προκαλέω

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-, “to, towards, with”) +‎ καλέω (kaléō, “to call”).

Pronunciation

 

Verb

προκᾰλέω • (prokăléō)

  1. to call forth
  2. to challenge, defy, provoke
  3. to invite or summon beforehand
  4. to offer or propose

Conjugation

   Present: προκᾰλέω, προκᾰλέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκᾰλέω προκᾰλέεις προκᾰλέει προκᾰλέετον προκᾰλέετον προκᾰλέομεν προκᾰλέετε προκᾰλέουσῐ(ν)
subjunctive προκᾰλέω προκᾰλέῃς προκᾰλέῃ προκᾰλέητον προκᾰλέητον προκᾰλέωμεν προκᾰλέητε προκᾰλέωσῐ(ν)
optative προκᾰλέοιμῐ προκᾰλέοις προκᾰλέοι προκᾰλέοιτον προκᾰλεοίτην προκᾰλέοιμεν προκᾰλέοιτε προκᾰλέοιεν
imperative   προκᾰ́λεε προκᾰλεέτω προκᾰλέετον προκᾰλεέτων   προκᾰλέετε προκᾰλεόντων
middle/
passive 		indicative προκᾰλέομαι προκᾰλέῃ / προκᾰλέει προκᾰλέεται προκᾰλέεσθον προκᾰλέεσθον προκᾰλεόμεθᾰ προκᾰλέεσθε προκᾰλέονται
subjunctive προκᾰλέωμαι προκᾰλέῃ προκᾰλέηται προκᾰλέησθον προκᾰλέησθον προκᾰλεώμεθᾰ προκᾰλέησθε προκᾰλέωνται
optative προκᾰλεοίμην προκᾰλέοιο προκᾰλέοιτο προκᾰλέοισθον προκᾰλεοίσθην προκᾰλεοίμεθᾰ προκᾰλέοισθε προκᾰλέοιντο
imperative   προκᾰλέου προκᾰλεέσθω προκᾰλέεσθον προκᾰλεέσθων   προκᾰλέεσθε προκᾰλεέσθων
active middle/passive
infinitive προκᾰλέειν προκᾰλέεσθαι
participle m προκᾰλέων προκᾰλεόμενος
f προκᾰλέουσᾰ προκᾰλεομένη
n προκᾰλέον προκᾰλεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: προκᾰλῶ, προκᾰλοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκᾰλῶ προκᾰλεῖς προκᾰλεῖ προκᾰλεῖτον προκᾰλεῖτον προκᾰλοῦμεν προκᾰλεῖτε προκᾰλοῦσῐ(ν)
subjunctive προκᾰλῶ προκᾰλῇς προκᾰλῇ προκᾰλῆτον προκᾰλῆτον προκᾰλῶμεν προκᾰλῆτε προκᾰλῶσῐ(ν)
optative προκᾰλοίην / προκᾰλοῖμῐ προκᾰλοίης / προκᾰλοῖς προκᾰλοίη / προκᾰλοῖ προκᾰλοῖτον / προκᾰλοίητον προκᾰλοίτην / προκᾰλοιήτην προκᾰλοῖμεν / προκᾰλοίημεν προκᾰλοῖτε / προκᾰλοίητε προκᾰλοῖεν / προκᾰλοίησᾰν
imperative   προκᾰ́λει προκᾰλείτω προκᾰλεῖτον προκᾰλείτων   προκᾰλεῖτε προκᾰλούντων
middle/
passive 		indicative προκᾰλοῦμαι προκᾰλεῖ,
προκᾰλῇ 		προκᾰλεῖται προκᾰλεῖσθον προκᾰλεῖσθον προκᾰλούμεθᾰ προκᾰλεῖσθε προκᾰλοῦνται
subjunctive προκᾰλῶμαι προκᾰλῇ προκᾰλῆται προκᾰλῆσθον προκᾰλῆσθον προκᾰλώμεθᾰ προκᾰλῆσθε προκᾰλῶνται
optative προκᾰλοίμην προκᾰλοῖο προκᾰλοῖτο προκᾰλοῖσθον προκᾰλοίσθην προκᾰλοίμεθᾰ προκᾰλοῖσθε προκᾰλοῖντο
imperative   προκᾰλοῦ προκᾰλείσθω προκᾰλεῖσθον προκᾰλείσθων   προκᾰλεῖσθε προκᾰλείσθων
active middle/passive
infinitive προκᾰλεῖν προκᾰλεῖσθαι
participle m προκᾰλῶν προκᾰλούμενος
f προκᾰλοῦσᾰ προκᾰλουμένη
