προσάρτηση
Greek
Etymology
Learned borrowing from Koine Greek προσάρτησις (prosártēsis, “attachment”) with semantic loan from French annexion.[1] By surface analysis, προσάρτη- (stem of προσαρτώ (prosartó)) + -ση (-si).
Pronunciation
- IPA(key): /pɾoˈsaɾ.ti.si/
- Hyphenation: προ‧σάρ‧τη‧ση
Noun
προσάρτηση • (prosártisi) f (plural προσαρτήσεις)
- annexation (incorporation of territories)
- (learnedly) attachment (process or means by which something is physically attached)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | προσάρτηση (prosártisi) | προσαρτήσεις (prosartíseis) |
| genitive | προσάρτησης (prosártisis) | προσαρτήσεων (prosartíseon) |
| accusative | προσάρτηση (prosártisi) | προσαρτήσεις (prosartíseis) |
| vocative | προσάρτηση (prosártisi) | προσαρτήσεις (prosartíseis) |
Older or formal genitive singular: προσαρτήσεως (prosartíseos)
Related terms
- προσαρτώ (prosartó)
References
- ^ προσάρτηση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language