προσήλωση

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek προσήλωσις (prosḗlōsis, “nailing”).[1] By surface analysis, προσηλώ(νω) (prosiló(no)) +‎ -ση (-si).

Pronunciation

  • IPA(key): /pɾoˈsi.lo.si/
  • Hyphenation: προ‧σή‧λω‧ση

Noun

προσήλωση • (prosílosi) f (plural προσηλώσεις)

  1. fixation (maintaining the gaze on a single location)
  2. fixation (a state of mind involving obsession with a particular person, idea or thing)
  3. attachment, commitment, adherence (a strong psychological bonding to something; being bound emotionally or intellectually to a course of action, cause, values, etc.)
    Synonyms: αφοσίωση f (afosíosi), δέσμευση f (désmefsi), προσκόλληση f (proskóllisi)

Declension

Declension of προσήλωση
singular plural
nominative προσήλωση (prosílosi) προσηλώσεις (prosilóseis)
genitive προσήλωσης (prosílosis) προσηλώσεων (prosilóseon)
accusative προσήλωση (prosílosi) προσηλώσεις (prosilóseis)
vocative προσήλωση (prosílosi) προσηλώσεις (prosilóseis)

Older or formal genitive singular: προσηλώσεως (prosilóseos)

  • προσηλώνω (prosilóno)

References

  1. ^ προσήλωση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.