προφητεύω

Ancient Greek

Alternative forms

  • προφᾱτεύω (prophāteúō) — Doric

Etymology

From προφήτης (prophḗtēs, “prophet”) from πρόφημι (próphēmi, “to speak beforehand”).

Pronunciation

 

Verb

προφητεύω • (prophēteúō)

  1. to be a prophet, an interpreter of the gods
    • 522 BCE – 443 BCE, Pindar 1c
  2. (New Testament) to expound scripture, to speak and preach under the influence of the Holy Spirit
    • Gospel of Luke 1.67

Inflection

Most manuscripts of the LXX and New Testament place the augment after προ, as if it was a prefix attached to *φητεύω (phēteúō).

   Present: προφητεύω, προφητεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προφητεύω προφητεύεις προφητεύει προφητεύετον προφητεύετον προφητεύομεν προφητεύετε προφητεύουσῐ(ν)
subjunctive προφητεύω προφητεύῃς προφητεύῃ προφητεύητον προφητεύητον προφητεύωμεν προφητεύητε προφητεύωσῐ(ν)
optative προφητεύοιμῐ προφητεύοις προφητεύοι προφητεύοιτον προφητευοίτην προφητεύοιμεν προφητεύοιτε προφητεύοιεν
imperative   προφήτευε προφητευέτω προφητεύετον προφητευέτων   προφητεύετε προφητευόντων
middle/
passive 		indicative προφητεύομαι προφητεύῃ / προφητεύει προφητεύεται προφητεύεσθον προφητεύεσθον προφητευόμεθᾰ προφητεύεσθε προφητεύονται
subjunctive προφητεύωμαι προφητεύῃ προφητεύηται προφητεύησθον προφητεύησθον προφητευώμεθᾰ προφητεύησθε προφητεύωνται
optative προφητευοίμην προφητεύοιο προφητεύοιτο προφητεύοισθον προφητευοίσθην προφητευοίμεθᾰ προφητεύοισθε προφητεύοιντο
imperative   προφητεύου προφητευέσθω προφητεύεσθον προφητευέσθων   προφητεύεσθε προφητευέσθων
active middle/passive
infinitive προφητεύειν προφητεύεσθαι
participle m προφητεύων προφητευόμενος
f προφητεύουσᾰ προφητευομένη
n προφητεῦον προφητευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπροφήτευον, ἐπροφητευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπροφήτευον ἐπροφήτευες ἐπροφήτευε(ν) ἐπροφητεύετον ἐπροφητευέτην ἐπροφητεύομεν ἐπροφητεύετε ἐπροφήτευον
middle/
passive 		indicative ἐπροφητευόμην ἐπροφητεύου ἐπροφητεύετο ἐπροφητεύεσθον ἐπροφητευέσθην ἐπροφητευόμεθᾰ ἐπροφητεύεσθε ἐπροφητεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προεφήτευον, προεφητευόμην (LXX, NT)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προεφήτευον προεφήτευες προεφήτευε(ν) προεφητεύετον προεφητευέτην προεφητεύομεν προεφητεύετε προεφήτευον
middle/
passive 		indicative προεφητευόμην προεφητεύου προεφητεύετο προεφητεύεσθον προεφητευέσθην προεφητευόμεθᾰ προεφητεύεσθε προεφητεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προφητεύσω, προφητεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προφητεύσω προφητεύσεις προφητεύσει προφητεύσετον προφητεύσετον προφητεύσομεν προφητεύσετε προφητεύσουσῐ(ν)
optative προφητεύσοιμῐ προφητεύσοις προφητεύσοι προφητεύσοιτον προφητευσοίτην προφητεύσοιμεν προφητεύσοιτε προφητεύσοιεν
middle indicative προφητεύσομαι προφητεύσῃ / προφητεύσει προφητεύσεται προφητεύσεσθον προφητεύσεσθον προφητευσόμεθᾰ προφητεύσεσθε προφητεύσονται
optative προφητευσοίμην προφητεύσοιο προφητεύσοιτο προφητεύσοισθον προφητευσοίσθην προφητευσοίμεθᾰ προφητεύσοισθε προφητεύσοιντο
active middle
infinitive προφητεύσειν προφητεύσεσθαι
participle m προφητεύσων προφητευσόμενος
f προφητεύσουσᾰ προφητευσομένη
n προφητεῦσον προφητευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπροφήτευσᾰ, ἐπροφητευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπροφήτευσᾰ ἐπροφήτευσᾰς ἐπροφήτευσε(ν) ἐπροφητεύσᾰτον ἐπροφητευσᾰ́την ἐπροφητεύσᾰμεν ἐπροφητεύσᾰτε ἐπροφήτευσᾰν
subjunctive προφητεύσω προφητεύσῃς προφητεύσῃ προφητεύσητον προφητεύσητον προφητεύσωμεν προφητεύσητε προφητεύσωσῐ(ν)
optative προφητεύσαιμῐ προφητεύσειᾰς / προφητεύσαις προφητεύσειε(ν) / προφητεύσαι προφητεύσαιτον προφητευσαίτην προφητεύσαιμεν προφητεύσαιτε προφητεύσειᾰν / προφητεύσαιεν
imperative   προφήτευσον προφητευσᾰ́τω προφητεύσᾰτον προφητευσᾰ́των   προφητεύσᾰτε προφητευσᾰ́ντων
middle indicative ἐπροφητευσᾰ́μην ἐπροφητεύσω ἐπροφητεύσᾰτο ἐπροφητεύσᾰσθον ἐπροφητευσᾰ́σθην ἐπροφητευσᾰ́μεθᾰ ἐπροφητεύσᾰσθε ἐπροφητεύσᾰντο
subjunctive προφητεύσωμαι προφητεύσῃ προφητεύσηται προφητεύσησθον προφητεύσησθον προφητευσώμεθᾰ προφητεύσησθε προφητεύσωνται
optative προφητευσαίμην προφητεύσαιο προφητεύσαιτο προφητεύσαισθον προφητευσαίσθην προφητευσαίμεθᾰ προφητεύσαισθε προφητεύσαιντο
imperative   προφήτευσαι προφητευσᾰ́σθω προφητεύσᾰσθον προφητευσᾰ́σθων   προφητεύσᾰσθε προφητευσᾰ́σθων
active middle
infinitive προφητεῦσαι προφητεύσᾰσθαι
participle m προφητεύσᾱς προφητευσᾰ́μενος
f προφητεύσᾱσᾰ προφητευσᾰμένη
n προφητεῦσᾰν προφητευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προεφήτευσᾰ, προεφητευσᾰ́μην (LXX, NT)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προεφήτευσᾰ προεφήτευσᾰς προεφήτευσε(ν) προεφητεύσᾰτον προεφητευσᾰ́την προεφητεύσᾰμεν προεφητεύσᾰτε προεφήτευσᾰν
middle indicative προεφητευσᾰ́μην προεφητεύσω προεφητεύσᾰτο προεφητεύσᾰσθον προεφητευσᾰ́σθην προεφητευσᾰ́μεθᾰ προεφητεύσᾰσθε προεφητεύσᾰντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • → Gothic: 𐍀𐍂𐌰𐌿𐍆𐌴𐍄𐌾𐌰𐌽 (praufētjan)

