προλείπω

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-) +‎ λείπω (leípō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.lěː.pɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈli.po/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈli.po/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈli.po/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈli.po/

Verb

προλείπω • (proleípō)

(transitive) to leave behind, forsake, abandon
(transitive) to fail to do (something)
(transitive) to desert, fail (someone)
(intransitive) to cease or fail beforehand
(intransitive) to faint, fall into a swoon

Inflection

Present: προλείπω, προλείπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προλείπω	προλείπεις	προλείπει	προλείπετον	προλείπετον	προλείπομεν	προλείπετε	προλείπουσῐ(ν)
	subjunctive	προλείπω	προλείπῃς	προλείπῃ	προλείπητον	προλείπητον	προλείπωμεν	προλείπητε	προλείπωσῐ(ν)
	optative	προλείποιμῐ	προλείποις	προλείποι	προλείποιτον	προλειποίτην	προλείποιμεν	προλείποιτε	προλείποιεν
	imperative		πρόλειπε	προλειπέτω	προλείπετον	προλειπέτων		προλείπετε	προλειπόντων
middle/ passive	indicative	προλείπομαι	προλείπῃ / προλείπει	προλείπεται	προλείπεσθον	προλείπεσθον	προλειπόμεθᾰ	προλείπεσθε	προλείπονται
	subjunctive	προλείπωμαι	προλείπῃ	προλείπηται	προλείπησθον	προλείπησθον	προλειπώμεθᾰ	προλείπησθε	προλείπωνται
	optative	προλειποίμην	προλείποιο	προλείποιτο	προλείποισθον	προλειποίσθην	προλειποίμεθᾰ	προλείποισθε	προλείποιντο
	imperative		προλείπου	προλειπέσθω	προλείπεσθον	προλειπέσθων		προλείπεσθε	προλειπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προλείπειν				προλείπεσθαι
participle	m	προλείπων				προλειπόμενος
	f	προλείπουσᾰ				προλειπομένη
	n	προλεῖπον				προλειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: προύλειπον, προυλειπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προύλειπον	προύλειπες	προύλειπε(ν)	προυλείπετον	προυλειπέτην	προυλείπομεν	προυλείπετε	προύλειπον
middle/ passive	indicative	προυλειπόμην	προυλείπου	προυλείπετο	προυλείπεσθον	προυλειπέσθην	προυλειπόμεθᾰ	προυλείπεσθε	προυλείποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: προλείψω, προλείψομαι, προλειφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προλείψω	προλείψεις	προλείψει	προλείψετον	προλείψετον	προλείψομεν	προλείψετε	προλείψουσῐ(ν)
active	optative	προλείψοιμῐ	προλείψοις	προλείψοι	προλείψοιτον	προλειψοίτην	προλείψοιμεν	προλείψοιτε	προλείψοιεν
middle	indicative	προλείψομαι	προλείψῃ / προλείψει	προλείψεται	προλείψεσθον	προλείψεσθον	προλειψόμεθᾰ	προλείψεσθε	προλείψονται
middle	optative	προλειψοίμην	προλείψοιο	προλείψοιτο	προλείψοισθον	προλειψοίσθην	προλειψοίμεθᾰ	προλείψοισθε	προλείψοιντο
passive	indicative	προλειφθήσομαι	προλειφθήσῃ	προλειφθήσεται	προλειφθήσεσθον	προλειφθήσεσθον	προλειφθησόμεθᾰ	προλειφθήσεσθε	προλειφθήσονται
passive	optative	προλειφθησοίμην	προλειφθήσοιο	προλειφθήσοιτο	προλειφθήσοισθον	προλειφθησοίσθην	προλειφθησοίμεθᾰ	προλειφθήσοισθε	προλειφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προλείψειν			προλείψεσθαι		προλειφθήσεσθαι
participle	m	προλείψων			προλειψόμενος		προλειφθησόμενος
	f	προλείψουσᾰ			προλειψομένη		προλειφθησομένη
