προστάσσω

Ancient Greek

Etymology

προσ- (pros-) +‎ τάσσω (tássō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pros.tás.sɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prosˈtas.so/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /prosˈtas.so/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prosˈtas.so/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prosˈta.so/

Verb

προστάσσω • (prostássō)

(military) to place, post, assign
(military) to command, prescribe, enjoin

Conjugation

Present: προστᾰ́σσω, προστᾰ́σσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προστᾰ́σσω	προστᾰ́σσεις	προστᾰ́σσει	προστᾰ́σσετον	προστᾰ́σσετον	προστᾰ́σσομεν	προστᾰ́σσετε	προστᾰ́σσουσῐ(ν)
	subjunctive	προστᾰ́σσω	προστᾰ́σσῃς	προστᾰ́σσῃ	προστᾰ́σσητον	προστᾰ́σσητον	προστᾰ́σσωμεν	προστᾰ́σσητε	προστᾰ́σσωσῐ(ν)
	optative	προστᾰ́σσοιμῐ	προστᾰ́σσοις	προστᾰ́σσοι	προστᾰ́σσοιτον	προστᾰσσοίτην	προστᾰ́σσοιμεν	προστᾰ́σσοιτε	προστᾰ́σσοιεν
	imperative		πρόστᾰσσε	προστᾰσσέτω	προστᾰ́σσετον	προστᾰσσέτων		προστᾰ́σσετε	προστᾰσσόντων
middle/ passive	indicative	προστᾰ́σσομαι	προστᾰ́σσῃ / προστᾰ́σσει	προστᾰ́σσεται	προστᾰ́σσεσθον	προστᾰ́σσεσθον	προστᾰσσόμεθᾰ	προστᾰ́σσεσθε	προστᾰ́σσονται
	subjunctive	προστᾰ́σσωμαι	προστᾰ́σσῃ	προστᾰ́σσηται	προστᾰ́σσησθον	προστᾰ́σσησθον	προστᾰσσώμεθᾰ	προστᾰ́σσησθε	προστᾰ́σσωνται
	optative	προστᾰσσοίμην	προστᾰ́σσοιο	προστᾰ́σσοιτο	προστᾰ́σσοισθον	προστᾰσσοίσθην	προστᾰσσοίμεθᾰ	προστᾰ́σσοισθε	προστᾰ́σσοιντο
	imperative		προστᾰ́σσου	προστᾰσσέσθω	προστᾰ́σσεσθον	προστᾰσσέσθων		προστᾰ́σσεσθε	προστᾰσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προστᾰ́σσειν				προστᾰ́σσεσθαι
participle	m	προστᾰ́σσων				προστᾰσσόμενος
	f	προστᾰ́σσουσᾰ				προστᾰσσομένη
	n	προστᾰ́σσον				προστᾰσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πρόστᾰσσον, προστᾰσσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρόστᾰσσον	πρόστᾰσσες	πρόστᾰσσε(ν)	προστᾰ́σσετον	προστᾰσσέτην	προστᾰ́σσομεν	προστᾰ́σσετε	πρόστᾰσσον
middle/ passive	indicative	προστᾰσσόμην	προστᾰ́σσου	προστᾰ́σσετο	προστᾰ́σσεσθον	προστᾰσσέσθην	προστᾰσσόμεθᾰ	προστᾰ́σσεσθε	προστᾰ́σσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: προστᾰ́ξω, προστᾰ́ξομαι, προστᾰχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προστᾰ́ξω	προστᾰ́ξεις	προστᾰ́ξει	προστᾰ́ξετον	προστᾰ́ξετον	προστᾰ́ξομεν	προστᾰ́ξετε	προστᾰ́ξουσῐ(ν)
active	optative	προστᾰ́ξοιμῐ	προστᾰ́ξοις	προστᾰ́ξοι	προστᾰ́ξοιτον	προστᾰξοίτην	προστᾰ́ξοιμεν	προστᾰ́ξοιτε	προστᾰ́ξοιεν
middle	indicative	προστᾰ́ξομαι	προστᾰ́ξῃ / προστᾰ́ξει	προστᾰ́ξεται	προστᾰ́ξεσθον	προστᾰ́ξεσθον	προστᾰξόμεθᾰ	προστᾰ́ξεσθε	προστᾰ́ξονται
middle	optative	προστᾰξοίμην	προστᾰ́ξοιο	προστᾰ́ξοιτο	προστᾰ́ξοισθον	προστᾰξοίσθην	προστᾰξοίμεθᾰ	προστᾰ́ξοισθε	προστᾰ́ξοιντο