References

Greek

Pronunciation

  • IPA(key): /pɾo.fiˈte.vo/
  • Hyphenation: προ‧φη‧τεύ‧ω

Verb

προφητεύω • (profitévo) (past προφήτευσα/προφήτεψα, passive προφητεύομαι)

  1. to prophesy, predict

Conjugation

προφητεύω   προφητεύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg προφητεύσω, προφητέψω προφητεύομαι προφητευθώ, προφητευτώ
2 sg προφητεύεις προφητεύσεις, προφητέψεις προφητεύεσαι προφητευθείς, προφητευτείς
3 sg προφητεύει προφητεύσει, προφητέψει προφητεύεται προφητευθεί, προφητευτεί
1 pl προφητεύουμε, [‑ομε] προφητεύσουμε, [‑ομε], προφητέψουμε, [‑ομε] προφητευόμαστε προφητευθούμε, προφητευτούμε
2 pl προφητεύετε προφητεύσετε, προφητέψετε προφητεύεστε, προφητευόσαστε προφητευθείτε, προφητευτείτε
3 pl προφητεύουν(ε) προφητεύσουν(ε), προφητέψουν(ε) προφητεύονται προφητευθούν(ε), προφητευτούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg προφήτευα προφήτευσα, προφήτεψα προφητευόμουν(α) προφητεύθηκα, προφητεύτηκα
2 sg προφήτευες προφήτευσες, προφήτεψες προφητευόσουν(α) προφητεύθηκες, προφητεύτηκες
3 sg προφήτευε προφήτευσε, προφήτεψε προφητευόταν(ε) προφητεύθηκε, προφητεύτηκε
1 pl προφητεύαμε προφητεύσαμε, προφητέψαμε προφητευόμασταν, (‑όμαστε) προφητευθήκαμε, προφητευτήκαμε
2 pl προφητεύατε προφητεύσατε, προφητέψατε προφητευόσασταν, (‑όσαστε) προφητευθήκατε, προφητευτήκατε
3 pl προφήτευαν, προφητεύαν(ε) προφήτευσαν, προφητεύσαν(ε), προφήτεψαν προφητεύονταν, (προφητευόντουσαν) προφητεύθηκαν, προφητευθήκαν(ε),
προφητεύτηκαν, προφητευτήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα προφητεύσω / προφητέψω ➤ θα προφητεύομαι ➤ θα προφητευθώ / προφητευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα προφητεύεις, … θα προφητεύσεις / προφητέψεις, … θα προφητεύεσαι, … θα προφητευθείς / προφητευτείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … προφητεύσει / προφητέψει   έχω, έχεις, … προφητευθεί / προφητευτεί
  είμαι, είσαι, … προφητευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … προφητεύσει / προφητέψει   είχα, είχες, … προφητευθεί / προφητευτεί
  ήμουν, ήσουν, … προφητευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … προφητεύσει / προφητέψει   θα έχω, θα έχεις, … προφητευθεί / προφητευτεί
  θα είμαι, θα είσαι, … προφητευμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg προφήτευε προφήτευσε, προφήτεψε / προφήτευ' 1 — προφητεύσου, προφητέψου
2 pl προφητεύετε προφητεύστε, προφητέψτε / προφητεύτε2 προφητεύεστε προφητευθείτε, προφητευτείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ προφητεύοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας προφητεύσει / προφητέψει ➤ προφητευμένος, ‑η, ‑o
[προφητεμένος, ‑η, ‑o] ➤
Nonfinite form➤ προφητεύσει, προφητέψει προφητευθεί, προφητευτεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. προφύτευ' το ("predict it!").
 2. Colloquial.
 • Forms with -ευσ-, -ευθ- are more formal.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.