προερῶν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.e.rɔ̂ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.eˈron/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.eˈron/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.eˈron/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.eˈron/

Participle

προερῶν • (proerôn) m (feminine προεροῦσᾰ, neuter προεροῦν); first/third declension

future active participle of προερέω (proeréō)

Declension

First and third declension of προερῶν; προεροῦσᾰ; προεροῦν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	προερῶν proerôn	προεροῦσᾰ proeroûsă	προεροῦν proeroûn	προεροῦντε proeroûnte	προερούσᾱ proeroúsā	προεροῦντε proeroûnte	προεροῦντες proeroûntes	προεροῦσαι proeroûsai	προεροῦντᾰ proeroûntă
Genitive	προεροῦντος proeroûntos	προερούσης proeroúsēs	προεροῦντος proeroûntos	προερούντοιν proeroúntoin	προερούσαιν proeroúsain	προερούντοιν proeroúntoin	προερούντων proeroúntōn	προερουσῶν proerousôn	προερούντων proeroúntōn
Dative	προεροῦντῐ proeroûntĭ	προερούσῃ proeroúsēi	προεροῦντῐ proeroûntĭ	προερούντοιν proeroúntoin	προερούσαιν proeroúsain	προερούντοιν proeroúntoin	προεροῦσῐ / προεροῦσῐν proeroûsĭ(n)	προερούσαις proeroúsais	προεροῦσῐ / προεροῦσῐν proeroûsĭ(n)
Accusative	προεροῦντᾰ proeroûntă	προεροῦσᾰν proeroûsăn	προεροῦν proeroûn	προεροῦντε proeroûnte	προερούσᾱ proeroúsā	προεροῦντε proeroûnte	προεροῦντᾰς proeroûntăs	προερούσᾱς proeroúsās	προεροῦντᾰ proeroûntă
Vocative	προερῶν proerôn	προεροῦσᾰ proeroûsă	προεροῦν proeroûn	προεροῦντε proeroûnte	προερούσᾱ proeroúsā	προεροῦντε proeroûnte	προεροῦντες proeroûntes	προεροῦσαι proeroûsai	προεροῦντᾰ proeroûntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	προερούντως proeroúntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.