passive	indicative	προστᾰχθήσομαι	προστᾰχθήσῃ	προστᾰχθήσεται	προστᾰχθήσεσθον	προστᾰχθήσεσθον	προστᾰχθησόμεθᾰ	προστᾰχθήσεσθε	προστᾰχθήσονται
passive	optative	προστᾰχθησοίμην	προστᾰχθήσοιο	προστᾰχθήσοιτο	προστᾰχθήσοισθον	προστᾰχθησοίσθην	προστᾰχθησοίμεθᾰ	προστᾰχθήσοισθε	προστᾰχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προστᾰ́ξειν			προστᾰ́ξεσθαι		προστᾰχθήσεσθαι
participle	m	προστᾰ́ξων			προστᾰξόμενος		προστᾰχθησόμενος
	f	προστᾰ́ξουσᾰ			προστᾰξομένη		προστᾰχθησομένη
	n	προστᾰ́ξον			προστᾰξόμενον		προστᾰχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: προσέτᾰξᾰ, προσετᾰξᾰ́μην, προσετᾰ́χθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσέτᾰξᾰ	προσέτᾰξᾰς	προσέτᾰξε(ν)	προσετᾰ́ξᾰτον	προσετᾰξᾰ́την	προσετᾰ́ξᾰμεν	προσετᾰ́ξᾰτε	προσέτᾰξᾰν
	subjunctive	προστᾰ́ξω	προστᾰ́ξῃς	προστᾰ́ξῃ	προστᾰ́ξητον	προστᾰ́ξητον	προστᾰ́ξωμεν	προστᾰ́ξητε	προστᾰ́ξωσῐ(ν)
	optative	προστᾰ́ξαιμῐ	προστᾰ́ξειᾰς / προστᾰ́ξαις	προστᾰ́ξειε(ν) / προστᾰ́ξαι	προστᾰ́ξαιτον	προστᾰξαίτην	προστᾰ́ξαιμεν	προστᾰ́ξαιτε	προστᾰ́ξειᾰν / προστᾰ́ξαιεν
	imperative		πρόστᾰξον	προστᾰξᾰ́τω	προστᾰ́ξᾰτον	προστᾰξᾰ́των		προστᾰ́ξᾰτε	προστᾰξᾰ́ντων
middle	indicative	προσετᾰξᾰ́μην	προσετᾰ́ξω	προσετᾰ́ξᾰτο	προσετᾰ́ξᾰσθον	προσετᾰξᾰ́σθην	προσετᾰξᾰ́μεθᾰ	προσετᾰ́ξᾰσθε	προσετᾰ́ξᾰντο
	subjunctive	προστᾰ́ξωμαι	προστᾰ́ξῃ	προστᾰ́ξηται	προστᾰ́ξησθον	προστᾰ́ξησθον	προστᾰξώμεθᾰ	προστᾰ́ξησθε	προστᾰ́ξωνται
	optative	προστᾰξαίμην	προστᾰ́ξαιο	προστᾰ́ξαιτο	προστᾰ́ξαισθον	προστᾰξαίσθην	προστᾰξαίμεθᾰ	προστᾰ́ξαισθε	προστᾰ́ξαιντο
	imperative		πρόστᾰξαι	προστᾰξᾰ́σθω	προστᾰ́ξᾰσθον	προστᾰξᾰ́σθων		προστᾰ́ξᾰσθε	προστᾰξᾰ́σθων
passive	indicative	προσετᾰ́χθην	προσετᾰ́χθης	προσετᾰ́χθη	προσετᾰ́χθητον	προσετᾰχθήτην	προσετᾰ́χθημεν	προσετᾰ́χθητε	προσετᾰ́χθησᾰν
	subjunctive	προσᾰτᾰχθῶ	προσᾰτᾰχθῇς	προσᾰτᾰχθῇ	προσᾰτᾰχθῆτον	προσᾰτᾰχθῆτον	προσᾰτᾰχθῶμεν	προσᾰτᾰχθῆτε	προσᾰτᾰχθῶσῐ(ν)
	optative	προσᾰτᾰχθείην	προσᾰτᾰχθείης	προσᾰτᾰχθείη	προσᾰτᾰχθεῖτον / προσᾰτᾰχθείητον	προσᾰτᾰχθείτην / προσᾰτᾰχθειήτην	προσᾰτᾰχθεῖμεν / προσᾰτᾰχθείημεν	προσᾰτᾰχθεῖτε / προσᾰτᾰχθείητε	προσᾰτᾰχθεῖεν / προσᾰτᾰχθείησᾰν
	imperative		προσᾰτᾰ́χθητῐ	προσᾰτᾰχθήτω	προσᾰτᾰ́χθητον	προσᾰτᾰχθήτων		προσᾰτᾰ́χθητε	προσᾰτᾰχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προστᾰ́ξαι			προστᾰ́ξᾰσθαι		προσᾰτᾰχθῆναι
participle	m	προστᾰ́ξᾱς			προστᾰξᾰ́μενος		προσᾰτᾰχθείς
	f	προστᾰ́ξᾱσᾰ			προστᾰξᾰμένη		προσᾰτᾰχθεῖσᾰ
	n	προστᾰ́ξᾰν			προστᾰξᾰ́μενον		προσᾰτᾰχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: προστέτᾰχᾰ, προστέτᾰγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προστέτᾰχᾰ	προστέτᾰχᾰς	προστέτᾰχε(ν)	προστετᾰ́χᾰτον	προστετᾰ́χᾰτον	προστετᾰ́χᾰμεν	προστετᾰ́χᾰτε	προστετᾰ́χᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προστετᾰ́χω	προστετᾰ́χῃς	προστετᾰ́χῃ	προστετᾰ́χητον	προστετᾰ́χητον	προστετᾰ́χωμεν	προστετᾰ́χητε	προστετᾰ́χωσῐ(ν)
