προκατάρχω

Ancient Greek

Etymology

προ- (pro-) +‎ κατάρχω (katárkhō)

Pronunciation

 

Verb

προκᾰτάρχω • (prokătárkhō)

  1. to begin first
  2. (Byzantine) to dominate, rule

Conjugation

   Present: προκᾰτάρχω, προκᾰτάρχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκᾰτάρχω προκᾰτάρχεις προκᾰτάρχει προκᾰτάρχετον προκᾰτάρχετον προκᾰτάρχομεν προκᾰτάρχετε προκᾰτάρχουσῐ(ν)
subjunctive προκᾰτάρχω προκᾰτάρχῃς προκᾰτάρχῃ προκᾰτάρχητον προκᾰτάρχητον προκᾰτάρχωμεν προκᾰτάρχητε προκᾰτάρχωσῐ(ν)
optative προκᾰτάρχοιμῐ προκᾰτάρχοις προκᾰτάρχοι προκᾰτάρχοιτον προκᾰταρχοίτην προκᾰτάρχοιμεν προκᾰτάρχοιτε προκᾰτάρχοιεν
imperative   προκᾰ́ταρχε προκᾰταρχέτω προκᾰτάρχετον προκᾰταρχέτων   προκᾰτάρχετε προκᾰταρχόντων
middle/
passive 		indicative προκᾰτάρχομαι προκᾰτάρχῃ / προκᾰτάρχει προκᾰτάρχεται προκᾰτάρχεσθον προκᾰτάρχεσθον προκᾰταρχόμεθᾰ προκᾰτάρχεσθε προκᾰτάρχονται
subjunctive προκᾰτάρχωμαι προκᾰτάρχῃ προκᾰτάρχηται προκᾰτάρχησθον προκᾰτάρχησθον προκᾰταρχώμεθᾰ προκᾰτάρχησθε προκᾰτάρχωνται
optative προκᾰταρχοίμην προκᾰτάρχοιο προκᾰτάρχοιτο προκᾰτάρχοισθον προκᾰταρχοίσθην προκᾰταρχοίμεθᾰ προκᾰτάρχοισθε προκᾰτάρχοιντο
imperative   προκᾰτάρχου προκᾰταρχέσθω προκᾰτάρχεσθον προκᾰταρχέσθων   προκᾰτάρχεσθε προκᾰταρχέσθων
active middle/passive
infinitive προκᾰτάρχειν προκᾰτάρχεσθαι
participle m προκᾰτάρχων προκᾰταρχόμενος
f προκᾰτάρχουσᾰ προκᾰταρχομένη
n προκᾰτᾶρχον προκᾰταρχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προκᾰ́τηρχον, προκᾰτηρχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκᾰ́τηρχον προκᾰ́τηρχες προκᾰ́τηρχε(ν) προκᾰτήρχετον προκᾰτηρχέτην προκᾰτήρχομεν προκᾰτήρχετε προκᾰ́τηρχον
middle/
passive 		indicative προκᾰτηρχόμην προκᾰτήρχου προκᾰτήρχετο προκᾰτήρχεσθον προκᾰτηρχέσθην προκᾰτηρχόμεθᾰ προκᾰτήρχεσθε προκᾰτήρχοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προκᾰτάρξω, προκᾰτάρξομαι, προκᾰταρχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκᾰτάρξω προκᾰτάρξεις προκᾰτάρξει προκᾰτάρξετον προκᾰτάρξετον προκᾰτάρξομεν προκᾰτάρξετε προκᾰτάρξουσῐ(ν)
optative προκᾰτάρξοιμῐ προκᾰτάρξοις προκᾰτάρξοι προκᾰτάρξοιτον προκᾰταρξοίτην προκᾰτάρξοιμεν προκᾰτάρξοιτε προκᾰτάρξοιεν