n προκᾰλοῦν προκᾰλούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προυκᾰ́λεον, προυκᾰλεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προυκᾰ́λεον προυκᾰ́λεες προυκᾰ́λεε(ν) προυκᾰλέετον προυκᾰλεέτην προυκᾰλέομεν προυκᾰλέετε προυκᾰ́λεον
middle/
passive 		indicative προυκᾰλεόμην προυκᾰλέου προυκᾰλέετο προυκᾰλέεσθον προυκᾰλεέσθην προυκᾰλεόμεθᾰ προυκᾰλέεσθε προυκᾰλέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προυκᾰ́λουν, προυκᾰλούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προυκᾰ́λουν προυκᾰ́λεις προυκᾰ́λει προυκᾰλεῖτον προυκᾰλείτην προυκᾰλοῦμεν προυκᾰλεῖτε προυκᾰ́λουν
middle/
passive 		indicative προυκᾰλούμην προυκᾰλοῦ προυκᾰλεῖτο προυκᾰλεῖσθον προυκᾰλείσθην προυκᾰλούμεθᾰ προυκᾰλεῖσθε προυκᾰλοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προκᾰλέσω, προκᾰλέσομαι, προκληθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκᾰλέσω προκᾰλέσεις προκᾰλέσει προκᾰλέσετον προκᾰλέσετον προκᾰλέσομεν προκᾰλέσετε προκᾰλέσουσῐ(ν)
optative προκᾰλέσοιμῐ προκᾰλέσοις προκᾰλέσοι προκᾰλέσοιτον προκᾰλεσοίτην προκᾰλέσοιμεν προκᾰλέσοιτε προκᾰλέσοιεν
middle indicative προκᾰλέσομαι προκᾰλέσῃ / προκᾰλέσει προκᾰλέσεται προκᾰλέσεσθον προκᾰλέσεσθον προκᾰλεσόμεθᾰ προκᾰλέσεσθε προκᾰλέσονται
optative προκᾰλεσοίμην προκᾰλέσοιο προκᾰλέσοιτο προκᾰλέσοισθον προκᾰλεσοίσθην προκᾰλεσοίμεθᾰ προκᾰλέσοισθε προκᾰλέσοιντο
passive indicative προκληθήσομαι προκληθήσῃ προκληθήσεται προκληθήσεσθον προκληθήσεσθον προκληθησόμεθᾰ προκληθήσεσθε προκληθήσονται
optative προκληθησοίμην προκληθήσοιο προκληθήσοιτο προκληθήσοισθον προκληθησοίσθην προκληθησοίμεθᾰ προκληθήσοισθε προκληθήσοιντο
active middle passive
infinitive προκᾰλέσειν προκᾰλέσεσθαι προκληθήσεσθαι
participle m προκᾰλέσων προκᾰλεσόμενος προκληθησόμενος
f προκᾰλέσουσᾰ προκᾰλεσομένη προκληθησομένη
n προκᾰλέσον προκᾰλεσόμενον προκληθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προυκᾰ́λεσᾰ, προυκᾰλεσᾰ́μην, προυκλήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προυκᾰ́λεσᾰ προυκᾰ́λεσᾰς προυκᾰ́λεσε(ν) προυκᾰλέσᾰτον προυκᾰλεσᾰ́την προυκᾰλέσᾰμεν προυκᾰλέσᾰτε προυκᾰ́λεσᾰν
subjunctive προκᾰλέσω προκᾰλέσῃς προκᾰλέσῃ προκᾰλέσητον προκᾰλέσητον προκᾰλέσωμεν προκᾰλέσητε προκᾰλέσωσῐ(ν)
optative προκᾰλέσαιμῐ προκᾰλέσειᾰς / προκᾰλέσαις προκᾰλέσειε(ν) / προκᾰλέσαι προκᾰλέσαιτον προκᾰλεσαίτην προκᾰλέσαιμεν προκᾰλέσαιτε προκᾰλέσειᾰν / προκᾰλέσαιεν
imperative   προκᾰ́λεσον προκᾰλεσᾰ́τω προκᾰλέσᾰτον προκᾰλεσᾰ́των   προκᾰλέσᾰτε προκᾰλεσᾰ́ντων
middle indicative προυκᾰλεσᾰ́μην προυκᾰλέσω προυκᾰλέσᾰτο προυκᾰλέσᾰσθον προυκᾰλεσᾰ́σθην προυκᾰλεσᾰ́μεθᾰ προυκᾰλέσᾰσθε προυκᾰλέσᾰντο