	optative	προστετᾰ́χοιμῐ / προστετᾰχοίην	προστετᾰ́χοις / προστετᾰχοίης	προστετᾰ́χοι / προστετᾰχοίη	προστετᾰ́χοιτον	προστετᾰχοίτην	προστετᾰ́χοιμεν	προστετᾰ́χοιτε	προστετᾰ́χοιεν
	imperative		προστέτᾰχε	προστετᾰχέτω	προστετᾰ́χετον	προστετᾰχέτων		προστετᾰ́χετε	προστετᾰχόντων
middle/ passive	indicative	προστέτᾰγμαι	προστέτᾰξαι	προστέτᾰκται	προστέτᾰχθον	προστέτᾰχθον	προστετᾰ́γμεθᾰ	προστέτᾰχθε	προστετᾰ́γᾰται
	subjunctive	προστετᾰγμένος ὦ	προστετᾰγμένος ᾖς	προστετᾰγμένος ᾖ	προστετᾰγμένω ἦτον	προστετᾰγμένω ἦτον	προστετᾰγμένοι ὦμεν	προστετᾰγμένοι ἦτε	προστετᾰγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προστετᾰγμένος εἴην	προστετᾰγμένος εἴης	προστετᾰγμένος εἴη	προστετᾰγμένω εἴητον / εἶτον	προστετᾰγμένω εἰήτην / εἴτην	προστετᾰγμένοι εἴημεν / εἶμεν	προστετᾰγμένοι εἴητε / εἶτε	προστετᾰγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		προστέτᾰξο	προστετᾰ́χθω	προστέτᾰχθον	προστετᾰ́χθων		προστέτᾰχθε	προστετᾰ́χθων
		active				middle/passive
infinitive		προστετᾰχέναι				προστετᾰ́χθαι
participle	m	προστετᾰχώς				προστετᾰγμένος
	f	προστετᾰχυῖᾰ				προστετᾰγμένη
	n	προστετᾰχός				προστετᾰγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: προσετετᾰ́χειν / προσετετᾰ́χη, προσετετᾰ́γμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσετετᾰ́χειν / προσετετᾰ́χη	προσετετᾰ́χεις / προσετετᾰ́χης	προσετετᾰ́χει(ν)	προσετετᾰ́χετον	προσετετᾰχέτην	προσετετᾰ́χεμεν	προσετετᾰ́χετε	προσετετᾰ́χεσᾰν
middle/ passive	indicative	προσετετᾰ́γμην	προσετέτᾰξο	προσετέτᾰκτο	προσετέτᾰχθον	προσετετᾰ́χθην	προσετετᾰ́γμεθᾰ	προσετέτᾰχθε	προσετετᾰ́γᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

πρόσταγμα (próstagma)

References

“προστάσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“προστάσσω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
προστάσσω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- allot idem, page 25.
- appoint idem, page 36.
- apportion idem, page 36.
- assign idem, page 46.
- bid idem, page 78.
- charge idem, page 125.
- command idem, page 146.
- constitute idem, page 164.
- determine idem, page 219.
- dictate idem, page 222.
- direct idem, page 226.
- enjoin idem, page 275.
- fix idem, page 324.
- impose idem, page 423.
- instruction idem, page 447.
- lay idem, page 480.
- levy idem, page 487.
- name idem, page 550.
- ordain idem, page 578.
- order idem, page 578.
- place idem, page 616.
- post idem, page 629.
- prescribe idem, page 636.
- put idem, page 660.
- regulate idem, page 687.
- requisition idem, page 700.
- set idem, page 756.
- stand idem, page 810.
- station idem, page 813.
- will idem, page 979.