ποιμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈme.nos/

Noun

ποιμένος • (poiménos)

genitive singular of ποιμήν (poimḗn)