προηγούμενε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ɛː.ɡǔː.me.ne/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.e̝ˈɡu.me.ne/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.iˈɣu.me.ne/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.iˈɣu.me.ne/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.iˈɣu.me.ne/

Participle

προηγούμενε • (proēgoúmene)

vocative singular masculine of προηγούμενος (proēgoúmenos)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /pro.i.ˈɣu.me.ne/
Hyphenation: προ‧η‧γού‧με‧νε

Noun

προηγούμενε • (proïgoúmene) m

vocative singular of προηγούμενος (proïgoúmenos)

Participle

προηγούμενε • (proïgoúmene)

vocative masculine singular of προηγούμενος (proïgoúmenos)