προὐφειλομένης

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pruː.pʰeː.lo.mé.nɛːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pru.pʰi.loˈme.ne̝s/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pru.ɸi.loˈme.nis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pru.fi.loˈme.nis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pru.fi.loˈme.nis/

Participle

προὐφειλομένης • (proupheiloménēs)

feminine genitive singular of προὐφειλόμενος (proupheilómenos)