subjunctive προκᾰλέσωμαι προκᾰλέσῃ προκᾰλέσηται προκᾰλέσησθον προκᾰλέσησθον προκᾰλεσώμεθᾰ προκᾰλέσησθε προκᾰλέσωνται
optative προκᾰλεσαίμην προκᾰλέσαιο προκᾰλέσαιτο προκᾰλέσαισθον προκᾰλεσαίσθην προκᾰλεσαίμεθᾰ προκᾰλέσαισθε προκᾰλέσαιντο
imperative   προκᾰ́λεσαι προκᾰλεσᾰ́σθω προκᾰλέσᾰσθον προκᾰλεσᾰ́σθων   προκᾰλέσᾰσθε προκᾰλεσᾰ́σθων
passive indicative προυκλήθην προυκλήθης προυκλήθη προυκλήθητον προυκληθήτην προυκλήθημεν προυκλήθητε προυκλήθησᾰν
subjunctive προκληθῶ προκληθῇς προκληθῇ προκληθῆτον προκληθῆτον προκληθῶμεν προκληθῆτε προκληθῶσῐ(ν)
optative προκληθείην προκληθείης προκληθείη προκληθεῖτον / προκληθείητον προκληθείτην / προκληθειήτην προκληθεῖμεν / προκληθείημεν προκληθεῖτε / προκληθείητε προκληθεῖεν / προκληθείησᾰν
imperative   προκλήθητῐ προκληθήτω προκλήθητον προκληθήτων   προκλήθητε προκληθέντων
active middle passive
infinitive προκᾰλέσαι προκᾰλέσᾰσθαι προκληθῆναι
participle m προκᾰλέσᾱς προκᾰλεσᾰ́μενος προκληθείς
f προκᾰλέσᾱσᾰ προκᾰλεσᾰμένη προκληθεῖσᾰ
n προκᾰλέσᾰν προκᾰλεσᾰ́μενον προκληθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προκᾰ́λεσσᾰ, προκᾰλεσσᾰ́μην, προκλήθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκᾰ́λεσσᾰ προκᾰ́λεσσᾰς προκᾰ́λεσσε(ν) προκᾰλέσσᾰτον προκᾰλεσσᾰ́την προκᾰλέσσᾰμεν προκᾰλέσσᾰτε προκᾰ́λεσσᾰν
subjunctive προκᾰλέσσω,
προκᾰλέσσωμῐ 		προκᾰλέσσῃς,
προκᾰλέσσῃσθᾰ 		προκᾰλέσσῃ,
προκᾰλέσσῃσῐ 		προκᾰλέσσητον προκᾰλέσσητον προκᾰλέσσωμεν προκᾰλέσσητε προκᾰλέσσωσῐ(ν)
optative προκᾰλέσσαιμῐ προκᾰλέσσαις,
προκᾰλέσσαισθᾰ,
προκᾰλέσσειᾰς 		προκᾰλέσσειε(ν) / προκᾰλέσσαι προκᾰλεσσεῖτον προκᾰλεσσείτην προκᾰλεσσεῖμεν προκᾰλεσσεῖτε προκᾰλεσσεῖεν
imperative   προκᾰ́λεσσον προκᾰλεσσᾰ́τω προκᾰλέσσᾰτον προκᾰλεσσᾰ́των   προκᾰλέσσᾰτε προκᾰλεσσᾰ́ντων
middle indicative προκᾰλεσσᾰ́μην προκᾰλέσσᾰο προκᾰλέσσᾰτο προκᾰλέσσᾰσθον προκᾰλεσσᾰ́σθην προκᾰλεσσᾰ́με(σ)θᾰ προκᾰλέσσᾰσθε προκᾰλέσσᾰντο
subjunctive προκᾰλέσσωμαι προκᾰλέσσηαι προκᾰλέσσηται προκᾰλέσσησθον προκᾰλέσσησθον προκᾰλεσσώμε(σ)θᾰ προκᾰλέσσησθε προκᾰλέσσωνται
optative προκᾰλεσσαίμην προκᾰλέσσαιο προκᾰλέσσαιτο προκᾰλέσσαισθον προκᾰλεσσαίσθην προκᾰλεσσαίμε(σ)θᾰ προκᾰλέσσαισθε προκᾰλεσσαίᾰτο
imperative   προκᾰ́λεσσαι προκᾰλεσσᾰ́σθω προκᾰλέσσᾰσθον προκᾰλεσσᾰ́σθων   προκᾰλέσσᾰσθε προκᾰλεσσᾰ́σθων
passive indicative προκλήθην προκλήθης προκλήθη προκλήθητον προκληθήτην προκλήθημεν προκλήθητε προκλήθησᾰν,
πρόκληθεν
subjunctive προκληθῶ προκληθῇς προκληθῇ προκληθῆτον προκληθῆτον προκληθῶμεν προκληθῆτε προκληθῶσῐ(ν)
