ποιούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.ǔː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈu.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈu.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈu.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈu.me.nos/

Participle

ποιούμενος • (poioúmenos) m (feminine ποιουμένη, neuter ποιούμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ποιέω (poiéō)

Declension

First and second declension of ποιούμενος; ποιουμένη; ποιούμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ποιούμενος poioúmenos	ποιουμένη poiouménē	ποιούμενον poioúmenon	ποιουμένω poiouménō	ποιουμένᾱ poiouménā	ποιουμένω poiouménō	ποιούμενοι poioúmenoi	ποιούμεναι poioúmenai	ποιούμενᾰ poioúmenă
Genitive	ποιουμένου poiouménou	ποιουμένης poiouménēs	ποιουμένου poiouménou	ποιουμένοιν poiouménoin	ποιουμέναιν poiouménain	ποιουμένοιν poiouménoin	ποιουμένων poiouménōn	ποιουμένων poiouménōn	ποιουμένων poiouménōn
Dative	ποιουμένῳ poiouménōi	ποιουμένῃ poiouménēi	ποιουμένῳ poiouménōi	ποιουμένοιν poiouménoin	ποιουμέναιν poiouménain	ποιουμένοιν poiouménoin	ποιουμένοις poiouménois	ποιουμέναις poiouménais	ποιουμένοις poiouménois
Accusative	ποιούμενον poioúmenon	ποιουμένην poiouménēn	ποιούμενον poioúmenon	ποιουμένω poiouménō	ποιουμένᾱ poiouménā	ποιουμένω poiouménō	ποιουμένους poiouménous	ποιουμένᾱς poiouménās	ποιούμενᾰ poioúmenă
Vocative	ποιούμενε poioúmene	ποιουμένη poiouménē	ποιούμενον poioúmenon	ποιουμένω poiouménō	ποιουμένᾱ poiouménā	ποιουμένω poiouménō	ποιούμενοι poioúmenoi	ποιούμεναι poioúmenai	ποιούμενᾰ poioúmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ποιουμένως poiouménōs			ποιουμενώτερος poioumenṓteros			ποιουμενώτᾰτος poioumenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.