πράος
See also: πρᾶος
Greek
Etymology
From Ancient Greek πρᾶος (prâos).
Adjective
πράος • (práos) m (feminine πράα, neuter πράο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | πράος (práos) | πράα (práa) | πράο (práo) | πράοι (práoi) | πράες (práes) | πράα (práa) | |
| genitive | πράου (práou) | πράας (práas) | πράου (práou) | πράων (práon) | πράων (práon) | πράων (práon) | |
| accusative | πράο (práo) | πράα (práa) | πράο (práo) | πράους (práous) | πράες (práes) | πράα (práa) | |
| vocative | πράε (práe) | πράα (práa) | πράο (práo) | πράοι (práoi) | πράες (práes) | πράα (práa) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πράος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πράος, etc.)