optative προκληθείην προκληθείης προκληθείη προκληθεῖτον / προκληθείητον προκληθείτην / προκληθειήτην προκληθεῖμεν / προκληθείημεν προκληθεῖτε / προκληθείητε προκλήθειεν / προκληθείησᾰν
imperative   προκλήθητῐ προκληθήτω προκλήθητον προκληθήτων   προκλήθητε προκληθέντων
active middle passive
infinitive προκᾰλέσσαι / προκᾰλεσσᾰ́μεν / προκᾰλεσσᾰμέναι προκᾰλέσσᾰσθαι προκληθῆναι / προκληθήμεναι
participle m προκᾰλέσσᾱς προκᾰλεσσᾰ́μενος προκληθείς
f προκᾰλέσσᾱσᾰ προκᾰλεσσᾰμένη προκληθεῖσᾰ
n προκᾰλέσσᾰν προκᾰλεσσᾰ́μενον προκληθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προκέκληκᾰ, προκέκλημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκέκληκᾰ προκέκληκᾰς προκέκληκε(ν) προκεκλήκᾰτον προκεκλήκᾰτον προκεκλήκᾰμεν προκεκλήκᾰτε προκεκλήκᾱσῐ(ν)
subjunctive προκεκλήκω προκεκλήκῃς προκεκλήκῃ προκεκλήκητον προκεκλήκητον προκεκλήκωμεν προκεκλήκητε προκεκλήκωσῐ(ν)
optative προκεκλήκοιμῐ / προκεκληκοίην προκεκλήκοις / προκεκληκοίης προκεκλήκοι / προκεκληκοίη προκεκλήκοιτον προκεκληκοίτην προκεκλήκοιμεν προκεκλήκοιτε προκεκλήκοιεν
imperative   προκέκληκε προκεκληκέτω προκεκλήκετον προκεκληκέτων   προκεκλήκετε προκεκληκόντων
middle/
passive 		indicative προκέκλημαι προκέκλησαι προκέκληται προκέκλησθον προκέκλησθον προκεκλήμεθᾰ προκέκλησθε προκέκληνται
subjunctive προκεκλημένος ὦ προκεκλημένος ᾖς προκεκλημένος ᾖ προκεκλημένω ἦτον προκεκλημένω ἦτον προκεκλημένοι ὦμεν προκεκλημένοι ἦτε προκεκλημένοι ὦσῐ(ν)
optative προκεκλημένος εἴην προκεκλημένος εἴης προκεκλημένος εἴη προκεκλημένω εἴητον / εἶτον προκεκλημένω εἰήτην / εἴτην προκεκλημένοι εἴημεν / εἶμεν προκεκλημένοι εἴητε / εἶτε προκεκλημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   προκέκλησο προκεκλήσθω προκέκλησθον προκεκλήσθων   προκέκλησθε προκεκλήσθων
active middle/passive
infinitive προκεκληκέναι προκεκλῆσθαι
participle m προκεκληκώς προκεκλημένος
f προκεκληκυῖᾰ προκεκλημένη
n προκεκληκός προκεκλημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: προυκεκλήκειν / προυκεκλήκη, προυκεκλήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προυκεκλήκειν / προυκεκλήκη προυκεκλήκεις / προυκεκλήκης προυκεκλήκει(ν) προυκεκλήκετον προυκεκληκέτην προυκεκλήκεμεν προυκεκλήκετε προυκεκλήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative προυκεκλήμην προυκέκλησο προυκέκλητο προυκέκλησθον προυκεκλήσθην προυκεκλήμεθᾰ προυκέκλησθε προυκέκληντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • πρόκλησις (próklēsis)

Descendants

  • Greek: προκαλώ (prokaló)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.