πταισματοδίκης

πταίσμα (ptaísma, “infraction”) +‎ -δίκης (-díkis, “trial president”). First attested 1833.

• IPA^(key): /ptezmatoˈðicis/
• Hyphenation: πται‧σμα‧το‧δί‧κης

πταισματοδίκης • (ptaismatodíkis) m or f (plural πταισματοδίκες)

1. (law) magistrate, justice of the peace (presiding judge that tries minor offences/infractions)

   Ο πταισματοδίκης τον έβαλε δέκα μέρες στη φυλακή.

   O ptaismatodíkis ton évale déka méres sti fylakí.

   The magistrate put him in jail for ten days.

Feminine genitive singular πταισματοδίκου (ptaismatodíkou)

• δικαστής m or f (dikastís, “judge”)

• πταισματοδικείο m or f (ptaismatodikeío, “magistrate's court”)

• πλημμελειοδίκης m or f (plimmeleiodíkis, “lower criminal court judge”)
• κακουργιοδίκης n or f (kakourgiodíkis, “higher criminal court judge”)