middle indicative προκᾰτάρξομαι προκᾰτάρξῃ / προκᾰτάρξει προκᾰτάρξεται προκᾰτάρξεσθον προκᾰτάρξεσθον προκᾰταρξόμεθᾰ προκᾰτάρξεσθε προκᾰτάρξονται
optative προκᾰταρξοίμην προκᾰτάρξοιο προκᾰτάρξοιτο προκᾰτάρξοισθον προκᾰταρξοίσθην προκᾰταρξοίμεθᾰ προκᾰτάρξοισθε προκᾰτάρξοιντο
passive indicative προκᾰταρχθήσομαι προκᾰταρχθήσῃ προκᾰταρχθήσεται προκᾰταρχθήσεσθον προκᾰταρχθήσεσθον προκᾰταρχθησόμεθᾰ προκᾰταρχθήσεσθε προκᾰταρχθήσονται
optative προκᾰταρχθησοίμην προκᾰταρχθήσοιο προκᾰταρχθήσοιτο προκᾰταρχθήσοισθον προκᾰταρχθησοίσθην προκᾰταρχθησοίμεθᾰ προκᾰταρχθήσοισθε προκᾰταρχθήσοιντο
active middle passive
infinitive προκᾰτάρξειν προκᾰτάρξεσθαι προκᾰταρχθήσεσθαι
participle m προκᾰτάρξων προκᾰταρξόμενος προκᾰταρχθησόμενος
f προκᾰτάρξουσᾰ προκᾰταρξομένη προκᾰταρχθησομένη
n προκᾰτᾶρξον προκᾰταρξόμενον προκᾰταρχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προκᾰ́τηρξᾰ, προκᾰτηρξᾰ́μην, προκᾰτήρχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκᾰ́τηρξᾰ προκᾰ́τηρξᾰς προκᾰ́τηρξε(ν) προκᾰτήρξᾰτον προκᾰτηρξᾰ́την προκᾰτήρξᾰμεν προκᾰτήρξᾰτε προκᾰ́τηρξᾰν
subjunctive προκᾰτάρξω προκᾰτάρξῃς προκᾰτάρξῃ προκᾰτάρξητον προκᾰτάρξητον προκᾰτάρξωμεν προκᾰτάρξητε προκᾰτάρξωσῐ(ν)
optative προκᾰτάρξαιμῐ προκᾰτάρξειᾰς / προκᾰτάρξαις προκᾰτάρξειε(ν) / προκᾰτάρξαι προκᾰτάρξαιτον προκᾰταρξαίτην προκᾰτάρξαιμεν προκᾰτάρξαιτε προκᾰτάρξειᾰν / προκᾰτάρξαιεν
imperative   προκᾰ́ταρξον προκᾰταρξᾰ́τω προκᾰτάρξᾰτον προκᾰταρξᾰ́των   προκᾰτάρξᾰτε προκᾰταρξᾰ́ντων
middle indicative προκᾰτηρξᾰ́μην προκᾰτήρξω προκᾰτήρξᾰτο προκᾰτήρξᾰσθον προκᾰτηρξᾰ́σθην προκᾰτηρξᾰ́μεθᾰ προκᾰτήρξᾰσθε προκᾰτήρξᾰντο
subjunctive προκᾰτάρξωμαι προκᾰτάρξῃ προκᾰτάρξηται προκᾰτάρξησθον προκᾰτάρξησθον προκᾰταρξώμεθᾰ προκᾰτάρξησθε προκᾰτάρξωνται
optative προκᾰταρξαίμην προκᾰτάρξαιο προκᾰτάρξαιτο προκᾰτάρξαισθον προκᾰταρξαίσθην προκᾰταρξαίμεθᾰ προκᾰτάρξαισθε προκᾰτάρξαιντο
imperative   προκᾰ́ταρξαι προκᾰταρξᾰ́σθω προκᾰτάρξᾰσθον προκᾰταρξᾰ́σθων   προκᾰτάρξᾰσθε προκᾰταρξᾰ́σθων
passive indicative προκᾰτήρχθην προκᾰτήρχθης προκᾰτήρχθη προκᾰτήρχθητον προκᾰτηρχθήτην προκᾰτήρχθημεν προκᾰτήρχθητε προκᾰτήρχθησᾰν
