genitive	ποιμένα (poiména)	ποιμένων (poiménon)
accusative	ποιμένα (poiména)	ποιμένες (poiménes)
vocative	ποιμένα (poiména)	ποιμένες (poiménes)

Synonyms

(shepherd): βοσκός m (voskós)

Coordinate terms

τσέλιγκας m (tséligkas, “sheep owner, chief shepherd”)

Further reading

ποιμένας, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
ποιμένας on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el