πρηνής

Ancient Greek

Pronunciation

 

Adjective

πρηνής • (prēnḗsm or f (neuter πρηνές); third declension

  1. Epic and Ionic form of πρᾱνής (prānḗs)

Inflection

References

Greek

Etymology

From Ancient Greek πρανής (pranḗs, bent forward).

Adjective

πρηνής • (prinísm (feminine πρηνής, neuter πρηνές)

  1. (learned) prone, face down

Declension

Declension of πρηνής
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative πρηνής (prinís) πρηνής (prinís) πρηνές (prinés) πρηνείς (prineís) πρηνείς (prineís) πρηνή (priní)
genitive πρηνούς (prinoús)
πρηνή (priní)
πρηνούς (prinoús) πρηνούς (prinoús) πρηνών (prinón) πρηνών (prinón) πρηνών (prinón)
accusative πρηνή (priní) πρηνή (priní) πρηνές (prinés) πρηνείς (prineís) πρηνείς (prineís) πρηνή (priní)
vocative πρηνή (priní)
πρηνής (prinís)
πρηνής (prinís) πρηνές (prinés) πρηνείς (prineís) πρηνείς (prineís) πρηνή (priní)