προηγουμένου

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ɛː.ɡuː.mé.nuː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.e̝.ɡuˈme.nu/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.nu/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.nu/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.nu/

Participle

προηγουμένου • (proēgouménou)

genitive singular masculine of προηγούμενος (proēgoúmenos)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /pro.i.ɣu.ˈme.nu/
Hyphenation: προ‧η‧γου‧μέ‧νου

Noun

προηγουμένου • (proïgouménou) m

genitive singular of προηγούμενος (proïgoúmenos)

Noun

προηγουμένου • (proïgouménou) n

genitive singular of προηγούμενο (proïgoúmeno)

Participle

προηγουμένου • (proïgouménou) (learned, rare) alternative of προηγούμενου (proïgoúmenou)

genitive masculine/neuter singular of προηγούμενος (proïgoúmenos)