προὔχων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /prǔː.kʰɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpru.kʰon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpru.xon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpru.xon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpru.xon/

Participle

προὔχων • (proúkhōn) m (feminine προὔχουσᾰ, neuter προὖχον); first/third declension

present active participle of προὔχω (proúkhō)

Declension

First and third declension of προὔχων; προὔχουσᾰ; προὖχον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	προὔχων proúkhōn	προὔχουσᾰ proúkhousă	προὖχον proûkhon	προὔχοντε proúkhonte	προὐχούσᾱ proukhoúsā	προὔχοντε proúkhonte	προὔχοντες proúkhontes	προὔχουσαι proúkhousai	προὔχοντᾰ proúkhontă
Genitive	προὔχοντος proúkhontos	προὐχούσης proukhoúsēs	προὔχοντος proúkhontos	προὐχόντοιν proukhóntoin	προὐχούσαιν proukhoúsain	προὐχόντοιν proukhóntoin	προὐχόντων proukhóntōn	προὐχουσῶν proukhousôn	προὐχόντων proukhóntōn
Dative	προὔχοντῐ proúkhontĭ	προὐχούσῃ proukhoúsēi	προὔχοντῐ proúkhontĭ	προὐχόντοιν proukhóntoin	προὐχούσαιν proukhoúsain	προὐχόντοιν proukhóntoin	προὔχουσῐ / προὔχουσῐν proúkhousĭ(n)	προὐχούσαις proukhoúsais	προὔχουσῐ / προὔχουσῐν proúkhousĭ(n)
Accusative	προὔχοντᾰ proúkhontă	προὔχουσᾰν proúkhousăn	προὖχον proûkhon	προὔχοντε proúkhonte	προὐχούσᾱ proukhoúsā	προὔχοντε proúkhonte	προὔχοντᾰς proúkhontăs	προὐχούσᾱς proukhoúsās	προὔχοντᾰ proúkhontă
Vocative	προὔχων proúkhōn	προὔχουσᾰ proúkhousă	προὖχον proûkhon	προὔχοντε proúkhonte	προὐχούσᾱ proukhoúsā	προὔχοντε proúkhonte	προὔχοντες proúkhontes	προὔχουσαι proúkhousai	προὔχοντᾰ proúkhontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	προὐχόντως proukhóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.