προσείλκυσα

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.sěːl.ky.sa/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈsil.ky.sa/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈsil.cy.sa/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈsil.cy.sa/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈsil.ci.sa/

Verb

προσείλκῠσᾰ • (proseílkŭsă)

first-person singular indicative aorist active of προσέλκω (prosélkō)

Greek

Alternative forms

προσέλκυσα (prosélkysa) (less formal)

Pronunciation

IPA^(key): /proˈsil.ci.sa/
Hyphenation: προ‧σείλ‧κυ‧σα
Old Hyphenation: προσ‧είλ‧κυ‧σα

Verb

προσείλκυσα • (proseílkysa)

first-person singular simple past of προσελκύω (proselkýo)