πρακτική

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /praːk.ti.kɛ̌ː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prak.tiˈke̝/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /prak.tiˈci/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prak.tiˈci/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prak.tiˈci/

Adjective

πρᾱκτῐκή • (prāktĭkḗ)

feminine nominative/vocative singular of πρᾱκτικός (prāktikós)

Greek

Alternative forms

πραχτική (prachtikí)

Pronunciation

IPA^(key): /pra.ktiˈci/
Hyphenation: πρα‧κτι‧κή

Etymology 1

From Ancient Greek πρᾱκτική (prāktikḗ), substantivized feminine of πρᾱκτικός (prāktikós, “pertaining to action”).

Noun

πρακτική • (praktikí) f (plural πρακτικές)

practice (a customary action, habit, or behaviour)

Declension

Declension of **πρακτική**
	singular	plural
nominative	πρακτική (praktikí)	πρακτικές (praktikés)
genitive	πρακτικής (praktikís)	πρακτικών (praktikón)
accusative	πρακτική (praktikí)	πρακτικές (praktikés)
vocative	πρακτική (praktikí)	πρακτικές (praktikés)

Related terms

πράξη f (práxi)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

πρακτική • (praktikí)

feminine nominative/accusative/vocative singular of πρακτικός (praktikós)

References

πρακτικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language