	n	προλεῖψον			προλειψόμενον		προλειφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: προύλῐπον, προυλῐπόμην, προυλείφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προύλῐπον	προύλῐπες	προύλῐπε(ν)	προυλῐ́πετον	προυλῐπέτην	προυλῐ́πομεν	προυλῐ́πετε	προύλῐπον
	subjunctive	προλῐ́πω	προλῐ́πῃς	προλῐ́πῃ	προλῐ́πητον	προλῐ́πητον	προλῐ́πωμεν	προλῐ́πητε	προλῐ́πωσῐ(ν)
	optative	προλῐ́ποιμῐ	προλῐ́ποις	προλῐ́ποι	προλῐ́ποιτον	προλῐποίτην	προλῐ́ποιμεν	προλῐ́ποιτε	προλῐ́ποιεν
	imperative		πρόλῐπε	προλῐπέτω	προλῐ́πετον	προλῐπέτων		προλῐ́πετε	προλῐπόντων
middle	indicative	προυλῐπόμην	προυλῐ́που	προυλῐ́πετο	προυλῐ́πεσθον	προυλῐπέσθην	προυλῐπόμεθᾰ	προυλῐ́πεσθε	προυλῐ́ποντο
	subjunctive	προλῐ́πωμαι	προλῐ́πῃ	προλῐ́πηται	προλῐ́πησθον	προλῐ́πησθον	προλῐπώμεθᾰ	προλῐ́πησθε	προλῐ́πωνται
	optative	προλῐποίμην	προλῐ́ποιο	προλῐ́ποιτο	προλῐ́ποισθον	προλῐποίσθην	προλῐποίμεθᾰ	προλῐ́ποισθε	προλῐ́ποιντο
	imperative		προλῐποῦ	προλῐπέσθω	προλῐ́πεσθον	προλῐπέσθων		προλῐ́πεσθε	προλῐπέσθων
passive	indicative	προυλείφθην	προυλείφθης	προυλείφθη	προυλείφθητον	προυλειφθήτην	προυλείφθημεν	προυλείφθητε	προυλείφθησᾰν
	subjunctive	προλειφθῶ	προλειφθῇς	προλειφθῇ	προλειφθῆτον	προλειφθῆτον	προλειφθῶμεν	προλειφθῆτε	προλειφθῶσῐ(ν)
	optative	προλειφθείην	προλειφθείης	προλειφθείη	προλειφθεῖτον / προλειφθείητον	προλειφθείτην / προλειφθειήτην	προλειφθεῖμεν / προλειφθείημεν	προλειφθεῖτε / προλειφθείητε	προλειφθεῖεν / προλειφθείησᾰν
	imperative		προλείφθητῐ	προλειφθήτω	προλείφθητον	προλειφθήτων		προλείφθητε	προλειφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προλῐπεῖν			προλῐπέσθαι		προλειφθῆναι
participle	m	προλῐπών			προλῐπόμενος		προλειφθείς
	f	προλῐποῦσᾰ			προλῐπομένη		προλειφθεῖσᾰ
	n	προλῐπόν			προλῐπόμενον		προλειφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: προλέλοιπᾰ, προλέλειμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προλέλοιπᾰ	προλέλοιπᾰς	προλέλοιπε(ν)	προλελοίπᾰτον	προλελοίπᾰτον	προλελοίπᾰμεν	προλελοίπᾰτε	προλελοίπᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προλελοίπω	προλελοίπῃς	προλελοίπῃ	προλελοίπητον	προλελοίπητον	προλελοίπωμεν	προλελοίπητε	προλελοίπωσῐ(ν)
	optative	προλελοίποιμῐ / προλελοιποίην	προλελοίποις / προλελοιποίης	προλελοίποι / προλελοιποίη	προλελοίποιτον	προλελοιποίτην	προλελοίποιμεν	προλελοίποιτε	προλελοίποιεν
	imperative		προλέλοιπε	προλελοιπέτω	προλελοίπετον	προλελοιπέτων		προλελοίπετε	προλελοιπόντων
middle/ passive	indicative	προλέλειμμαι	προλέλειψαι	προλέλειπται	προλέλειφθον	προλέλειφθον	προλελείμμεθᾰ	προλέλειφθε	προλελείπᾰται
	subjunctive	προλελειμμένος ὦ	προλελειμμένος ᾖς	προλελειμμένος ᾖ	προλελειμμένω ἦτον	προλελειμμένω ἦτον	προλελειμμένοι ὦμεν	προλελειμμένοι ἦτε	προλελειμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προλελειμμένος εἴην	προλελειμμένος εἴης	προλελειμμένος εἴη	προλελειμμένω εἴητον / εἶτον	προλελειμμένω εἰήτην / εἴτην	προλελειμμένοι εἴημεν / εἶμεν	προλελειμμένοι εἴητε / εἶτε	προλελειμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		προλέλειψο	προλελείφθω	προλέλειφθον	προλελείφθων		προλέλειφθε	προλελείφθων
		active				middle/passive
infinitive		προλελοιπέναι				προλελεῖφθαι
participle	m	προλελοιπώς				προλελειμμένος
	f	προλελοιπυῖᾰ				προλελειμμένη
	n	προλελοιπός				προλελειμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀποπρολείπω (apoproleípō)
ἐκπρολείπω (ekproleípō)
καταπρολείπω (kataproleípō)
πρόλοιπον (próloipon)