subjunctive προκᾰταρχθῶ προκᾰταρχθῇς προκᾰταρχθῇ προκᾰταρχθῆτον προκᾰταρχθῆτον προκᾰταρχθῶμεν προκᾰταρχθῆτε προκᾰταρχθῶσῐ(ν)
optative προκᾰταρχθείην προκᾰταρχθείης προκᾰταρχθείη προκᾰταρχθεῖτον / προκᾰταρχθείητον προκᾰταρχθείτην / προκᾰταρχθειήτην προκᾰταρχθεῖμεν / προκᾰταρχθείημεν προκᾰταρχθεῖτε / προκᾰταρχθείητε προκᾰταρχθεῖεν / προκᾰταρχθείησᾰν
imperative   προκᾰτάρχθητῐ προκᾰταρχθήτω προκᾰτάρχθητον προκᾰταρχθήτων   προκᾰτάρχθητε προκᾰταρχθέντων
active middle passive
infinitive προκᾰτᾶρξαι προκᾰτάρξᾰσθαι προκᾰταρχθῆναι
participle m προκᾰτάρξᾱς προκᾰταρξᾰ́μενος προκᾰταρχθείς
f προκᾰτάρξᾱσᾰ προκᾰταρξᾰμένη προκᾰταρχθεῖσᾰ
n προκᾰτᾶρξᾰν προκᾰταρξᾰ́μενον προκᾰταρχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προκᾰ́τηρχᾰ, προκᾰ́τηργμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκᾰ́τηρχᾰ προκᾰ́τηρχᾰς προκᾰ́τηρχε(ν) προκᾰτήρχᾰτον προκᾰτήρχᾰτον προκᾰτήρχᾰμεν προκᾰτήρχᾰτε προκᾰτήρχᾱσῐ(ν)
subjunctive προκᾰτήρχω προκᾰτήρχῃς προκᾰτήρχῃ προκᾰτήρχητον προκᾰτήρχητον προκᾰτήρχωμεν προκᾰτήρχητε προκᾰτήρχωσῐ(ν)
optative προκᾰτήρχοιμῐ / προκᾰτηρχοίην προκᾰτήρχοις / προκᾰτηρχοίης προκᾰτήρχοι / προκᾰτηρχοίη προκᾰτήρχοιτον προκᾰτηρχοίτην προκᾰτήρχοιμεν προκᾰτήρχοιτε προκᾰτήρχοιεν
imperative   προκᾰ́τηρχε προκᾰτηρχέτω προκᾰτήρχετον προκᾰτηρχέτων   προκᾰτήρχετε προκᾰτηρχόντων
middle/
passive 		indicative προκᾰ́τηργμαι προκᾰ́τηρξαι προκᾰ́τηρκται προκᾰ́τηρχθον προκᾰ́τηρχθον προκᾰτήργμεθᾰ προκᾰ́τηρχθε προκᾰτήρχᾰται
subjunctive προκᾰτηργμένος ὦ προκᾰτηργμένος ᾖς προκᾰτηργμένος ᾖ προκᾰτηργμένω ἦτον προκᾰτηργμένω ἦτον προκᾰτηργμένοι ὦμεν προκᾰτηργμένοι ἦτε προκᾰτηργμένοι ὦσῐ(ν)
optative προκᾰτηργμένος εἴην προκᾰτηργμένος εἴης προκᾰτηργμένος εἴη προκᾰτηργμένω εἴητον / εἶτον προκᾰτηργμένω εἰήτην / εἴτην προκᾰτηργμένοι εἴημεν / εἶμεν προκᾰτηργμένοι εἴητε / εἶτε προκᾰτηργμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   προκᾰ́τηρξο προκᾰτήρχθω προκᾰ́τηρχθον προκᾰτήρχθων   προκᾰ́τηρχθε προκᾰτήρχθων
active middle/passive
infinitive προκᾰτηρχέναι προκᾰτῆρχθαι
participle m προκᾰτηρχώς προκᾰτηργμένος
f προκᾰτηρχυῖᾰ προκᾰτηργμένη
n προκᾰτηρχός προκᾰτηργμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.